Oleh AMIZUL TUNIZAR AHMAD TERMIZI
pengarang@utusan.com.my
IPOH 14 Dis. - Hakim Mahkamah Tinggi Syariah Perak, Hassan Basri Shapie (gambar) dihukum penjara 19 tahun dan denda RM210,000 atau penjara 42 bulan selepas didapati bersalah atas tujuh pertuduhan rasuah oleh Mahkamah Sesyen di sini hari ini.
Bagaimanapun Hassan Basri, 56, yang menjadi hakim syarie pertama didakwa atas tuduhan rasuah hanya perlu menjalani hukuman penjara 10 tahun kerana tiga daripada hukuman tersebut berjalan serentak.
Hakim Tan Hooi Leng menjatuhkan hukuman itu selepas mendapati pihak pembelaan gagal menimbulkan keraguan yang munasabah dalam kes tersebut.
"Mahkamah tidak dapat menerima keterangan bahawa bayaran yang diterima oleh tertuduh adalah bayaran hutang kerana ia tidak disokong oleh keterangan saksi, rakaman perbualan, video atau dokumen.
"Oleh itu, mahkamah mendapati tertuduh bersalah atas semua pertuduhan,'' katanya dalam penghakiman ringkas beliau.
Pertuduhan pertama, Hassan Basri dipenjara tiga tahun dan denda RM15,000 atau penjara tiga bulan kerana meminta suapan RM3,000 daripada Mohamad Imran Abdullah.
Ia didakwa sebagai dorongan melepaskan ikat jamin kepada pemilik pub, Yoong Hor Kit berhubung lima kes jenayah syariah di Restoran Wawa, Tambun, pukul 8.15 malam, 15 Ogos 2007.
Pertuduhan seterusnya, tertuduh menerima hukuman yang sama kerana menerima wang suapan itu daripada Mohamad Imran dalam sebuah kereta di Taman D.R. Seenivasagam, di sini pada pukul 3.25 petang, 6 September 2007.
Kedua-dua hukuman berjalan serentak berkuat kuasa dari tarikh hukuman dijatuhkan.
Pertuduhan ketiga pula, Hassan Basri dipenjara lima tahun dan denda RM100,000 atau penjara 20 bulan kerana meminta suapan wang RM20,000 daripada Hor Kit melalui Mohd. Sharif Abdul Ghani bagi mengurangkan hukuman dan memulangkan wang ikat jamin berhubung lima kes jenayah syariah.
Kesalahan tersebut didakwa dilakukan di Bangunan Menembak Perak, pukul 8.30 malam pada 7 Ogos 2006.
Tuduhan keempat pula, Hassan Basri dihukum penjara lima tahun dan denda RM50,000 atau penjara 10 bulan kerana menerima suapan itu sebanyak RM10,000 daripada Hor Kit.
Hukuman bagi kesalahan ketiga dan keempat berjalan serentak selepas selesai hukuman bagi pertuduhan pertama dan kedua.
Tuduhan kelima, tertuduh dipenjara setahun dan denda RM10,000 atau penjara dua bulan kerana meminta suapan RM1,100 daripada Mohamad Imran bagi membantu Mohammad Asri Abu Bakar berkahwin dengan Nor Farihan Hassan tanpa melalui prosedur yang ditetapkan.
Bagi tuduhan keenam, Hassan Basri menerima hukuman yang sama kerana bersetuju menerima suapan RM1,100 daripada Mohamad Imran bagi mengeluarkan surat perintah kebenaran berkahwin kepada Mohammad Asri untuk membolehkannya berkahwin dengan Nor Farihan tanpa melalui prosedur yang ditetapkan.
Kesalahan tersebut didakwa dilakukan di dalam sebuah kereta bernombor pendaftaran BFN 9060 di tepi Hotel Hill City di sini pada pukul 6 petang, 17 Ogos 2007.
Hukuman bagi kesalahan kelima dan keenam berjalan serentak selepas selesai hukuman bagi pertuduhan ketiga dan keempat.
Bagi pertuduhan ketujuh, Hassan Basri dipenjara setahun dan denda RM10,000 atau penjara dua bulan kerana bersetuju menerima suapan RM1,100 daripada Mohamad Imran untuk mengeluarkan surat kebenaran berkahwin kepada Mohd. Jefri Afandi Ahmad tanpa melalui prosedur yang sah di dalam sebuah kereta bernombor BFN 9060 di tempat letak kereta Taman D.R. Seenivasagam, di sini, pukul 3.20 petang, 6 September 2007.
Hukuman tersebut berjalan secara berasingan dari hukuman-hukuman lain.
Peguam bela T. Shan yang mewakili tertuduh memohon supaya pelaksanaan hukuman penjara itu ditangguhkan sehingga proses rayuan selesai.
Hakim Hooi Leng membenarkan permohonan tersebut dan menambah nilai wang ikat jamin kepada RM35,000 iaitu RM5,000 bagi setiap pertuduhan.
Beliau juga memerintahkan Hassan Basri menjelaskan bayaran denda RM210,000 hari ini.
Terdahulu, sebelum dijatuhkan hukuman, Hassan Basri yang kelihatan tenang sepanjang prosiding hari ini, mencelah meminta kebenaran untuk mengatakan sesuatu.
''Saya minta dilaksanakan keadilan. Semasa kejadian, saya tidak pakai tali pinggang. Macam mana hendak letak duit (tertuduh didakwa oleh saksi meletakkan duit dalam beg pada pinggangnya).
''Pasal poligami, saya hanya mengikut arahan Ketua Hakim Syarie,'' ujarnya.
Namun, Timbalan Pendakwa Raya dari Suruhanjaya Pencegahan Rasuah Malaysia (SPRM), Datuk Abdul Razak Musa meminta Mahkamah mengenakan hukuman maksimum kepada tertuduh kerana kesalahan yang dilakukan itu adalah sangat serius dan telah menghilangkan kepercayaan masyarakat terhadap institusi mahkamah.
Wednesday, December 15, 2010
Friday, December 10, 2010
Kegusaran Raja Melayu dan demokrasi
(Utusan Online 11 disember 2010)
SABAN hari perbincangan tentang kedudukan Sultan dan Raja-raja Melayu menjadi topik hangat dalam perdana atau media elektronik. Ia seolah-olah memperlihatkan budaya politik hari ini sedikit demi sedikit mula mengambil kesempatan untuk mempertikaikan titah raja-raja Melayu.
Sehinggakan pemimpin daripada Barisan Nasional (BN) sendiri turut menggesa supaya semua parti politik menghormati titah tersebut dan amat signifikan untuk diberi perhatian umum. Pendekatan yang diutarakan ini perlu disambut baik demi kepentingan dan kesejahteraan semua rakyat.
Malaysia merupakan sebuah negara yang paling aman yang berupaya merealisasikan kehendak dan keperluan seluruh masyarakat yang telah sebati dengan kemajmukannya.
Sejarah politik Malaysia sudah membuktikan permulaan isu Raja-Raja Melayu ini apabila keengganan bekas Menteri Besar Perak, Datuk Seri Ir. Mohammad Nizar Jamaluddin melepaskan jawatan tersebut menimbulkan pelbagai spekulasi terhadap keutuhan sistem politik negara.
Perkenan sultan Perak telah ditolak oleh barisan kepimpinan Dewan Undangan Negeri Perak sehingga meminta pertimbangan semula keputusan yang telah dibuat oleh pihak istana bagi memberi laluan yang lebih demokratik iaitu melalui sistem pilihan raya. Proses penerimaan dan penolakan ini membimbangkan semua pihak yang terlibat terutamanya rakyat.
Kemelut pakatan pembangkang yang kelihatan parah ini menjelaskan pergelutan politik yang berlaku antara kerajaan BN dan pembangkang yang masing-masing mahu memastikan negeri Perak menjadi 'taklukan' mereka. Satu persatu isu seperti tanah orang Melayu, pembelian kenderaan rasmi kerajaan negeri, rasuah dan sebagainya dicanang bagi mencetuskan kekecohan.
Penulisan kolum pada kali ini bukanlah hendak menyingkap sejarah lama negeri Perak. Tetapi kesan yang ditinggalkan dalam peristiwa yang berlaku harus dijadikan iktibar dan inisiatif oleh pihak-pihak yang terlibat untuk sentiasa mengambil langkah berwaspada daripada berlakunya peristiwa yang tidak diingini. Ternyata tren politik pada hari ini telah mencabar kedaulatan Perlembagaan Malaysia. Namun apa yang telah berlaku ini mendapat sokongan yang kuat daripada barisan pembangkang yang mahu mempertahankan hak mereka.
Justeru, mereka memilih saluran undang-undang untuk mencapai matlamat. Perlakuan menegakkan benang yang basah dengan menafikan keputusan perletakan jawatan oleh Sultan Perak dilihat sebagai satu bentuk penderhakaan kepada institusi beraja. Malah, demonstrasi di hadapan istana oleh para penyokong parti politik melambangkan keberanian mereka untuk bertindak mengikut lunas-lunas ruang demokrasi.
Ini ditambah dengan sikap kerajaan negeri Perak pada ketika itu iaitu PAS dan DAP mengambil sikap sambil lewa dengan membelakangkan keputusan istana telah menunjukkan keakuran dan ketaatan terhadap institusi kesultanan Melayu itu sudah mula dicabar. Kisah ini tidak pernah lekang daripada dipaparkan dalam mana-mana media sedia ada sama ada di dalam atau luar negara.
Perkara ini menjadi semakin serius apabila terdapat pihak-pihak yang tidak bertanggungjawab mengambil kesempatan untuk memanipulasi pemikiran masyarakat dengan menyebarkan unsur-unsur negatif yang berbaur perkauman dan bermain dengan ideologi agama untuk mencemarkan kerukunan dan keamanan negara. Mengapa perkara ini boleh berlaku? Adakah rakyat atau pemimpin politik melihat institusi beraja di negara Malaysia sudah tidak relevan lagi dalam konteks Perlembagaan Malaysia?
Tren politik semasa telah menjelaskan betapa pemimpin politik kelihatan terdesak sehingga berani menggunakan pelbagai kaedah bagi mencapai matlamat masing-masing. Perkara sebegini telah merencatkan keharmonian proses demokrasi Malaysia. Kedudukan Raja-Raja Melayu sentiasa dilindungi oleh Perlembagaan dan setiap warganegara Malaysia perlu hormat dan sama sekali tidak boleh menafikan kedudukan mereka walaupun berlaku perubahan pemerintahan politik pada masa depan.
Raja-Raja Melayu bukanlah ancaman kepada mana-mana pihak kerana mereka dikekalkan dalam Perlembagaan sebagai sole protector kepada orang Melayu dan juga masyarakat Malaysia secara umumnya. Kehadiran Raja-Raja Melayu tidak ubah seperti penyemak dan pengimbang dalam demokrasi pemerintahan negara.
Sekiranya isu ini diterjemahkan dalam ruang pemikiran yang sempit, pertikaian akan berterusan dan sukar dibendung. Kuasa yang diberikan kepada Raja-Raja Melayu tidak sehebat sebelum Tanah Melayu mencapai kemerdekaan jika dibandingkan dengan kuasa dan dikotomi politik yang dimiliki oleh parti-parti politik yang menang pada pilihan raya.
Raja-Raja Melayu juga pemerintah yang hebat seperti mana yang dibaca dalam sejarah dunia. Mereka akan terus kekal hebat menjadi pemerintah di negara kita kerana merekalah yang menjadi tulang belakang kepada perpaduan rakyat dan kelancaran pentadbiran negara
SABAN hari perbincangan tentang kedudukan Sultan dan Raja-raja Melayu menjadi topik hangat dalam perdana atau media elektronik. Ia seolah-olah memperlihatkan budaya politik hari ini sedikit demi sedikit mula mengambil kesempatan untuk mempertikaikan titah raja-raja Melayu.
Sehinggakan pemimpin daripada Barisan Nasional (BN) sendiri turut menggesa supaya semua parti politik menghormati titah tersebut dan amat signifikan untuk diberi perhatian umum. Pendekatan yang diutarakan ini perlu disambut baik demi kepentingan dan kesejahteraan semua rakyat.
Malaysia merupakan sebuah negara yang paling aman yang berupaya merealisasikan kehendak dan keperluan seluruh masyarakat yang telah sebati dengan kemajmukannya.
Sejarah politik Malaysia sudah membuktikan permulaan isu Raja-Raja Melayu ini apabila keengganan bekas Menteri Besar Perak, Datuk Seri Ir. Mohammad Nizar Jamaluddin melepaskan jawatan tersebut menimbulkan pelbagai spekulasi terhadap keutuhan sistem politik negara.
Perkenan sultan Perak telah ditolak oleh barisan kepimpinan Dewan Undangan Negeri Perak sehingga meminta pertimbangan semula keputusan yang telah dibuat oleh pihak istana bagi memberi laluan yang lebih demokratik iaitu melalui sistem pilihan raya. Proses penerimaan dan penolakan ini membimbangkan semua pihak yang terlibat terutamanya rakyat.
Kemelut pakatan pembangkang yang kelihatan parah ini menjelaskan pergelutan politik yang berlaku antara kerajaan BN dan pembangkang yang masing-masing mahu memastikan negeri Perak menjadi 'taklukan' mereka. Satu persatu isu seperti tanah orang Melayu, pembelian kenderaan rasmi kerajaan negeri, rasuah dan sebagainya dicanang bagi mencetuskan kekecohan.
Penulisan kolum pada kali ini bukanlah hendak menyingkap sejarah lama negeri Perak. Tetapi kesan yang ditinggalkan dalam peristiwa yang berlaku harus dijadikan iktibar dan inisiatif oleh pihak-pihak yang terlibat untuk sentiasa mengambil langkah berwaspada daripada berlakunya peristiwa yang tidak diingini. Ternyata tren politik pada hari ini telah mencabar kedaulatan Perlembagaan Malaysia. Namun apa yang telah berlaku ini mendapat sokongan yang kuat daripada barisan pembangkang yang mahu mempertahankan hak mereka.
Justeru, mereka memilih saluran undang-undang untuk mencapai matlamat. Perlakuan menegakkan benang yang basah dengan menafikan keputusan perletakan jawatan oleh Sultan Perak dilihat sebagai satu bentuk penderhakaan kepada institusi beraja. Malah, demonstrasi di hadapan istana oleh para penyokong parti politik melambangkan keberanian mereka untuk bertindak mengikut lunas-lunas ruang demokrasi.
Ini ditambah dengan sikap kerajaan negeri Perak pada ketika itu iaitu PAS dan DAP mengambil sikap sambil lewa dengan membelakangkan keputusan istana telah menunjukkan keakuran dan ketaatan terhadap institusi kesultanan Melayu itu sudah mula dicabar. Kisah ini tidak pernah lekang daripada dipaparkan dalam mana-mana media sedia ada sama ada di dalam atau luar negara.
Perkara ini menjadi semakin serius apabila terdapat pihak-pihak yang tidak bertanggungjawab mengambil kesempatan untuk memanipulasi pemikiran masyarakat dengan menyebarkan unsur-unsur negatif yang berbaur perkauman dan bermain dengan ideologi agama untuk mencemarkan kerukunan dan keamanan negara. Mengapa perkara ini boleh berlaku? Adakah rakyat atau pemimpin politik melihat institusi beraja di negara Malaysia sudah tidak relevan lagi dalam konteks Perlembagaan Malaysia?
Tren politik semasa telah menjelaskan betapa pemimpin politik kelihatan terdesak sehingga berani menggunakan pelbagai kaedah bagi mencapai matlamat masing-masing. Perkara sebegini telah merencatkan keharmonian proses demokrasi Malaysia. Kedudukan Raja-Raja Melayu sentiasa dilindungi oleh Perlembagaan dan setiap warganegara Malaysia perlu hormat dan sama sekali tidak boleh menafikan kedudukan mereka walaupun berlaku perubahan pemerintahan politik pada masa depan.
Raja-Raja Melayu bukanlah ancaman kepada mana-mana pihak kerana mereka dikekalkan dalam Perlembagaan sebagai sole protector kepada orang Melayu dan juga masyarakat Malaysia secara umumnya. Kehadiran Raja-Raja Melayu tidak ubah seperti penyemak dan pengimbang dalam demokrasi pemerintahan negara.
Sekiranya isu ini diterjemahkan dalam ruang pemikiran yang sempit, pertikaian akan berterusan dan sukar dibendung. Kuasa yang diberikan kepada Raja-Raja Melayu tidak sehebat sebelum Tanah Melayu mencapai kemerdekaan jika dibandingkan dengan kuasa dan dikotomi politik yang dimiliki oleh parti-parti politik yang menang pada pilihan raya.
Raja-Raja Melayu juga pemerintah yang hebat seperti mana yang dibaca dalam sejarah dunia. Mereka akan terus kekal hebat menjadi pemerintah di negara kita kerana merekalah yang menjadi tulang belakang kepada perpaduan rakyat dan kelancaran pentadbiran negara
Sistem undi pos ditukar kepada pengundian awal
Oleh Syed Azwan Syed Ali
syedazwan@bharian.com.my
2010/12/11
SPR kaji penggunaan pada Pilihan Raya Umum Ke-13
KUALA LUMPUR: Sistem undi pos yang mempunyai beberapa kelemahan teknikal akan ditukar dan dinamakan sebagai 'pengundian awal' yang dijangka mula digunakan pada Pilihan Raya Umum (PRU) Ke-13 nanti. Melalui sistem yang masih dalam kajian itu, proses pengundian akan dipermudahkan dan pengundi terbabit tidak perlu memasukkan kertas undi dalam sampul serta mengisi borang identiti seperti sistem undi pos sedia ada. Sebaliknya, pengundi terbabit layak mengundi awal melalui proses pengundian biasa, termasuk anggota tentera dan polis, seperti mana proses pengundian awal dilakukan di Thailand.
Namun, diplomat asing, pengundi di negara luar dan anggota keselamatan bertugas di perbatasan atau misi luar negara akan menggunakan sistem undi pos sedia ada.
Pengerusi SPR, Tan Sri Abdul Aziz Mohd Yusof, berkata tujuan utama pelaksanaan sistem pengundian awal adalah bagi mengatasi masalah teknikal dan persepsi negatif terhadap sistem undi pos yang diguna pakai, sebelum ini.
“Sistem pengundian awal masih dalam kajian dan SPR sasarkan dapat dilaksanakan pada PRU13, sekiranya semua proses terbabit termasuk pindaan undang-undang dan peraturan pilihan raya yang berkaitan dapat diselesaikan,” katanya, semalam.
Beliau memberi contoh masalah teknikal seperti kesalahan mengisi maklumat dan kesilapan memasukkan sampul ke dalam karung undian menyebabkan banyak undi pos tidak diterima, misalnya di pilihan raya kecil Batu Sapi, sebanyak 150 undi pos terpaksa ditolak atas kesalahan sama.
Di Thailand, peraturan pilihan raya negara itu membenarkan pengundi berdaftar mengundi lebih awal, terutama mereka yang mendaftar di wilayah lain tetapi tidak dapat pulang pada hari pilihan raya umum dan mahu mengundi lebih awal di tempat mereka bekerja atau bermastautin.
Dilaporkan hampir tiga juta daripada 45 juta pengundi berdaftar di negara itu mengundi lebih awal pada dua hari ditetapkan pada pilihan raya umum 2007. Difahamkan melalui kajian sistem pengundian awal itu, SPR akan mengesyorkan kemasukan kategori lain seperti wartawan, doktor, jururawat, juruterbang dan pramugari sebagai pemilih.
Ketika ini, mereka yang layak mengundi pos ialah anggota polis dan pasangan, anggota tentera dan pasangan, pelajar dan pegawai kerajaan di luar negara.
Dianggarkan kira-kira 200,000 pengundi pos membabitkan tentera, polis dan pemilih di luar negara.
Terdahulu ketika ditemui selepas rakaman Program Bicara Rakyat anjuran Radio Televisyen Malaysia (RTM) dan Jabatan Hal Ehwal Khas (JASA) di Auditorium, Muzium Negara, Abdul Aziz berkata hampir 60 peratus daripada 11 juta pengundi berdaftar di negara ini mengundi di luar kawasan mastautin, terutama di kampung masing-masing, menyebabkan ada pihak menyalah anggap golongan itu sebagai ‘pengundi hantu’.
Katanya, peratusan itu berdasarkan andaian hanya 40 daripada 100 surat dihantar SPR sampai kepada penerimanya, manakala selebihnya tidak diterima kerana pengundi berdaftar tidak menetap di alamat yang didaftarkan dalam kad pengenalan mereka.
Mengenai persiapan pilihan raya negeri Sarawak yang dijangka diadakan tidak lama lagi, beliau berkata SPR bersiap sedia menjalankan pilihan raya negeri itu pada bila-bila masa, dan menunggu peruntukan perbelanjaan diluluskan.
syedazwan@bharian.com.my
2010/12/11
SPR kaji penggunaan pada Pilihan Raya Umum Ke-13
KUALA LUMPUR: Sistem undi pos yang mempunyai beberapa kelemahan teknikal akan ditukar dan dinamakan sebagai 'pengundian awal' yang dijangka mula digunakan pada Pilihan Raya Umum (PRU) Ke-13 nanti. Melalui sistem yang masih dalam kajian itu, proses pengundian akan dipermudahkan dan pengundi terbabit tidak perlu memasukkan kertas undi dalam sampul serta mengisi borang identiti seperti sistem undi pos sedia ada. Sebaliknya, pengundi terbabit layak mengundi awal melalui proses pengundian biasa, termasuk anggota tentera dan polis, seperti mana proses pengundian awal dilakukan di Thailand.
Namun, diplomat asing, pengundi di negara luar dan anggota keselamatan bertugas di perbatasan atau misi luar negara akan menggunakan sistem undi pos sedia ada.
Pengerusi SPR, Tan Sri Abdul Aziz Mohd Yusof, berkata tujuan utama pelaksanaan sistem pengundian awal adalah bagi mengatasi masalah teknikal dan persepsi negatif terhadap sistem undi pos yang diguna pakai, sebelum ini.
“Sistem pengundian awal masih dalam kajian dan SPR sasarkan dapat dilaksanakan pada PRU13, sekiranya semua proses terbabit termasuk pindaan undang-undang dan peraturan pilihan raya yang berkaitan dapat diselesaikan,” katanya, semalam.
Beliau memberi contoh masalah teknikal seperti kesalahan mengisi maklumat dan kesilapan memasukkan sampul ke dalam karung undian menyebabkan banyak undi pos tidak diterima, misalnya di pilihan raya kecil Batu Sapi, sebanyak 150 undi pos terpaksa ditolak atas kesalahan sama.
Di Thailand, peraturan pilihan raya negara itu membenarkan pengundi berdaftar mengundi lebih awal, terutama mereka yang mendaftar di wilayah lain tetapi tidak dapat pulang pada hari pilihan raya umum dan mahu mengundi lebih awal di tempat mereka bekerja atau bermastautin.
Dilaporkan hampir tiga juta daripada 45 juta pengundi berdaftar di negara itu mengundi lebih awal pada dua hari ditetapkan pada pilihan raya umum 2007. Difahamkan melalui kajian sistem pengundian awal itu, SPR akan mengesyorkan kemasukan kategori lain seperti wartawan, doktor, jururawat, juruterbang dan pramugari sebagai pemilih.
Ketika ini, mereka yang layak mengundi pos ialah anggota polis dan pasangan, anggota tentera dan pasangan, pelajar dan pegawai kerajaan di luar negara.
Dianggarkan kira-kira 200,000 pengundi pos membabitkan tentera, polis dan pemilih di luar negara.
Terdahulu ketika ditemui selepas rakaman Program Bicara Rakyat anjuran Radio Televisyen Malaysia (RTM) dan Jabatan Hal Ehwal Khas (JASA) di Auditorium, Muzium Negara, Abdul Aziz berkata hampir 60 peratus daripada 11 juta pengundi berdaftar di negara ini mengundi di luar kawasan mastautin, terutama di kampung masing-masing, menyebabkan ada pihak menyalah anggap golongan itu sebagai ‘pengundi hantu’.
Katanya, peratusan itu berdasarkan andaian hanya 40 daripada 100 surat dihantar SPR sampai kepada penerimanya, manakala selebihnya tidak diterima kerana pengundi berdaftar tidak menetap di alamat yang didaftarkan dalam kad pengenalan mereka.
Mengenai persiapan pilihan raya negeri Sarawak yang dijangka diadakan tidak lama lagi, beliau berkata SPR bersiap sedia menjalankan pilihan raya negeri itu pada bila-bila masa, dan menunggu peruntukan perbelanjaan diluluskan.
10 terpilih Sekolah Amanah
Oleh Azrina Ahzan
edisimingguan@bharian.com.my
2010/12/11
MUHYIDDIN berbual dengan Syed Ibrahim Syed Ishak, 12, dari Sekolah Kebangsaan Bandar Bharu Uda 2, Johor selaku pembaca doa pembukaan majlis pelancaran Rangkaian Sekolah Amanah Yayasan AMIR di Putrajaya, semalam.Projek perintis pertingkat akademik hasil perkongsian awam-swasta
PUTRAJAYA: Khazanah Nasional Berhad (Khazanah) dan Kementerian Pelajaran semalam melancarkan inisiatif bersama dikenali Sekolah Amanah bertujuan meningkatkan prestasi akademik dan bukan akademik sekolah menerusi konsep perkongsian awam-swasta (PPP). Timbalan Perdana Menteri, Tan Sri Muhyiddin Yassin, berkata sebanyak 10 sekolah, masing-masing lima di Johor dan Sarawak dipilih menyertai projek perintis itu di bawah program Rangkaian Sekolah Amanah Yayasan AMIR. Sekolah terbabit ialah Sekolah Kebangsaan (SK) Bandar Baru Uda 2, Sekolah Jenis Kebangsaan (SJK) Tamil Kangkar Pulai, Sekolah Menengah Kebangsaan (SMK) Semenchu, SMK Gelang Patah, SK Kampong Layau, SM Sains Kuching, SMK Bandar Kuching 2, SK Tabuan, SK Empila dan SK Combine.
Beliau yang juga Menteri Pelajaran berkata, semua sekolah terbabit terdiri daripada sekolah berprestasi lemah, sederhana dan baik serta merentasi pelbagai latar belakang sosio ekonomi.
"Sekolah Amanah bukanlah sekolah elit kerana natijah akhir program ini untuk memastikan setiap sekolah dapat meningkatkan prestasi masing-masing dengan bantuan khususnya kewangan daripada Khazanah.
"Oleh itu, satu unit Sekolah Amanah sudah diwujudkan di kementerian bagi mengawal, menyelia dan memastikan objektif program dicapai selain penubuhan Yayasan AMIR di bawah Khazanah bagi mengendalikan projek perintis ini dalam tempoh lima tahun," katanya.
Timbalan Perdana Menteri berkata demikian kepada media selepas melancarkan program Rangkaian Sekolah Amanah Yayasan AMIR, di sini semalam. Hadir sama Pengerusi Yayasan AMIR, Raja Tan Sri Arshad Tun Uda; Pengarah Urusan Khazanah, Tan Sri Azman Mokhtar dan Ketua Pengarah Pelajaran, Datuk Abd Ghafar Mahmud.
Muhyiddin berkata, menerusi program berkenaan, Khazanah akan memberi bantuan nasihat, kepakaran dan kewangan dalam usaha menaikkan lagi prestasi sekolah terbabit dan setakat ini beberapa syarikat korporat serta swasta lain menyatakan minat menyertai program terbabit.
Sementara itu, Azman berkata, Khazanah memperuntukkan RM20 juta setahun bagi melaksanakan program Sekolah Amanah itu selaras komitmennya menyokong usaha kerajaan mentransformasi sistem pendidikan.
Beliau berkata, Johor dan Sarawak menjadi pilihan projek perintis kerana Khazanah banyak menjalankan projek pembangunan di selatan Semenanjung, manakala Sarawak pula kerana pihaknya mahu pembangunan seimbang antara Semenanjung dan Malaysia Timur kerana program itu akan turut dikembangkan ke Sabah.
INFO: Sekolah Amanah
•Mengamalkan konsep perkongsian antara awam dan swasta seperti yang diamalkan di beberapa negara antaranya Amerika Syarikat, England dan Sweden.
•Sekolah awam akan diurus bersama oleh rakan kongsi swasta yang berkelayakan dan pengetua daripada perkhidmatan awam di bawah naungan Kementerian Pelajaran.
•Menggabungkan ciri-ciri terbaik daripada sektor awam dan swasta bagi menyediakan pengalaman pendidikan yang lebih baik untuk pelajar supaya dapat mencapai potensi mereka sepenuhnya.
•Berbeza dengan Sekolah Kluster, Sekolah Berprestasi Tinggi, Sekolah SMART dan Sekolah Wawasan kerana ia menggunakan model pengurusan serta operasi yang berbeza iaitu berteraskan perkongsian awam-swasta.
•Terus mengekalkan status awam tetapi lebih bebas untuk bekerjasama dengan rakan kongsi swasta berkelayakan (menerusi yayasan bukan berasaskan keuntungan) yang mempunyai kepakaran, sumber, dana dan kualiti kepimpinan bagi menawarkan perkhidmatan nilai tambah yang bersesuaian.
•Rakan kongsi swasta boleh tergolong daripada institusi pendidikan tinggi, kumpulan alumni dan juga syarikat swasta.
•Diberi kelonggaran bagi membuat keputusan mengenai penyampaian kurikulum, pembangunan profesional berterusan, kewangan dan pemerolehan serta pengurusan sumber manusia bagi mempertingkatkan inovasi dan memenuhi keperluan komuniti setiap sekolah.
•Menetapkan beberapa sasaran indeks prestasi utama (KPI) yang berkaitan dengan peningkatan hasil pelajar dalam rangka masa lima tahun merangkumi aspek akademik dan bukan akademik seperti keputusan peperiksaan, kemajuan pelajar dan sekolah, perkembangan watak (kepimpinan dan kreativiti) dan kepuasan pihak yang berkepentingan iaitu pengetua, guru, ibu bapa dan pelajar
edisimingguan@bharian.com.my
2010/12/11
MUHYIDDIN berbual dengan Syed Ibrahim Syed Ishak, 12, dari Sekolah Kebangsaan Bandar Bharu Uda 2, Johor selaku pembaca doa pembukaan majlis pelancaran Rangkaian Sekolah Amanah Yayasan AMIR di Putrajaya, semalam.Projek perintis pertingkat akademik hasil perkongsian awam-swasta
PUTRAJAYA: Khazanah Nasional Berhad (Khazanah) dan Kementerian Pelajaran semalam melancarkan inisiatif bersama dikenali Sekolah Amanah bertujuan meningkatkan prestasi akademik dan bukan akademik sekolah menerusi konsep perkongsian awam-swasta (PPP). Timbalan Perdana Menteri, Tan Sri Muhyiddin Yassin, berkata sebanyak 10 sekolah, masing-masing lima di Johor dan Sarawak dipilih menyertai projek perintis itu di bawah program Rangkaian Sekolah Amanah Yayasan AMIR. Sekolah terbabit ialah Sekolah Kebangsaan (SK) Bandar Baru Uda 2, Sekolah Jenis Kebangsaan (SJK) Tamil Kangkar Pulai, Sekolah Menengah Kebangsaan (SMK) Semenchu, SMK Gelang Patah, SK Kampong Layau, SM Sains Kuching, SMK Bandar Kuching 2, SK Tabuan, SK Empila dan SK Combine.
Beliau yang juga Menteri Pelajaran berkata, semua sekolah terbabit terdiri daripada sekolah berprestasi lemah, sederhana dan baik serta merentasi pelbagai latar belakang sosio ekonomi.
"Sekolah Amanah bukanlah sekolah elit kerana natijah akhir program ini untuk memastikan setiap sekolah dapat meningkatkan prestasi masing-masing dengan bantuan khususnya kewangan daripada Khazanah.
"Oleh itu, satu unit Sekolah Amanah sudah diwujudkan di kementerian bagi mengawal, menyelia dan memastikan objektif program dicapai selain penubuhan Yayasan AMIR di bawah Khazanah bagi mengendalikan projek perintis ini dalam tempoh lima tahun," katanya.
Timbalan Perdana Menteri berkata demikian kepada media selepas melancarkan program Rangkaian Sekolah Amanah Yayasan AMIR, di sini semalam. Hadir sama Pengerusi Yayasan AMIR, Raja Tan Sri Arshad Tun Uda; Pengarah Urusan Khazanah, Tan Sri Azman Mokhtar dan Ketua Pengarah Pelajaran, Datuk Abd Ghafar Mahmud.
Muhyiddin berkata, menerusi program berkenaan, Khazanah akan memberi bantuan nasihat, kepakaran dan kewangan dalam usaha menaikkan lagi prestasi sekolah terbabit dan setakat ini beberapa syarikat korporat serta swasta lain menyatakan minat menyertai program terbabit.
Sementara itu, Azman berkata, Khazanah memperuntukkan RM20 juta setahun bagi melaksanakan program Sekolah Amanah itu selaras komitmennya menyokong usaha kerajaan mentransformasi sistem pendidikan.
Beliau berkata, Johor dan Sarawak menjadi pilihan projek perintis kerana Khazanah banyak menjalankan projek pembangunan di selatan Semenanjung, manakala Sarawak pula kerana pihaknya mahu pembangunan seimbang antara Semenanjung dan Malaysia Timur kerana program itu akan turut dikembangkan ke Sabah.
INFO: Sekolah Amanah
•Mengamalkan konsep perkongsian antara awam dan swasta seperti yang diamalkan di beberapa negara antaranya Amerika Syarikat, England dan Sweden.
•Sekolah awam akan diurus bersama oleh rakan kongsi swasta yang berkelayakan dan pengetua daripada perkhidmatan awam di bawah naungan Kementerian Pelajaran.
•Menggabungkan ciri-ciri terbaik daripada sektor awam dan swasta bagi menyediakan pengalaman pendidikan yang lebih baik untuk pelajar supaya dapat mencapai potensi mereka sepenuhnya.
•Berbeza dengan Sekolah Kluster, Sekolah Berprestasi Tinggi, Sekolah SMART dan Sekolah Wawasan kerana ia menggunakan model pengurusan serta operasi yang berbeza iaitu berteraskan perkongsian awam-swasta.
•Terus mengekalkan status awam tetapi lebih bebas untuk bekerjasama dengan rakan kongsi swasta berkelayakan (menerusi yayasan bukan berasaskan keuntungan) yang mempunyai kepakaran, sumber, dana dan kualiti kepimpinan bagi menawarkan perkhidmatan nilai tambah yang bersesuaian.
•Rakan kongsi swasta boleh tergolong daripada institusi pendidikan tinggi, kumpulan alumni dan juga syarikat swasta.
•Diberi kelonggaran bagi membuat keputusan mengenai penyampaian kurikulum, pembangunan profesional berterusan, kewangan dan pemerolehan serta pengurusan sumber manusia bagi mempertingkatkan inovasi dan memenuhi keperluan komuniti setiap sekolah.
•Menetapkan beberapa sasaran indeks prestasi utama (KPI) yang berkaitan dengan peningkatan hasil pelajar dalam rangka masa lima tahun merangkumi aspek akademik dan bukan akademik seperti keputusan peperiksaan, kemajuan pelajar dan sekolah, perkembangan watak (kepimpinan dan kreativiti) dan kepuasan pihak yang berkepentingan iaitu pengetua, guru, ibu bapa dan pelajar
Monday, November 29, 2010
Kuasa Persekutuan, Raja-Raja dan agama
Oleh Shamrahayu A Aziz
2010/11/30
Kedudukan Islam dalam Perlembagaan tak boleh dipertikai
KEDUDUKAN Islam dalam Perlembagaan Persekutuan tidak boleh dipertikaikan lagi. Islam adalah agama bagi Persekutuan dan juga agama bagi semua negeri (kecuali Sarawak). Islam adalah juga satu-satunya agama yang disebut dengan namanya sendiri dalam Perlembagaan – bukan saja Perlembagaan Persekutuan, malah perlembagaan negeri-negeri. Atas alasan sejarah dan amalan yang menjadi tradisi dan warisan negara, Perlembagaan Persekutuan menyediakan kerangka tertentu mengenai pentadbiran Islam. Islam adalah urusan negeri yang dinaungi Raja-Raja Melayu. Perlembagaan Persekutuan mengiktiraf Raja-Raja sebagai Ketua Agama Islam bagi negeri masing-masing, manakala Yang di-Pertuan Agong pula adalah Ketua Agama negeri baginda dan negeri yang tidak mempunyai Raja.
Secara amalannya Majlis Raja-Raja (satu institusi yang ditubuhkan oleh Perlembagaan – lihat Perkara 38 dan Jadual Kelima Perlembagaan Persekutuan) adalah institusi yang sinonim dengan Islam. Banyak pihak sudah membuat pengaduan kepada Majlis Raja-Raja mengenai urusan Islam. Keadaan ini tidak dapat dielakkan kerana ketiadaan Ketua Agama Islam pada peringkat Persekutuan.
Selain alasan itu, ahli Majlis Raja-Raja yang terdiri daripada Raja-Raja Melayu adalah Ketua Agama Islam. Oleh yang demikian, ia amat tidak munasabah untuk Raja-Raja mengabaikan Islam, walaupun secara harfiahnya Majlis Raja-Raja tidak diberikan kuasa berkaitan agama Islam oleh Perlembagaan Persekutuan.
Berkaitan peranan Majlis Raja-Raja mengenai Islam mungkin saya boleh katakan bahawa Islam adalah termasuk di bawah perkara yang menyentuh keistimewaan, kedudukan, kemuliaan dan kebesaran Raja-Raja.
Hujah saya ialah, Islam (dan adat istiadat Melayu) adalah perkara yang secara nyata dan tidak pernah dipersoalkan, dikhaskan kepada Raja-Raja saja. Undang-undang dan amalan tidak pernah memisahkan Islam daripada Raja-Raja.
Selain Raja-Raja dan Majlis Raja-Raja, kita tidak mempunyai institusi lain yang ditubuhkan oleh Perlembagaan Persekutuan untuk mengendali urusan Islam. Pembahagian kuasa dalam sistem federalisme yang kita amalkan, Islam adalah urusan negeri.
Perlembagaan Persekutuan seolah-olah memberikan kuasa berkaitan Islam kepada negeri secara eksklusif. Ini juga sudah dibuktikan dalam keputusan majoriti kes Mamat bin Daud yang dibuat oleh Mahkamah Agong pada 1988.
Dalam kata lain, Perlembagaan Persekutuan cuba menerapkan kuasa autonomi berkaitan Islam kepada negeri. Namun ini tidak sepenuhnya benar. Adakalanya Perlembagaan memberi kuasa kepada Parlimen untuk membuat undang-undang berkaitan Islam.
Sebagai contoh, Butiran 1, Senarai Negeri, Jadual Kesembilan Perlembagaan Persekutuan memberikan kuasa kepada Parlimen untuk menggubal undang-undang menentukan bidang kuasa berkaitan hukuman jenayah syariah.
Dalam aspek pentadbiran Islam di Malaysia, perkembangan semasa menyaksikan penubuhan beberapa institusi pentadbiran Islam pada peringkat Persekutuan seperti Jabatan Kemajuan Islam Malaysia (JAKIM) dan Jabatan Kehakiman Syariah Malaysia (JKSM).
Penubuhan institusi ini bukanlah sesuatu yang bertentangan dengan pembahagian kuasa antara Persekutuan dan negeri. Dalam konteks ini, walaupun agama Islam adalah urusan negeri (yang dikatakan sebagai kuasa eksklusif negeri-negeri). Perlembagaan Persekutuan mempunyai beberapa peruntukan yang memberi ruang kepada Kerajaan Persekutuan untuk menjalankan urusan pentadbiran dan undang-undang bagi negeri berkaitan agama Islam – bukan saja bagi Wilayah Persekutuan Kuala Lumpur, Labuan dan Putrajaya.
Perkara 76(1)(b) yang menyebut mengenai kuasa Parlimen untuk membuat undang-undang bagi negeri dalam hal-hal tertentu, termasuk undang-undang bagi maksud menggalakkan keseragaman undang-undang antara dua negeri atau lebih. Peruntukan ini boleh ditafsirkan sebagai termasuk juga undang-undang berkaitan Islam.
Hujah ini saya tegaskan dengan kehendak Perlembagaan bahawa, apa juga undang-undang yang diluluskan oleh Parlimen hendaklah mendapat persetujuan negeri menerusi suatu undang-undang yang dibuat oleh Badan Perundangan Negeri.
Ini menjadikan urusan berkaitan Islam kekal sebagai urusan negeri (lihat Perkara 76(3)), walaupun mungkin inisiatif asal penggubalan undang-undang itu adalah daripada Persekutuan.
Dalam menjalankan urusan pentadbiran, Perkara 133 Perlembagaan Persekutuan pula memberikan kuasa kepada Parlimen untuk menggubal undang-undang yang membenarkan perkhidmatan bersama sama ada atas inisiatif Kerajaan Persekutuan atau atas permintaan negeri.
Maksud perkhidmatan bersama ini ialah penjawat awam yang dilantik untuk menggerakkan institusi ini boleh dilantik untuk memberi perkhidmatan secara bersama kepada Kerajaan Persekutuan dan negeri atau kepada satu negeri dan negeri yang lain.
Sehubungan dengan peruntukan Perkara 133 ini Parlimen meluluskan Akta Perkhidmatan Bersama (Pegawai-Pegawai Hal-Ehwal Islam) 1997. Tujuan akta ini adalah untuk menubuhkan satu pentadbiran hal-ehwal Islam yang bersepadu antara negeri bagi memudahkan urusan pentadbiran agama Islam.
Di dalam bahagian pengenalannya Akta 1997 ini menyatakan bahawa penggubalan akta ini adalah berdasarkan kepada permintaan sesetengah negeri. Kesan daripada peruntukan akta ini, pihak Persekutuan dan negeri boleh mempunyai penjawat awam di dalam perkhidmatan bersama yang mentadbir urusan Islam di negeri-negeri.
Dalam konteks federalisme, keadaan ini mungkin boleh dikatakan sebagai sesuatu yang berat sebelah dan menyokong Kerajaan Persekutuan. Tetapi alasan saya mudah – ini dibenarkan oleh Perlembagaan dan ia adalah ciri sistem federalisme kita. Sama ada ia adalah peruntukan yang berat sebelah atau pun tidak, tidak harus menjadi persoalan.
Amat benar bagi kita untuk menyatakan bahawa urusan berkaitan Islam adalah urusan negeri di bawah naungan Raja-Raja, namun Perlembagaan tidak menafikan sepenuhnya kuasa Persekutuan berkaitan undang-undang dan pentadbiran Islam.
Namun, kuasa Persekutuan harus dijalankan atas permintaan atau kebenaran negeri. Ini menjadikan Raja-Raja sebagai berkuasa penuh mengenai urusan Islam dan seterusnya kuasa negeri tidak diketepikan begitu saja.
Penulis ialah Penolong Profesor Kulliyyah Undang-Undang Ahmad Ibrahim Universiti Islam Antarabangsa Malaysia (UIAM)
2010/11/30
Kedudukan Islam dalam Perlembagaan tak boleh dipertikai
KEDUDUKAN Islam dalam Perlembagaan Persekutuan tidak boleh dipertikaikan lagi. Islam adalah agama bagi Persekutuan dan juga agama bagi semua negeri (kecuali Sarawak). Islam adalah juga satu-satunya agama yang disebut dengan namanya sendiri dalam Perlembagaan – bukan saja Perlembagaan Persekutuan, malah perlembagaan negeri-negeri. Atas alasan sejarah dan amalan yang menjadi tradisi dan warisan negara, Perlembagaan Persekutuan menyediakan kerangka tertentu mengenai pentadbiran Islam. Islam adalah urusan negeri yang dinaungi Raja-Raja Melayu. Perlembagaan Persekutuan mengiktiraf Raja-Raja sebagai Ketua Agama Islam bagi negeri masing-masing, manakala Yang di-Pertuan Agong pula adalah Ketua Agama negeri baginda dan negeri yang tidak mempunyai Raja.
Secara amalannya Majlis Raja-Raja (satu institusi yang ditubuhkan oleh Perlembagaan – lihat Perkara 38 dan Jadual Kelima Perlembagaan Persekutuan) adalah institusi yang sinonim dengan Islam. Banyak pihak sudah membuat pengaduan kepada Majlis Raja-Raja mengenai urusan Islam. Keadaan ini tidak dapat dielakkan kerana ketiadaan Ketua Agama Islam pada peringkat Persekutuan.
Selain alasan itu, ahli Majlis Raja-Raja yang terdiri daripada Raja-Raja Melayu adalah Ketua Agama Islam. Oleh yang demikian, ia amat tidak munasabah untuk Raja-Raja mengabaikan Islam, walaupun secara harfiahnya Majlis Raja-Raja tidak diberikan kuasa berkaitan agama Islam oleh Perlembagaan Persekutuan.
Berkaitan peranan Majlis Raja-Raja mengenai Islam mungkin saya boleh katakan bahawa Islam adalah termasuk di bawah perkara yang menyentuh keistimewaan, kedudukan, kemuliaan dan kebesaran Raja-Raja.
Hujah saya ialah, Islam (dan adat istiadat Melayu) adalah perkara yang secara nyata dan tidak pernah dipersoalkan, dikhaskan kepada Raja-Raja saja. Undang-undang dan amalan tidak pernah memisahkan Islam daripada Raja-Raja.
Selain Raja-Raja dan Majlis Raja-Raja, kita tidak mempunyai institusi lain yang ditubuhkan oleh Perlembagaan Persekutuan untuk mengendali urusan Islam. Pembahagian kuasa dalam sistem federalisme yang kita amalkan, Islam adalah urusan negeri.
Perlembagaan Persekutuan seolah-olah memberikan kuasa berkaitan Islam kepada negeri secara eksklusif. Ini juga sudah dibuktikan dalam keputusan majoriti kes Mamat bin Daud yang dibuat oleh Mahkamah Agong pada 1988.
Dalam kata lain, Perlembagaan Persekutuan cuba menerapkan kuasa autonomi berkaitan Islam kepada negeri. Namun ini tidak sepenuhnya benar. Adakalanya Perlembagaan memberi kuasa kepada Parlimen untuk membuat undang-undang berkaitan Islam.
Sebagai contoh, Butiran 1, Senarai Negeri, Jadual Kesembilan Perlembagaan Persekutuan memberikan kuasa kepada Parlimen untuk menggubal undang-undang menentukan bidang kuasa berkaitan hukuman jenayah syariah.
Dalam aspek pentadbiran Islam di Malaysia, perkembangan semasa menyaksikan penubuhan beberapa institusi pentadbiran Islam pada peringkat Persekutuan seperti Jabatan Kemajuan Islam Malaysia (JAKIM) dan Jabatan Kehakiman Syariah Malaysia (JKSM).
Penubuhan institusi ini bukanlah sesuatu yang bertentangan dengan pembahagian kuasa antara Persekutuan dan negeri. Dalam konteks ini, walaupun agama Islam adalah urusan negeri (yang dikatakan sebagai kuasa eksklusif negeri-negeri). Perlembagaan Persekutuan mempunyai beberapa peruntukan yang memberi ruang kepada Kerajaan Persekutuan untuk menjalankan urusan pentadbiran dan undang-undang bagi negeri berkaitan agama Islam – bukan saja bagi Wilayah Persekutuan Kuala Lumpur, Labuan dan Putrajaya.
Perkara 76(1)(b) yang menyebut mengenai kuasa Parlimen untuk membuat undang-undang bagi negeri dalam hal-hal tertentu, termasuk undang-undang bagi maksud menggalakkan keseragaman undang-undang antara dua negeri atau lebih. Peruntukan ini boleh ditafsirkan sebagai termasuk juga undang-undang berkaitan Islam.
Hujah ini saya tegaskan dengan kehendak Perlembagaan bahawa, apa juga undang-undang yang diluluskan oleh Parlimen hendaklah mendapat persetujuan negeri menerusi suatu undang-undang yang dibuat oleh Badan Perundangan Negeri.
Ini menjadikan urusan berkaitan Islam kekal sebagai urusan negeri (lihat Perkara 76(3)), walaupun mungkin inisiatif asal penggubalan undang-undang itu adalah daripada Persekutuan.
Dalam menjalankan urusan pentadbiran, Perkara 133 Perlembagaan Persekutuan pula memberikan kuasa kepada Parlimen untuk menggubal undang-undang yang membenarkan perkhidmatan bersama sama ada atas inisiatif Kerajaan Persekutuan atau atas permintaan negeri.
Maksud perkhidmatan bersama ini ialah penjawat awam yang dilantik untuk menggerakkan institusi ini boleh dilantik untuk memberi perkhidmatan secara bersama kepada Kerajaan Persekutuan dan negeri atau kepada satu negeri dan negeri yang lain.
Sehubungan dengan peruntukan Perkara 133 ini Parlimen meluluskan Akta Perkhidmatan Bersama (Pegawai-Pegawai Hal-Ehwal Islam) 1997. Tujuan akta ini adalah untuk menubuhkan satu pentadbiran hal-ehwal Islam yang bersepadu antara negeri bagi memudahkan urusan pentadbiran agama Islam.
Di dalam bahagian pengenalannya Akta 1997 ini menyatakan bahawa penggubalan akta ini adalah berdasarkan kepada permintaan sesetengah negeri. Kesan daripada peruntukan akta ini, pihak Persekutuan dan negeri boleh mempunyai penjawat awam di dalam perkhidmatan bersama yang mentadbir urusan Islam di negeri-negeri.
Dalam konteks federalisme, keadaan ini mungkin boleh dikatakan sebagai sesuatu yang berat sebelah dan menyokong Kerajaan Persekutuan. Tetapi alasan saya mudah – ini dibenarkan oleh Perlembagaan dan ia adalah ciri sistem federalisme kita. Sama ada ia adalah peruntukan yang berat sebelah atau pun tidak, tidak harus menjadi persoalan.
Amat benar bagi kita untuk menyatakan bahawa urusan berkaitan Islam adalah urusan negeri di bawah naungan Raja-Raja, namun Perlembagaan tidak menafikan sepenuhnya kuasa Persekutuan berkaitan undang-undang dan pentadbiran Islam.
Namun, kuasa Persekutuan harus dijalankan atas permintaan atau kebenaran negeri. Ini menjadikan Raja-Raja sebagai berkuasa penuh mengenai urusan Islam dan seterusnya kuasa negeri tidak diketepikan begitu saja.
Penulis ialah Penolong Profesor Kulliyyah Undang-Undang Ahmad Ibrahim Universiti Islam Antarabangsa Malaysia (UIAM)
Tuesday, November 16, 2010
Common law sekat hakim lebih kreatif
2010/11/16
Prinsip Islam, adat boleh jadi panduan buat tafsiran undang-undang
PASTINYA semua pihak mengharapkan sistem undang-undang negara mencapai tahap kematangan dengan pembinaan sumber rujukan tersendiri berasaskan kemahuan dan sistem masyarakat negara ini.
Oleh itu, proses mencari identiti sistem undang-undang yang tersendiri perlu berterusan. Dalam ruangan ini minggu lalu saya syorkan supaya sistem undang-undang Malaysia mesti bebas daripada legasi British. Saya menyebut bahawa Akta Undang-Undang Sivil 1956 (disemak 1972) yang membenarkan mahkamah merujuk dan seterusnya menerima pakai common law Inggeris perlu disemak semula dengan niat memansuhkannya. Walau apa pun niat British yang memperluaskan pemakaian Akta Undang-Undang sivil ini setahun sebelum kita mencapai kemerdekaan, ia amat memberi kesan ke atas sistem undang-undang kita.
Common law Inggeris adalah istilah yang digunakan kepada undang-undang dibuat oleh hakim di Mahkamah British melalui keputusannya. Common law ini bukan tafsiran kepada undang-undang bertulis. Ia adalah keputusan hakim bersandarkan agama, moral dan amalan setempat.
Syor mengenai pemansuhan akta ini saya kemukakan kerana rujukan dan keterikatan dengan common law Inggeris amat tidak sesuai dalam pembinaan jati diri atau keperibadian undang-undang.
Menurut peruntukan Akta Undang-Undang Sivil 1956, common law yang menjadi ikatan kepada Malaysia ialah common law yang digunakan di England sebelum 7 April 1956 bagi Semenanjung Malaysia, 1 Disember 1951 bagi Sabah dan 12 Disember 1949 bagi Sarawak.
Kita menyaksikan banyak common law Inggeris yang telah dimansuhkan kedudukannya oleh statut atau undang-undang bertulis di England. Malangnya apa juga perkembangan undang-undang di England selepas tarikh yang disebut tidak memberi kesan ke atas sistem undang-undang kita kerana tarikh potong yang saya sebutkan.
Seperti yang diulas minggu lalu, keadaan ini menjadikan undang-undang yang perlu kita rujuk ketinggalan zaman. Mungkin ada yang berhujah bahawa common law Inggeris ini tidak mengikat hakim di negara ini. Hujah ini mungkin benar. Namun, membenarkan rujukan kepada undang-undang itu secara prinsipnya boleh memberi kesan psikologi mengenai keterikatan kita kepada penjajah, bukan saja kepada hakim, pengamal undang-undang dan pelajar undang-undang, tetapi juga orang awam.
Ia juga boleh menyekat hakim di negara ini untuk lebih kreatif dan menghargai sumber undang-undang yang telah sedia wujud di negara kita.
Secara amalannya kebergantungan kepada common law Inggeris ini tidak begitu ketara di kalangan hakim. Sebenarnya penerimaan dan pemakaian common law Inggeris di negara ini juga adalah sesuatu yang menyukarkan bagi semua pihak. Kesukaran ini diperakui hakim Inggeris sendiri sejak dulu lagi, seperti Hakim Maxwell dalam kes Chulas lwn Kolson (1867).
Oleh itu, kelangsungan Akta Undang-Undang Sivil ini tidak memberikan kebaikan kepada sistem undang-undang kita dan ia sebenarnya sentiasa menghantui sistem kita.
Sekiranya pemakaian common law Inggeris ini dimansuhkan, hakim di Mahkamah Sivil boleh menjadikan prinsip agama, terutama Islam dan undang-undang adat sebagai panduan dalam membuat tafsiran dan mencari penyelesaian kepada kekosongan di dalam undang-undang.
Kedua-dua ini (agama dan adat) bukan saja lebih dekat dengan masyarakat kita, tetapi juga diiktiraf Perlembagaan Persekutuan sebagai sebahagian daripada sistem undang-undang negara.
Seperti yang kita maklum, Islam adalah agama bagi Persekutuan dan ia agama bagi majoriti masyarakat. Undang-undang adat pula adalah sebahagian daripada maksud perkataan undang-undang yang disebut dalam Perkara 160(2) Perlembagaan Persekutuan.
Rakan-rakan masyarakat bukan Islam tidak perlu gusar mengenai cadangan ini. Undang-undang Islam sentiasa mementingkan keadilan kepada semua. Ia juga tidak pernah mengiktiraf sesuatu yang akan mendatangkan keburukan kepada masyarakat.
Selain itu, kita sebenarnya tidak boleh menafikan pengaruh garis panduan berlandaskan agama Islam dalam sistem undang-undang negara. Ia sudah akar umbi kepada sistem kita. Pengaruhnya amat jelas dan prinsipnya amat ketara.
Sebagai contoh, prinsip undang-undang jenayah Islam mendapat tempat dalam Kanun Keseksaan. Perbuatan sumbang mahram contohnya, sudah sekian lama wujud dalam undang-undang Islam, tetapi pada asalnya tidak ada dalam Kanun Keseksaan. Menerusi pindaan pada 2002, Seksyen 376a dan 376b berkaitan definisi dan hukuman kepada kesalahan sumbang mahram dimasukkan ke dalam Kanun Keseksaan. Peruntukan ini mendapat sokongan daripada semua pihak kerana perbuatan itu sangat terkutuk.
Sehubungan itu, ramai ahli akademik, termasuk Allahyarham Prof Ahmad Ibrahim sudah lama menyarankan supaya Malaysia membina sistem undang-undang atau common law yang tersendiri. Ahli akademik mencadangkan supaya prinsip agama, adat dan amalan sebagai rujukan. Walaupun secara akademik, istilah ‘common law’ ini mungkin tidak begitu tepat kerana kita mempunyai undang-undang bertulis dan tugas mahkamah hanyalah untuk mentafsir undang-undang, bukan membuat undang-undang, namun, apa yang lebih penting ialah semangatnya – iaitu semangat menjadikan sistem undang-undang negara ini sebagai sistem yang mempunyai keperibadian tersendiri dengan mengambil perhatian kepada kehendak masyarakat dan amalan yang tersendiri tanpa terikat kepada sistem lain seumpama common law yang ketinggalan zaman.
Penulis ialah Penolong Profesor Kulliyyah Undang-Undang Ahmad Ibrahim, UIAM
Prinsip Islam, adat boleh jadi panduan buat tafsiran undang-undang
PASTINYA semua pihak mengharapkan sistem undang-undang negara mencapai tahap kematangan dengan pembinaan sumber rujukan tersendiri berasaskan kemahuan dan sistem masyarakat negara ini.
Oleh itu, proses mencari identiti sistem undang-undang yang tersendiri perlu berterusan. Dalam ruangan ini minggu lalu saya syorkan supaya sistem undang-undang Malaysia mesti bebas daripada legasi British. Saya menyebut bahawa Akta Undang-Undang Sivil 1956 (disemak 1972) yang membenarkan mahkamah merujuk dan seterusnya menerima pakai common law Inggeris perlu disemak semula dengan niat memansuhkannya. Walau apa pun niat British yang memperluaskan pemakaian Akta Undang-Undang sivil ini setahun sebelum kita mencapai kemerdekaan, ia amat memberi kesan ke atas sistem undang-undang kita.
Common law Inggeris adalah istilah yang digunakan kepada undang-undang dibuat oleh hakim di Mahkamah British melalui keputusannya. Common law ini bukan tafsiran kepada undang-undang bertulis. Ia adalah keputusan hakim bersandarkan agama, moral dan amalan setempat.
Syor mengenai pemansuhan akta ini saya kemukakan kerana rujukan dan keterikatan dengan common law Inggeris amat tidak sesuai dalam pembinaan jati diri atau keperibadian undang-undang.
Menurut peruntukan Akta Undang-Undang Sivil 1956, common law yang menjadi ikatan kepada Malaysia ialah common law yang digunakan di England sebelum 7 April 1956 bagi Semenanjung Malaysia, 1 Disember 1951 bagi Sabah dan 12 Disember 1949 bagi Sarawak.
Kita menyaksikan banyak common law Inggeris yang telah dimansuhkan kedudukannya oleh statut atau undang-undang bertulis di England. Malangnya apa juga perkembangan undang-undang di England selepas tarikh yang disebut tidak memberi kesan ke atas sistem undang-undang kita kerana tarikh potong yang saya sebutkan.
Seperti yang diulas minggu lalu, keadaan ini menjadikan undang-undang yang perlu kita rujuk ketinggalan zaman. Mungkin ada yang berhujah bahawa common law Inggeris ini tidak mengikat hakim di negara ini. Hujah ini mungkin benar. Namun, membenarkan rujukan kepada undang-undang itu secara prinsipnya boleh memberi kesan psikologi mengenai keterikatan kita kepada penjajah, bukan saja kepada hakim, pengamal undang-undang dan pelajar undang-undang, tetapi juga orang awam.
Ia juga boleh menyekat hakim di negara ini untuk lebih kreatif dan menghargai sumber undang-undang yang telah sedia wujud di negara kita.
Secara amalannya kebergantungan kepada common law Inggeris ini tidak begitu ketara di kalangan hakim. Sebenarnya penerimaan dan pemakaian common law Inggeris di negara ini juga adalah sesuatu yang menyukarkan bagi semua pihak. Kesukaran ini diperakui hakim Inggeris sendiri sejak dulu lagi, seperti Hakim Maxwell dalam kes Chulas lwn Kolson (1867).
Oleh itu, kelangsungan Akta Undang-Undang Sivil ini tidak memberikan kebaikan kepada sistem undang-undang kita dan ia sebenarnya sentiasa menghantui sistem kita.
Sekiranya pemakaian common law Inggeris ini dimansuhkan, hakim di Mahkamah Sivil boleh menjadikan prinsip agama, terutama Islam dan undang-undang adat sebagai panduan dalam membuat tafsiran dan mencari penyelesaian kepada kekosongan di dalam undang-undang.
Kedua-dua ini (agama dan adat) bukan saja lebih dekat dengan masyarakat kita, tetapi juga diiktiraf Perlembagaan Persekutuan sebagai sebahagian daripada sistem undang-undang negara.
Seperti yang kita maklum, Islam adalah agama bagi Persekutuan dan ia agama bagi majoriti masyarakat. Undang-undang adat pula adalah sebahagian daripada maksud perkataan undang-undang yang disebut dalam Perkara 160(2) Perlembagaan Persekutuan.
Rakan-rakan masyarakat bukan Islam tidak perlu gusar mengenai cadangan ini. Undang-undang Islam sentiasa mementingkan keadilan kepada semua. Ia juga tidak pernah mengiktiraf sesuatu yang akan mendatangkan keburukan kepada masyarakat.
Selain itu, kita sebenarnya tidak boleh menafikan pengaruh garis panduan berlandaskan agama Islam dalam sistem undang-undang negara. Ia sudah akar umbi kepada sistem kita. Pengaruhnya amat jelas dan prinsipnya amat ketara.
Sebagai contoh, prinsip undang-undang jenayah Islam mendapat tempat dalam Kanun Keseksaan. Perbuatan sumbang mahram contohnya, sudah sekian lama wujud dalam undang-undang Islam, tetapi pada asalnya tidak ada dalam Kanun Keseksaan. Menerusi pindaan pada 2002, Seksyen 376a dan 376b berkaitan definisi dan hukuman kepada kesalahan sumbang mahram dimasukkan ke dalam Kanun Keseksaan. Peruntukan ini mendapat sokongan daripada semua pihak kerana perbuatan itu sangat terkutuk.
Sehubungan itu, ramai ahli akademik, termasuk Allahyarham Prof Ahmad Ibrahim sudah lama menyarankan supaya Malaysia membina sistem undang-undang atau common law yang tersendiri. Ahli akademik mencadangkan supaya prinsip agama, adat dan amalan sebagai rujukan. Walaupun secara akademik, istilah ‘common law’ ini mungkin tidak begitu tepat kerana kita mempunyai undang-undang bertulis dan tugas mahkamah hanyalah untuk mentafsir undang-undang, bukan membuat undang-undang, namun, apa yang lebih penting ialah semangatnya – iaitu semangat menjadikan sistem undang-undang negara ini sebagai sistem yang mempunyai keperibadian tersendiri dengan mengambil perhatian kepada kehendak masyarakat dan amalan yang tersendiri tanpa terikat kepada sistem lain seumpama common law yang ketinggalan zaman.
Penulis ialah Penolong Profesor Kulliyyah Undang-Undang Ahmad Ibrahim, UIAM
Thursday, November 11, 2010
Minda Pengarang: Penubuhan MPPK wajar disokong semua untuk pembangunan pendidikan
2010/11/11
PENUBUHAN Majlis Penasihat Pendidikan Kebangsaan (MPPK) yang berfungsi memberikan nasihat kepada Menteri Pelajaran untuk menentukan hala tuju dan meningkatkan mutu pendidikan negara adalah langkah tepat dan patut disokong semua pihak, khususnya warga pendidik.
Majlis ini akan terbabit dalam perancangan, pembangunan dan menyelesaikan isu pendidikan negara. Kita percaya MPPK dapat mendepani pelbagai situasi yang menuntut semua keputusan dan tindakan untuk memantapkan sektor pendidikan negara dapat dibuat dengan tepat dan berkesan. Mengumumkan penubuhannya kelmarin, Timbalan Perdana Menteri yang juga Menteri Pelajaran, Tan Sri Muhyiddin Yassin, membariskan tujuh pakar akademik sebagai ahli MPPK. Berdasarkan latar belakang pendidikan dan pengalaman luas tujuh ahli panel MPPK yang dilantik, kita yakin mereka mampu memikul peranan membantu kerajaan mencorakkan pemikiran serta menyediakan kerangka baru sistem pendidikan negara untuk masa depan. Penubuhan MPPK mencatat sejarah tersendiri dunia pendidikan negara. Jika pada 1989 kerajaan menubuhkan Majlis Penasihat Ekonomi Negara (MPEN) untuk membantu kerajaan menggubal dasar baru ekonomi selepas era 1990-an, penubuhan MPPK pula menandakan pembangunan sektor pendidikan turut diberi keutamaan dalam memacu kemajuan negara. Penubuhan MPPK juga membuktikan kerajaan amat prihatin mengenai perlunya dasar baru pembangunan pendidikan untuk rakyat, sejajar matlamat proses transformasi menjadi negara maju dan komitmen kerajaan melahirkan masyarakat makmur dan berpendapatan tinggi dalam tempoh 10 tahun lagi. Seiring penubuhan MPPK, sewajarnya sistem pendidikan sedia ada dikaji dan disusun semula bagi memenuhi keperluan semasa dan masa depan. Pelbagai saranan, isu dan polemik berkaitan sistem pendidikan sejak kebelakangan ini harus dijadikan input dalam kajian semula ini, selain memasukkan idea, pendekatan serta tuntutan baru yang sebahagiannya bersifat global. Semua perubahan ini mesti mengambil kira keperluan pelbagai kaum di negara ini agar matlamat kerajaan mewujudkan perpaduan dapat dicapai.
Perkembangan dunia pendidikan hari ini dan akan datang menjadi semakin kompleks dan kompetitif. Perubahan ini menuntut kerajaan memantapkan lagi sistem pendidikan sedia ada supaya negara mempunyai rakyat berpendidikan tinggi, berkemahiran dan berpengetahuan sejajar keperluan pasaran. Dalam melaksanakan tanggungjawab itu, peranan awal yang boleh dilakukan MPPK ialah mengkaji kandungan sistem pendidikan negara sekarang, termasuk kedudukan peperiksaan pada peringkat sekolah menengah. Pada masa sama, tahap pendidikan teknik dan vokasional perlu diperkukuh dan dijadikan aliran utama dalam melahirkan modal insan berkemahiran tinggi. Kita percaya langkah menjadikan Sejarah sebagai subjek wajib lulus pada peringkat SPM dapat meningkatkan lagi persefahaman rakyat pelbagai kaum di negara ini, selain memanjangkan silibus itu ke peringkat pendidikan tinggi.
Dengan tujuh ahli panel dalam kedudukan teratas, majlis itu perlu ada saluran yang menerima input pelbagai bidang melalui satu lagi barisan panel peringkat pegawai. Kita percaya dengan pendekatan ini, MPPK mampu memperoleh input yang dikehendaki dan lebih menyeluruh daripada peringkat akar umbi dan pelbagai pihak, termasuk industri berkaitan. MPPK wajar digerakkan segera dan seiring dengan proses transformasi kerajaan yang sedang dilaksanakan sekarang bagi melonjakkan sektor pendidikan negara ke tahap lebih gemilang.
PENUBUHAN Majlis Penasihat Pendidikan Kebangsaan (MPPK) yang berfungsi memberikan nasihat kepada Menteri Pelajaran untuk menentukan hala tuju dan meningkatkan mutu pendidikan negara adalah langkah tepat dan patut disokong semua pihak, khususnya warga pendidik.
Majlis ini akan terbabit dalam perancangan, pembangunan dan menyelesaikan isu pendidikan negara. Kita percaya MPPK dapat mendepani pelbagai situasi yang menuntut semua keputusan dan tindakan untuk memantapkan sektor pendidikan negara dapat dibuat dengan tepat dan berkesan. Mengumumkan penubuhannya kelmarin, Timbalan Perdana Menteri yang juga Menteri Pelajaran, Tan Sri Muhyiddin Yassin, membariskan tujuh pakar akademik sebagai ahli MPPK. Berdasarkan latar belakang pendidikan dan pengalaman luas tujuh ahli panel MPPK yang dilantik, kita yakin mereka mampu memikul peranan membantu kerajaan mencorakkan pemikiran serta menyediakan kerangka baru sistem pendidikan negara untuk masa depan. Penubuhan MPPK mencatat sejarah tersendiri dunia pendidikan negara. Jika pada 1989 kerajaan menubuhkan Majlis Penasihat Ekonomi Negara (MPEN) untuk membantu kerajaan menggubal dasar baru ekonomi selepas era 1990-an, penubuhan MPPK pula menandakan pembangunan sektor pendidikan turut diberi keutamaan dalam memacu kemajuan negara. Penubuhan MPPK juga membuktikan kerajaan amat prihatin mengenai perlunya dasar baru pembangunan pendidikan untuk rakyat, sejajar matlamat proses transformasi menjadi negara maju dan komitmen kerajaan melahirkan masyarakat makmur dan berpendapatan tinggi dalam tempoh 10 tahun lagi. Seiring penubuhan MPPK, sewajarnya sistem pendidikan sedia ada dikaji dan disusun semula bagi memenuhi keperluan semasa dan masa depan. Pelbagai saranan, isu dan polemik berkaitan sistem pendidikan sejak kebelakangan ini harus dijadikan input dalam kajian semula ini, selain memasukkan idea, pendekatan serta tuntutan baru yang sebahagiannya bersifat global. Semua perubahan ini mesti mengambil kira keperluan pelbagai kaum di negara ini agar matlamat kerajaan mewujudkan perpaduan dapat dicapai.
Perkembangan dunia pendidikan hari ini dan akan datang menjadi semakin kompleks dan kompetitif. Perubahan ini menuntut kerajaan memantapkan lagi sistem pendidikan sedia ada supaya negara mempunyai rakyat berpendidikan tinggi, berkemahiran dan berpengetahuan sejajar keperluan pasaran. Dalam melaksanakan tanggungjawab itu, peranan awal yang boleh dilakukan MPPK ialah mengkaji kandungan sistem pendidikan negara sekarang, termasuk kedudukan peperiksaan pada peringkat sekolah menengah. Pada masa sama, tahap pendidikan teknik dan vokasional perlu diperkukuh dan dijadikan aliran utama dalam melahirkan modal insan berkemahiran tinggi. Kita percaya langkah menjadikan Sejarah sebagai subjek wajib lulus pada peringkat SPM dapat meningkatkan lagi persefahaman rakyat pelbagai kaum di negara ini, selain memanjangkan silibus itu ke peringkat pendidikan tinggi.
Dengan tujuh ahli panel dalam kedudukan teratas, majlis itu perlu ada saluran yang menerima input pelbagai bidang melalui satu lagi barisan panel peringkat pegawai. Kita percaya dengan pendekatan ini, MPPK mampu memperoleh input yang dikehendaki dan lebih menyeluruh daripada peringkat akar umbi dan pelbagai pihak, termasuk industri berkaitan. MPPK wajar digerakkan segera dan seiring dengan proses transformasi kerajaan yang sedang dilaksanakan sekarang bagi melonjakkan sektor pendidikan negara ke tahap lebih gemilang.
Mahkamah Khas perlu tertutup
Laporan Anwar Hussin dan Haspaizi Mohd Zain
bhnews@bharian.com.my
2010/11/11
Keputusan mahkamah berkenaan tidak boleh dicabar seperti mahkamah lain
KUALA LUMPUR: Semua prosiding Mahkamah Khas membabitkan Yang di-Pertuan Agong atau Sultan sesebuah negeri perlu dijalankan secara tertutup seperti yang diperuntukkan mengikut Seksyen 14(A), Peraturan Mahkamah Khas 1994. Bagaimanapun, Menteri di Jabatan Perdana Menteri, Datuk Seri Nazri Aziz berkata, keputusan akhir bagi sesuatu kes di Mahkamah Khas boleh dilakukan secara terbuka. Terdahulu, Karpal Singh (DAP-Bukit Gelugor) mempersoalkan prosiding Mahkamah Khas yang dilakukan secara tertutup tidak seperti mahkamah lain berkuat kuasa pada 18 Januari lalu.
“Mengapa perlu ada mahkamah rahsia yang tidak dibuka kepada orang ramai, malah keluarga yang terbabit dengan sesuatu kes juga tidak dibenarkan masuk.
“Ini berbeza dengan mahkamah biasa yang terbuka dan hanya tertutup untuk kes tertentu saja,” katanya ketika membahas Bajet 2011 peringkat Jawatankuasa.
Nazri berkata, terdapat permintaan daripada pihak Raja-Raja yang mahu kes yang didengar di Mahkamah Khas dilakukan secara tertutup bagi mengelak masyarakat memandang rendah institusi diraja.
“Permintaan dilakukan sebelum undang-undang itu digubal. Kita bersetuju tetapi keputusan mesti dibuat secara terbuka,” katanya.
Beliau berkata, prosiding di Mahkamah Khas hanya boleh dihadiri anggota Mahkamah Khas, peguam, saksi, pihak terbabit dan orang yang diberi kebenaran untuk hadir.
Katanya, Perkara 182(3) Perlembagaan Persekutuan memperuntukkan Mahkamah Khas mempunyai bidang kuasa eksklusif bagi membicarakan semua kesalahan yang dilakukan dalam Persekutuan oleh Yang di-Pertuan Agong atau Raja sesebuah negeri tanpa mengambil kira di mana kausa tindakan itu berlaku.
Nazri berkata, keputusan Mahkamah khas tidak boleh dicabar seperti mahkamah lain, termaktub dalam undang-undang yang keputusan Mahkamah Khas muktamad dan konklusif selain tidak boleh dipersoal di mana-mana mahkamah atas apa-apa alas
bhnews@bharian.com.my
2010/11/11
Keputusan mahkamah berkenaan tidak boleh dicabar seperti mahkamah lain
KUALA LUMPUR: Semua prosiding Mahkamah Khas membabitkan Yang di-Pertuan Agong atau Sultan sesebuah negeri perlu dijalankan secara tertutup seperti yang diperuntukkan mengikut Seksyen 14(A), Peraturan Mahkamah Khas 1994. Bagaimanapun, Menteri di Jabatan Perdana Menteri, Datuk Seri Nazri Aziz berkata, keputusan akhir bagi sesuatu kes di Mahkamah Khas boleh dilakukan secara terbuka. Terdahulu, Karpal Singh (DAP-Bukit Gelugor) mempersoalkan prosiding Mahkamah Khas yang dilakukan secara tertutup tidak seperti mahkamah lain berkuat kuasa pada 18 Januari lalu.
“Mengapa perlu ada mahkamah rahsia yang tidak dibuka kepada orang ramai, malah keluarga yang terbabit dengan sesuatu kes juga tidak dibenarkan masuk.
“Ini berbeza dengan mahkamah biasa yang terbuka dan hanya tertutup untuk kes tertentu saja,” katanya ketika membahas Bajet 2011 peringkat Jawatankuasa.
Nazri berkata, terdapat permintaan daripada pihak Raja-Raja yang mahu kes yang didengar di Mahkamah Khas dilakukan secara tertutup bagi mengelak masyarakat memandang rendah institusi diraja.
“Permintaan dilakukan sebelum undang-undang itu digubal. Kita bersetuju tetapi keputusan mesti dibuat secara terbuka,” katanya.
Beliau berkata, prosiding di Mahkamah Khas hanya boleh dihadiri anggota Mahkamah Khas, peguam, saksi, pihak terbabit dan orang yang diberi kebenaran untuk hadir.
Katanya, Perkara 182(3) Perlembagaan Persekutuan memperuntukkan Mahkamah Khas mempunyai bidang kuasa eksklusif bagi membicarakan semua kesalahan yang dilakukan dalam Persekutuan oleh Yang di-Pertuan Agong atau Raja sesebuah negeri tanpa mengambil kira di mana kausa tindakan itu berlaku.
Nazri berkata, keputusan Mahkamah khas tidak boleh dicabar seperti mahkamah lain, termaktub dalam undang-undang yang keputusan Mahkamah Khas muktamad dan konklusif selain tidak boleh dipersoal di mana-mana mahkamah atas apa-apa alas
Thursday, November 4, 2010
Prosiding inkues Teoh Beng Hock ditutup
SHAH ALAM 4 Nov.2010 - Prosiding inkues bagi menyiasat dan menentukan punca kematian Setiausaha Politik Exco Selangor, Teoh Beng Hock yang bersidang di Mahkamah Koroner di sini sejak 29 Julai tahun lalu berakhir hari ini, selepas pegawai penyiasat kes itu selesai memberi keterangan.
Peguam yang dilantik bagi mengendalikan prosiding tersebut, Tan Hock Chuan memaklumkan beliau menutup inkues tersebut sebaik sahaja Asisten Supritendan (ASP) Ahmad Nazri Zainal keluar dari kandang saksi.
Koroner Azmil Muntapha Abas kemudiannya mengarahkan pihak-pihak memfailkan hujahan bertulis pada 10 Disember ini.
Beliau turut menetapkan 17 Disember ini untuk mendengar hujahan lisan sebelum merumuskan hasil inkues tersebut.
Beng Hock, 30, setiausaha politik kepada Ean Yong Hian Wah ditemui mati pada 16 Julai tahun lalu di koridor tingkat lima, Plaza Masalam selepas memberi keterangan di pejabat Suruhanjaya Pencegahan Rasuah Malaysia (SPRM) Selangor yang terletak di tingkat 14 bangunan sama.
Inkues bagi menyiasat dan menentukan punca kematian Beng Hock diadakan ekoran kematiannya menimbulkan tanda tanya kerana beberapa jam sebelum itu dia dipanggil ke SPRM untuk disoal berhubung dakwaan penyalahgunaan wang peruntukan kerajaan negeri Selangor.
Walaupun pada peringkat awal inkues dijangkakan selesai dalam tempoh sebulan, namun ia berlarutan selama 15 bulan tujuh hari dengan 37 saksi termasuk pakar patologi dari Thailand, Dr. Pornthip Rojanasunand dipanggil memberi keterangan.
Terdahulu, Ahmad Nazri, 38, memberitahu mahkamah bahawa beliau tidak bercadang menangkap sesiapa kerana tiada sebarang bukti menunjukkan ada individu yang terlibat dalam kematian Beng Hock.
Menjawab soalan Pengarah Bahagian Perundangan dan Pendakwaan SPRM, Datuk Abdul Razak Musa, saksi itu turut mengakui beliau tidak mempunyai suspek sepanjang siasatan dijalankan.
''Sepanjang siasatan, tiada bukti menunjukkan ada kesan pukulan yang menunjukkan Beng Hock dicederakan atau ada sesiapa yang menggunakan kekerasan fizikal terhadapnya.
''Saya juga tidak menjumpai sebarang senjata atau tanda-tanda pergelutan di kawasan berhampiran tingkap di tingkat 14,'' katanya.
Menurut beliau, satu lakonan semula peristiwa jatuh dengan menggunakan botol air mineral dan anak patung dilakukan dari tingkat 14 bersama pakar patologi forensik dari Britain, Dr. Peter Venesiz dan seorang profesor tempatan.
Ia dilakukan beberapa kali berdasarkan teori bahawa kedudukan jatuh orang yang tidak bergerak akan selaras dengan tingkap berikutan tiada daya.
Bagaimanapun, Ahmad Nazri mengaku tidak memaklumkan lakonan semula itu kepada mahkamah di peringkat awal kerana berat botol air mineral dan anak patung itu tidak menyamai berat badan Beng Hock.
''Botol air mineral dan anak patung merupakan objek yang ringan. Kita cuba dapatkan patung dummy tetapi tidak dapat kerana ia terlalu mahal,'' jelas beliau.
Menjawab soalan peguam Gobind Singh Deo yang mewakili keluarga Beng Hock, Ahmad Nazri memberitahu, kes setiausaha politik itu disiasat dan diklasifikasikan sebagai kematian secara mengejut (SDR) pada peringkat awal.
Beliau turut mengakui tidak dapat memastikan identiti Au Yong yang dinamakan sebagai penerima dalam nota yang didakwa ditinggalkan oleh Beng Hock sebelum mati.
Sementara itu, seorang ahli Parti Keadilan Rakyat (PKR) diarah keluar dari mahkamah kerana mengeluarkan perkataan bodoh semasa prosiding inkues itu berlangsung.
Seorang anggota polis bertindak menghalau lelaki yang memakai baju-T hitam bertulis 'Rakyat Menyokong Beng Hock' itu selepas Timbalan Pendakwa Raya, Mohd. Abazafree Mohd. Abbas memohon agar dia diarah keluar kerana beberapa kali menyebut perkataan bodoh ketika Abdul Razak menyoal saksi.
Ini kali kedua lelaki tersebut dihalau keluar daripada prosiding inkues atas sebab yang sama.
Sebelum itu, Azmil turut mengarahkan seorang kenalan keluarga Beng Hock meninggalkan telefon bimbitnya di luar mahkamah apabila lelaki itu dilihat cuba merakamkan prosiding
Peguam yang dilantik bagi mengendalikan prosiding tersebut, Tan Hock Chuan memaklumkan beliau menutup inkues tersebut sebaik sahaja Asisten Supritendan (ASP) Ahmad Nazri Zainal keluar dari kandang saksi.
Koroner Azmil Muntapha Abas kemudiannya mengarahkan pihak-pihak memfailkan hujahan bertulis pada 10 Disember ini.
Beliau turut menetapkan 17 Disember ini untuk mendengar hujahan lisan sebelum merumuskan hasil inkues tersebut.
Beng Hock, 30, setiausaha politik kepada Ean Yong Hian Wah ditemui mati pada 16 Julai tahun lalu di koridor tingkat lima, Plaza Masalam selepas memberi keterangan di pejabat Suruhanjaya Pencegahan Rasuah Malaysia (SPRM) Selangor yang terletak di tingkat 14 bangunan sama.
Inkues bagi menyiasat dan menentukan punca kematian Beng Hock diadakan ekoran kematiannya menimbulkan tanda tanya kerana beberapa jam sebelum itu dia dipanggil ke SPRM untuk disoal berhubung dakwaan penyalahgunaan wang peruntukan kerajaan negeri Selangor.
Walaupun pada peringkat awal inkues dijangkakan selesai dalam tempoh sebulan, namun ia berlarutan selama 15 bulan tujuh hari dengan 37 saksi termasuk pakar patologi dari Thailand, Dr. Pornthip Rojanasunand dipanggil memberi keterangan.
Terdahulu, Ahmad Nazri, 38, memberitahu mahkamah bahawa beliau tidak bercadang menangkap sesiapa kerana tiada sebarang bukti menunjukkan ada individu yang terlibat dalam kematian Beng Hock.
Menjawab soalan Pengarah Bahagian Perundangan dan Pendakwaan SPRM, Datuk Abdul Razak Musa, saksi itu turut mengakui beliau tidak mempunyai suspek sepanjang siasatan dijalankan.
''Sepanjang siasatan, tiada bukti menunjukkan ada kesan pukulan yang menunjukkan Beng Hock dicederakan atau ada sesiapa yang menggunakan kekerasan fizikal terhadapnya.
''Saya juga tidak menjumpai sebarang senjata atau tanda-tanda pergelutan di kawasan berhampiran tingkap di tingkat 14,'' katanya.
Menurut beliau, satu lakonan semula peristiwa jatuh dengan menggunakan botol air mineral dan anak patung dilakukan dari tingkat 14 bersama pakar patologi forensik dari Britain, Dr. Peter Venesiz dan seorang profesor tempatan.
Ia dilakukan beberapa kali berdasarkan teori bahawa kedudukan jatuh orang yang tidak bergerak akan selaras dengan tingkap berikutan tiada daya.
Bagaimanapun, Ahmad Nazri mengaku tidak memaklumkan lakonan semula itu kepada mahkamah di peringkat awal kerana berat botol air mineral dan anak patung itu tidak menyamai berat badan Beng Hock.
''Botol air mineral dan anak patung merupakan objek yang ringan. Kita cuba dapatkan patung dummy tetapi tidak dapat kerana ia terlalu mahal,'' jelas beliau.
Menjawab soalan peguam Gobind Singh Deo yang mewakili keluarga Beng Hock, Ahmad Nazri memberitahu, kes setiausaha politik itu disiasat dan diklasifikasikan sebagai kematian secara mengejut (SDR) pada peringkat awal.
Beliau turut mengakui tidak dapat memastikan identiti Au Yong yang dinamakan sebagai penerima dalam nota yang didakwa ditinggalkan oleh Beng Hock sebelum mati.
Sementara itu, seorang ahli Parti Keadilan Rakyat (PKR) diarah keluar dari mahkamah kerana mengeluarkan perkataan bodoh semasa prosiding inkues itu berlangsung.
Seorang anggota polis bertindak menghalau lelaki yang memakai baju-T hitam bertulis 'Rakyat Menyokong Beng Hock' itu selepas Timbalan Pendakwa Raya, Mohd. Abazafree Mohd. Abbas memohon agar dia diarah keluar kerana beberapa kali menyebut perkataan bodoh ketika Abdul Razak menyoal saksi.
Ini kali kedua lelaki tersebut dihalau keluar daripada prosiding inkues atas sebab yang sama.
Sebelum itu, Azmil turut mengarahkan seorang kenalan keluarga Beng Hock meninggalkan telefon bimbitnya di luar mahkamah apabila lelaki itu dilihat cuba merakamkan prosiding
Prosiding inkues Teoh Beng Hock ditutup
SHAH ALAM 4 Nov.2010 - Prosiding inkues bagi menyiasat dan menentukan punca kematian Setiausaha Politik Exco Selangor, Teoh Beng Hock yang bersidang di Mahkamah Koroner di sini sejak 29 Julai tahun lalu berakhir hari ini, selepas pegawai penyiasat kes itu selesai memberi keterangan.
Peguam yang dilantik bagi mengendalikan prosiding tersebut, Tan Hock Chuan memaklumkan beliau menutup inkues tersebut sebaik sahaja Asisten Supritendan (ASP) Ahmad Nazri Zainal keluar dari kandang saksi.
Koroner Azmil Muntapha Abas kemudiannya mengarahkan pihak-pihak memfailkan hujahan bertulis pada 10 Disember ini.
Beliau turut menetapkan 17 Disember ini untuk mendengar hujahan lisan sebelum merumuskan hasil inkues tersebut.
Beng Hock, 30, setiausaha politik kepada Ean Yong Hian Wah ditemui mati pada 16 Julai tahun lalu di koridor tingkat lima, Plaza Masalam selepas memberi keterangan di pejabat Suruhanjaya Pencegahan Rasuah Malaysia (SPRM) Selangor yang terletak di tingkat 14 bangunan sama.
Inkues bagi menyiasat dan menentukan punca kematian Beng Hock diadakan ekoran kematiannya menimbulkan tanda tanya kerana beberapa jam sebelum itu dia dipanggil ke SPRM untuk disoal berhubung dakwaan penyalahgunaan wang peruntukan kerajaan negeri Selangor.
Walaupun pada peringkat awal inkues dijangkakan selesai dalam tempoh sebulan, namun ia berlarutan selama 15 bulan tujuh hari dengan 37 saksi termasuk pakar patologi dari Thailand, Dr. Pornthip Rojanasunand dipanggil memberi keterangan.
Terdahulu, Ahmad Nazri, 38, memberitahu mahkamah bahawa beliau tidak bercadang menangkap sesiapa kerana tiada sebarang bukti menunjukkan ada individu yang terlibat dalam kematian Beng Hock.
Menjawab soalan Pengarah Bahagian Perundangan dan Pendakwaan SPRM, Datuk Abdul Razak Musa, saksi itu turut mengakui beliau tidak mempunyai suspek sepanjang siasatan dijalankan.
''Sepanjang siasatan, tiada bukti menunjukkan ada kesan pukulan yang menunjukkan Beng Hock dicederakan atau ada sesiapa yang menggunakan kekerasan fizikal terhadapnya.
''Saya juga tidak menjumpai sebarang senjata atau tanda-tanda pergelutan di kawasan berhampiran tingkap di tingkat 14,'' katanya.
Menurut beliau, satu lakonan semula peristiwa jatuh dengan menggunakan botol air mineral dan anak patung dilakukan dari tingkat 14 bersama pakar patologi forensik dari Britain, Dr. Peter Venesiz dan seorang profesor tempatan.
Ia dilakukan beberapa kali berdasarkan teori bahawa kedudukan jatuh orang yang tidak bergerak akan selaras dengan tingkap berikutan tiada daya.
Bagaimanapun, Ahmad Nazri mengaku tidak memaklumkan lakonan semula itu kepada mahkamah di peringkat awal kerana berat botol air mineral dan anak patung itu tidak menyamai berat badan Beng Hock.
''Botol air mineral dan anak patung merupakan objek yang ringan. Kita cuba dapatkan patung dummy tetapi tidak dapat kerana ia terlalu mahal,'' jelas beliau.
Menjawab soalan peguam Gobind Singh Deo yang mewakili keluarga Beng Hock, Ahmad Nazri memberitahu, kes setiausaha politik itu disiasat dan diklasifikasikan sebagai kematian secara mengejut (SDR) pada peringkat awal.
Beliau turut mengakui tidak dapat memastikan identiti Au Yong yang dinamakan sebagai penerima dalam nota yang didakwa ditinggalkan oleh Beng Hock sebelum mati.
Sementara itu, seorang ahli Parti Keadilan Rakyat (PKR) diarah keluar dari mahkamah kerana mengeluarkan perkataan bodoh semasa prosiding inkues itu berlangsung.
Seorang anggota polis bertindak menghalau lelaki yang memakai baju-T hitam bertulis 'Rakyat Menyokong Beng Hock' itu selepas Timbalan Pendakwa Raya, Mohd. Abazafree Mohd. Abbas memohon agar dia diarah keluar kerana beberapa kali menyebut perkataan bodoh ketika Abdul Razak menyoal saksi.
Ini kali kedua lelaki tersebut dihalau keluar daripada prosiding inkues atas sebab yang sama.
Sebelum itu, Azmil turut mengarahkan seorang kenalan keluarga Beng Hock meninggalkan telefon bimbitnya di luar mahkamah apabila lelaki itu dilihat cuba merakamkan prosiding
Peguam yang dilantik bagi mengendalikan prosiding tersebut, Tan Hock Chuan memaklumkan beliau menutup inkues tersebut sebaik sahaja Asisten Supritendan (ASP) Ahmad Nazri Zainal keluar dari kandang saksi.
Koroner Azmil Muntapha Abas kemudiannya mengarahkan pihak-pihak memfailkan hujahan bertulis pada 10 Disember ini.
Beliau turut menetapkan 17 Disember ini untuk mendengar hujahan lisan sebelum merumuskan hasil inkues tersebut.
Beng Hock, 30, setiausaha politik kepada Ean Yong Hian Wah ditemui mati pada 16 Julai tahun lalu di koridor tingkat lima, Plaza Masalam selepas memberi keterangan di pejabat Suruhanjaya Pencegahan Rasuah Malaysia (SPRM) Selangor yang terletak di tingkat 14 bangunan sama.
Inkues bagi menyiasat dan menentukan punca kematian Beng Hock diadakan ekoran kematiannya menimbulkan tanda tanya kerana beberapa jam sebelum itu dia dipanggil ke SPRM untuk disoal berhubung dakwaan penyalahgunaan wang peruntukan kerajaan negeri Selangor.
Walaupun pada peringkat awal inkues dijangkakan selesai dalam tempoh sebulan, namun ia berlarutan selama 15 bulan tujuh hari dengan 37 saksi termasuk pakar patologi dari Thailand, Dr. Pornthip Rojanasunand dipanggil memberi keterangan.
Terdahulu, Ahmad Nazri, 38, memberitahu mahkamah bahawa beliau tidak bercadang menangkap sesiapa kerana tiada sebarang bukti menunjukkan ada individu yang terlibat dalam kematian Beng Hock.
Menjawab soalan Pengarah Bahagian Perundangan dan Pendakwaan SPRM, Datuk Abdul Razak Musa, saksi itu turut mengakui beliau tidak mempunyai suspek sepanjang siasatan dijalankan.
''Sepanjang siasatan, tiada bukti menunjukkan ada kesan pukulan yang menunjukkan Beng Hock dicederakan atau ada sesiapa yang menggunakan kekerasan fizikal terhadapnya.
''Saya juga tidak menjumpai sebarang senjata atau tanda-tanda pergelutan di kawasan berhampiran tingkap di tingkat 14,'' katanya.
Menurut beliau, satu lakonan semula peristiwa jatuh dengan menggunakan botol air mineral dan anak patung dilakukan dari tingkat 14 bersama pakar patologi forensik dari Britain, Dr. Peter Venesiz dan seorang profesor tempatan.
Ia dilakukan beberapa kali berdasarkan teori bahawa kedudukan jatuh orang yang tidak bergerak akan selaras dengan tingkap berikutan tiada daya.
Bagaimanapun, Ahmad Nazri mengaku tidak memaklumkan lakonan semula itu kepada mahkamah di peringkat awal kerana berat botol air mineral dan anak patung itu tidak menyamai berat badan Beng Hock.
''Botol air mineral dan anak patung merupakan objek yang ringan. Kita cuba dapatkan patung dummy tetapi tidak dapat kerana ia terlalu mahal,'' jelas beliau.
Menjawab soalan peguam Gobind Singh Deo yang mewakili keluarga Beng Hock, Ahmad Nazri memberitahu, kes setiausaha politik itu disiasat dan diklasifikasikan sebagai kematian secara mengejut (SDR) pada peringkat awal.
Beliau turut mengakui tidak dapat memastikan identiti Au Yong yang dinamakan sebagai penerima dalam nota yang didakwa ditinggalkan oleh Beng Hock sebelum mati.
Sementara itu, seorang ahli Parti Keadilan Rakyat (PKR) diarah keluar dari mahkamah kerana mengeluarkan perkataan bodoh semasa prosiding inkues itu berlangsung.
Seorang anggota polis bertindak menghalau lelaki yang memakai baju-T hitam bertulis 'Rakyat Menyokong Beng Hock' itu selepas Timbalan Pendakwa Raya, Mohd. Abazafree Mohd. Abbas memohon agar dia diarah keluar kerana beberapa kali menyebut perkataan bodoh ketika Abdul Razak menyoal saksi.
Ini kali kedua lelaki tersebut dihalau keluar daripada prosiding inkues atas sebab yang sama.
Sebelum itu, Azmil turut mengarahkan seorang kenalan keluarga Beng Hock meninggalkan telefon bimbitnya di luar mahkamah apabila lelaki itu dilihat cuba merakamkan prosiding
AirAsia diperintah bayar RM206.90
SIBU 4 Nov.2010 - Tribunal Tuntutan Pengguna Malaysia (TTPM) di sini hari ini memerintahkan AirAsia membayar RM206.90 kepada seorang guru Mohd. Ikram Mohd. Rawi kerana gagal melaksanakan tanggungjawab korporatnya kepada penggunanya dalam memberikan perkhidmatan.
Presiden Tribunal itu, Pretam Singh memerintahkan pembayaran itu berikutan bil telefon guru itu yang dibuat untuk membuat pertanyaan mengenai tiket penerbangan yang ditempah melalui Internet tetapi telah dibatalkan oleh AirAsia.
Dalam penghakimannya, Pretam Singh berkata, AirAsia diperintah membayar jumlah itu kepada Mohd. Ikram dalam masa 14 hari dari tarikh penghakiman dibuat, kegagalan boleh dikenakan mengikut kesalahan jenayah tertakluk kepada denda sebanyak RM5,000 dan dipenjara tidak lebih dua tahun atau kedua-duanya.
AirAsia tidak diwakili pada hari penghakiman itu.
Sementara itu, setakat hari ini sebanyak 4,642 kes telah dirujuk kepada tribunal itu di seluruh negara termasuk 242 kes di Sarawak, tambah beliau.
Daripada jumlah itu, 4,179 kes atau 90 peratus telah diselesaikan dan 463 masih menunggu untuk diselesaikan, ini termasuk 1,926 kes yang telah ditarik balik dan 184 ditolak untuk didengar oleh mahkamah itu.
Daripada 242 kes di Sarawak, 210 telah diselesaikan sementara 32 masih menunggu untuk diselesaikan, kata Pretam Singh. - BERNAMA
Presiden Tribunal itu, Pretam Singh memerintahkan pembayaran itu berikutan bil telefon guru itu yang dibuat untuk membuat pertanyaan mengenai tiket penerbangan yang ditempah melalui Internet tetapi telah dibatalkan oleh AirAsia.
Dalam penghakimannya, Pretam Singh berkata, AirAsia diperintah membayar jumlah itu kepada Mohd. Ikram dalam masa 14 hari dari tarikh penghakiman dibuat, kegagalan boleh dikenakan mengikut kesalahan jenayah tertakluk kepada denda sebanyak RM5,000 dan dipenjara tidak lebih dua tahun atau kedua-duanya.
AirAsia tidak diwakili pada hari penghakiman itu.
Sementara itu, setakat hari ini sebanyak 4,642 kes telah dirujuk kepada tribunal itu di seluruh negara termasuk 242 kes di Sarawak, tambah beliau.
Daripada jumlah itu, 4,179 kes atau 90 peratus telah diselesaikan dan 463 masih menunggu untuk diselesaikan, ini termasuk 1,926 kes yang telah ditarik balik dan 184 ditolak untuk didengar oleh mahkamah itu.
Daripada 242 kes di Sarawak, 210 telah diselesaikan sementara 32 masih menunggu untuk diselesaikan, kata Pretam Singh. - BERNAMA
AirAsia diperintah bayar RM206.90
SIBU 4 Nov.2010 - Tribunal Tuntutan Pengguna Malaysia (TTPM) di sini hari ini memerintahkan AirAsia membayar RM206.90 kepada seorang guru Mohd. Ikram Mohd. Rawi kerana gagal melaksanakan tanggungjawab korporatnya kepada penggunanya dalam memberikan perkhidmatan.
Presiden Tribunal itu, Pretam Singh memerintahkan pembayaran itu berikutan bil telefon guru itu yang dibuat untuk membuat pertanyaan mengenai tiket penerbangan yang ditempah melalui Internet tetapi telah dibatalkan oleh AirAsia.
Dalam penghakimannya, Pretam Singh berkata, AirAsia diperintah membayar jumlah itu kepada Mohd. Ikram dalam masa 14 hari dari tarikh penghakiman dibuat, kegagalan boleh dikenakan mengikut kesalahan jenayah tertakluk kepada denda sebanyak RM5,000 dan dipenjara tidak lebih dua tahun atau kedua-duanya.
AirAsia tidak diwakili pada hari penghakiman itu.
Sementara itu, setakat hari ini sebanyak 4,642 kes telah dirujuk kepada tribunal itu di seluruh negara termasuk 242 kes di Sarawak, tambah beliau.
Daripada jumlah itu, 4,179 kes atau 90 peratus telah diselesaikan dan 463 masih menunggu untuk diselesaikan, ini termasuk 1,926 kes yang telah ditarik balik dan 184 ditolak untuk didengar oleh mahkamah itu.
Daripada 242 kes di Sarawak, 210 telah diselesaikan sementara 32 masih menunggu untuk diselesaikan, kata Pretam Singh. - BERNAMA
Presiden Tribunal itu, Pretam Singh memerintahkan pembayaran itu berikutan bil telefon guru itu yang dibuat untuk membuat pertanyaan mengenai tiket penerbangan yang ditempah melalui Internet tetapi telah dibatalkan oleh AirAsia.
Dalam penghakimannya, Pretam Singh berkata, AirAsia diperintah membayar jumlah itu kepada Mohd. Ikram dalam masa 14 hari dari tarikh penghakiman dibuat, kegagalan boleh dikenakan mengikut kesalahan jenayah tertakluk kepada denda sebanyak RM5,000 dan dipenjara tidak lebih dua tahun atau kedua-duanya.
AirAsia tidak diwakili pada hari penghakiman itu.
Sementara itu, setakat hari ini sebanyak 4,642 kes telah dirujuk kepada tribunal itu di seluruh negara termasuk 242 kes di Sarawak, tambah beliau.
Daripada jumlah itu, 4,179 kes atau 90 peratus telah diselesaikan dan 463 masih menunggu untuk diselesaikan, ini termasuk 1,926 kes yang telah ditarik balik dan 184 ditolak untuk didengar oleh mahkamah itu.
Daripada 242 kes di Sarawak, 210 telah diselesaikan sementara 32 masih menunggu untuk diselesaikan, kata Pretam Singh. - BERNAMA
Wednesday, November 3, 2010
Majlis Raja-Raja benteng kebal pertahan Islam, hak orang Melayu
Oleh Zainul Rijal Abu Bakar
2010/11/03
SEKALI lagi Raja-Raja Melayu menzahirkan kegusaran mereka dengan perkembangan terkini tanah air, khususnya dalam kalangan ahli politik yang sejak kebelakangan ini dilihat berlumba-lumba meraih simpati sesetengah pihak sehingga sanggup membelakangkan prinsip Perlembagaan Persekutuan dan Rukun Negara.
Kali ini kegusaran baginda dibuat tanpa berselindung dengan nada yang jelas sambil memperingatkan khalayak ramai norma yang sudah dipersetujui dan terbukti membawa negara kepada kemakmuran sehingga hari ini. Raja-Raja Melayu bukan hanya simbol untuk dikenang. Baginda memainkan fungsi yang amat besar dalam sistem perundangan negara. Baginda adalah payung negara. Kegusaran yang dizahirkan melalui Penyimpan Mohor Besar Raja-Raja itu mempunyai pelbagai maksud yang tersurat dan tersirat. Setiap rakyat perlu meneliti kembali teguran yang dizahirkan itu. Sebelum ini, Sultan Johor Sultan Ibrahim menzahirkan keprihatinan baginda dengan perkembangan terkini sesetengah kaum yang menuntut hak mereka tidak selari dengan apa yang dipersetujui sebelum ini. Institusi Raja-Raja Melayu sudah menzahirkan kegusaran mengenai tuntutan segelintir pihak memperjuangkan kaum sendiri dan mempertikaikan keistimewaan orang Melayu yang termaktub dalam Perlembagaan Persekutuan. Baginda Sultan Johor menyifatkan golongan berkenaan sebagai dangkal dan tidak meneliti sejarah pembentukan Perlembagaan Persekutuan yang akan merosakkan keharmonian kaum di negara ini.
Sultan Selangor, Sultan Sharafuddin Abdul Aziz juga mengingatkan rakyat Malaysia mengenai pentingnya menjaga hubungan antara kaum dengan tidak terlalu mendesak seolah-olah rakyat minoriti di negara ini dizalimi. Sudah acap kali Sultan Selangor menzahirkan kebimbangan baginda terhadap trend masyarakat ketika ini dan mengajak rakyat kembali kepada semangat yang telah digariskan oleh Perlembagaan Persekutuan.
Sultan Perak Sultan Azlan Shah dan Raja Muda Perak Raja Dr Nazrin Shah juga tidak ketinggalan menyuarakan isu ini. Rakyat seharusnya memahami apa yang ingin dizahirkan oleh Raja-Raja Melayu dan bukan berselindung di sebalik hak sama rata dalam erti kata begitu luas dan tersasar daripada peruntukan Perlembagaan Persekutuan.
Keistimewaan orang Melayu sebenarnya mempunyai susur galur sejarah yang jitu sehinggakan ia diabsahkan dalam Perlembagaan Persekutuan itu sendiri. Keistimewaan orang Melayu itu juga sebenarnya tidak menghalang hak kaum lain berdasarkan kepada Perlembagaan Persekutuan. Inilah toleransi yang dicapai antara kaum di kalangan pemimpin pelbagai kaum di Malaysia. Kontrak sosial yang dicapai antara kaum sebelum merdeka sering dilupai sehingga menuntut Raja-Raja Melayu mengingatkan kita.
Dalam Perlembagaan Persekutuan, hak istimewa orang Melayu dan anak negeri Sabah dan Sarawak, kedudukan istimewa Islam dan Raja-Raja Melayu terletak di tempat tinggi sehinggakan peruntukan Perlembagaan berhubung perkara ini tidak boleh dipinda walaupun mendapat sokongan dua pertiga Parlimen.
Perkara 159 Perlembagaan Persekutuan memperuntukkan beberapa peruntukan Perlembagaan Persekutuan tidaklah boleh diluluskan pindaannya tanpa persetujuan Majlis Raja-Raja. Ini bermakna sebarang hasrat yang ingin diusulkan bagi meminda perkara tertentu mestilah terlebih dulu mendapat perkenan Majlis Raja-Raja sebelum dibentang di Parlimen. Perkara 159 ini bukan saja menghalang pindaan beberapa peruntukan Perlembagaan Persekutuan tanpa terlebih dulu mendapat persetujuan Majlis Raja-Raja, apatah lagi sekiranya langsung tidak menghiraukan ataupun melanggar peruntukan Perlembagaan.
Antara perkara yang berkaitan ialah Perkara 153. Perkara 153 adalah peruntukan yang panjang mencakupi hal ehwal berkaitan perizaban kuota berkenaan dengan perkhidmatan, permit, dan sebagainya bagi orang Melayu dan anak negeri mana-mana antara Negeri Sabah dan Sarawak.
Perkara 153 juga mengisytiharkan adalah menjadi tanggungjawab Yang di-Pertuan Agong untuk melindungi kedudukan istimewa orang Melayu dan anak negeri mana-mana antara Negeri Sabah dan Sarawak dan kepentingan sah kaum lain.
Begitu juga Yang di-Pertuan Agong boleh memastikan perizaban bagi orang Melayu dan anak negeri mana-mana antara Negeri Sabah dan Sarawak mengenai jawatan dalam perkhidmatan awam dan biasiswa, dana siswa dan keistimewaan pendidikan atau latihan atau kemudahan khas lain.
Malah dalam mana-mana universiti, kolej dan institusi pendidikan lain yang memberikan pendidikan selepas Sijil Pelajaran Malaysia (SPM) atau yang setaraf dengannya, bilangan tempat yang ditawarkan oleh pihak berkuasa yang bertanggungjawab bagi pengurusan universiti, kolej atau institusi pendidikan itu kepada calon bagi apa-apa kursus pengajian adalah kurang daripada bilangan calon yang layak mendapat tempat itu, adalah sah bagi Yang di-Pertuan Agong memberikan apa-apa arahan yang perlu kepada kerajaan untuk memastikan perizaban bagi orang Melayu dan anak negeri yang difikirkan munasabah dan kerajaan hendaklah mematuhi arahan itu dengan sewajarnya.
Semua hak yang dinyatakan di atas adalah dijamin oleh Perlembagaan Persekutuan sendiri dan sekiranya hak-hak itu termasuklah hak orang Melayu dan anak negeri Sabah dan Sarawak mendapat biasiswa dan kemasukan ke menara gading hendak dipinda, persetujuan Majlis Raja-Raja perlulah diperoleh sebelum pindaan itu dibuat. Sekiranya ia dipinda tanpa perkenan Majlis Raja-Raja, pindaan itu akan menjadi tidak sah. Jika pindaan pun tidak dibenarkan tanpa perkenan Raja-Raja Melayu, apatah lagi tidak menghiraukan keistimewaan itu ataupun membuat perkara yang bertentangan dengan keistimewaan itu.
Begitulah besarnya peranan Raja-Raja Melayu sebagai pelindung kepada hak istimewa Islam dan pribumi di Malaysia. Raja-Raja Melayu adalah payung yang melindungi kepentingan Islam dan orang Melayu. Tidak hairanlah sejak kebelakangan ini Raja-Raja Melayu mula menzahirkan tanggungjawab berperlembagaan baginda mempertahankan hak istimewa Islam dan orang Melayu. Raja-Raja Melayu adalah benteng terakhir dalam mempertahankan agama Islam dan hak istimewa Melayu di Malaysia.
Berbalik kepada titah ucapan baginda Raja Raja Melayu itu, jelaslah sebarang tindakan yang melanggar Perkara 153 memerlukan perkenan daripada Majlis Raja Raja. Sekiranya tidak diperoleh, tindakan yang dibuat itu sudah pasti menjadi tindakan yang tidak berperlembagaan.
Raja-Raja Melayu sudah bersuara. Rakyat segenap lapisan hendaklah mengambil berat titah ucapan Raja Raja Melayu itu yang mempertahankan hak orang Melayu dan kedudukan istimewa agama Islam.
Janganlah mempersoalkan lagi keistimewaan yang diberikan kepada orang Melayu serta kedudukan tinggi agama Islam dalam negara kita. Ia sudah tersurat dalam Perlembagaan Persekutuan dan hendaklah dihormati.
Sebagai undang-undang tertinggi negara, Perlembagaan Persekutuan ini mestilah dipertahan dan diberi penghayatannya. Pihak kerajaan juga perlu akur dengan kedudukan ini. Malah, Perdana Menteri, Datuk Seri Najib Razak juga ketika menjelaskan Gagasan 1Malaysia dengan nada yang tegas menyatakan setiap rakyat perlu menerima Perlembagaan Persekutuan dan prinsip Rukun Negara.
Gagasan 1Malaysia adalah tertakluk kepada Perlembagaan Persekutuan dan tidak boleh lari daripada undang-undang tertinggi itu. Malah tanggungjawab berperlembagaan Yang di-Pertuan Agong amatlah jelas seperti sumpah baginda dalam Jadual Keempat Perlembagaan Persekutuan yang berikrar mempertahankan Islam pada setiap masa. Jelaslah Raja-Raja Melayu amat prihatin dengan apa yang dilalui oleh negara ketika ini yang semakin hari semakin menyisihkan sejarah dan aspirasi datuk nenek kita sewaktu menuntut kemerdekaan daripada penjajah. Melupai sejarah akan hanya menghakis jati diri kebangsaan. Memahami sejarah akan menambahkan lagi sikap tolak ansur dan saling hormat menghormati antara satu sama lain.
2010/11/03
SEKALI lagi Raja-Raja Melayu menzahirkan kegusaran mereka dengan perkembangan terkini tanah air, khususnya dalam kalangan ahli politik yang sejak kebelakangan ini dilihat berlumba-lumba meraih simpati sesetengah pihak sehingga sanggup membelakangkan prinsip Perlembagaan Persekutuan dan Rukun Negara.
Kali ini kegusaran baginda dibuat tanpa berselindung dengan nada yang jelas sambil memperingatkan khalayak ramai norma yang sudah dipersetujui dan terbukti membawa negara kepada kemakmuran sehingga hari ini. Raja-Raja Melayu bukan hanya simbol untuk dikenang. Baginda memainkan fungsi yang amat besar dalam sistem perundangan negara. Baginda adalah payung negara. Kegusaran yang dizahirkan melalui Penyimpan Mohor Besar Raja-Raja itu mempunyai pelbagai maksud yang tersurat dan tersirat. Setiap rakyat perlu meneliti kembali teguran yang dizahirkan itu. Sebelum ini, Sultan Johor Sultan Ibrahim menzahirkan keprihatinan baginda dengan perkembangan terkini sesetengah kaum yang menuntut hak mereka tidak selari dengan apa yang dipersetujui sebelum ini. Institusi Raja-Raja Melayu sudah menzahirkan kegusaran mengenai tuntutan segelintir pihak memperjuangkan kaum sendiri dan mempertikaikan keistimewaan orang Melayu yang termaktub dalam Perlembagaan Persekutuan. Baginda Sultan Johor menyifatkan golongan berkenaan sebagai dangkal dan tidak meneliti sejarah pembentukan Perlembagaan Persekutuan yang akan merosakkan keharmonian kaum di negara ini.
Sultan Selangor, Sultan Sharafuddin Abdul Aziz juga mengingatkan rakyat Malaysia mengenai pentingnya menjaga hubungan antara kaum dengan tidak terlalu mendesak seolah-olah rakyat minoriti di negara ini dizalimi. Sudah acap kali Sultan Selangor menzahirkan kebimbangan baginda terhadap trend masyarakat ketika ini dan mengajak rakyat kembali kepada semangat yang telah digariskan oleh Perlembagaan Persekutuan.
Sultan Perak Sultan Azlan Shah dan Raja Muda Perak Raja Dr Nazrin Shah juga tidak ketinggalan menyuarakan isu ini. Rakyat seharusnya memahami apa yang ingin dizahirkan oleh Raja-Raja Melayu dan bukan berselindung di sebalik hak sama rata dalam erti kata begitu luas dan tersasar daripada peruntukan Perlembagaan Persekutuan.
Keistimewaan orang Melayu sebenarnya mempunyai susur galur sejarah yang jitu sehinggakan ia diabsahkan dalam Perlembagaan Persekutuan itu sendiri. Keistimewaan orang Melayu itu juga sebenarnya tidak menghalang hak kaum lain berdasarkan kepada Perlembagaan Persekutuan. Inilah toleransi yang dicapai antara kaum di kalangan pemimpin pelbagai kaum di Malaysia. Kontrak sosial yang dicapai antara kaum sebelum merdeka sering dilupai sehingga menuntut Raja-Raja Melayu mengingatkan kita.
Dalam Perlembagaan Persekutuan, hak istimewa orang Melayu dan anak negeri Sabah dan Sarawak, kedudukan istimewa Islam dan Raja-Raja Melayu terletak di tempat tinggi sehinggakan peruntukan Perlembagaan berhubung perkara ini tidak boleh dipinda walaupun mendapat sokongan dua pertiga Parlimen.
Perkara 159 Perlembagaan Persekutuan memperuntukkan beberapa peruntukan Perlembagaan Persekutuan tidaklah boleh diluluskan pindaannya tanpa persetujuan Majlis Raja-Raja. Ini bermakna sebarang hasrat yang ingin diusulkan bagi meminda perkara tertentu mestilah terlebih dulu mendapat perkenan Majlis Raja-Raja sebelum dibentang di Parlimen. Perkara 159 ini bukan saja menghalang pindaan beberapa peruntukan Perlembagaan Persekutuan tanpa terlebih dulu mendapat persetujuan Majlis Raja-Raja, apatah lagi sekiranya langsung tidak menghiraukan ataupun melanggar peruntukan Perlembagaan.
Antara perkara yang berkaitan ialah Perkara 153. Perkara 153 adalah peruntukan yang panjang mencakupi hal ehwal berkaitan perizaban kuota berkenaan dengan perkhidmatan, permit, dan sebagainya bagi orang Melayu dan anak negeri mana-mana antara Negeri Sabah dan Sarawak.
Perkara 153 juga mengisytiharkan adalah menjadi tanggungjawab Yang di-Pertuan Agong untuk melindungi kedudukan istimewa orang Melayu dan anak negeri mana-mana antara Negeri Sabah dan Sarawak dan kepentingan sah kaum lain.
Begitu juga Yang di-Pertuan Agong boleh memastikan perizaban bagi orang Melayu dan anak negeri mana-mana antara Negeri Sabah dan Sarawak mengenai jawatan dalam perkhidmatan awam dan biasiswa, dana siswa dan keistimewaan pendidikan atau latihan atau kemudahan khas lain.
Malah dalam mana-mana universiti, kolej dan institusi pendidikan lain yang memberikan pendidikan selepas Sijil Pelajaran Malaysia (SPM) atau yang setaraf dengannya, bilangan tempat yang ditawarkan oleh pihak berkuasa yang bertanggungjawab bagi pengurusan universiti, kolej atau institusi pendidikan itu kepada calon bagi apa-apa kursus pengajian adalah kurang daripada bilangan calon yang layak mendapat tempat itu, adalah sah bagi Yang di-Pertuan Agong memberikan apa-apa arahan yang perlu kepada kerajaan untuk memastikan perizaban bagi orang Melayu dan anak negeri yang difikirkan munasabah dan kerajaan hendaklah mematuhi arahan itu dengan sewajarnya.
Semua hak yang dinyatakan di atas adalah dijamin oleh Perlembagaan Persekutuan sendiri dan sekiranya hak-hak itu termasuklah hak orang Melayu dan anak negeri Sabah dan Sarawak mendapat biasiswa dan kemasukan ke menara gading hendak dipinda, persetujuan Majlis Raja-Raja perlulah diperoleh sebelum pindaan itu dibuat. Sekiranya ia dipinda tanpa perkenan Majlis Raja-Raja, pindaan itu akan menjadi tidak sah. Jika pindaan pun tidak dibenarkan tanpa perkenan Raja-Raja Melayu, apatah lagi tidak menghiraukan keistimewaan itu ataupun membuat perkara yang bertentangan dengan keistimewaan itu.
Begitulah besarnya peranan Raja-Raja Melayu sebagai pelindung kepada hak istimewa Islam dan pribumi di Malaysia. Raja-Raja Melayu adalah payung yang melindungi kepentingan Islam dan orang Melayu. Tidak hairanlah sejak kebelakangan ini Raja-Raja Melayu mula menzahirkan tanggungjawab berperlembagaan baginda mempertahankan hak istimewa Islam dan orang Melayu. Raja-Raja Melayu adalah benteng terakhir dalam mempertahankan agama Islam dan hak istimewa Melayu di Malaysia.
Berbalik kepada titah ucapan baginda Raja Raja Melayu itu, jelaslah sebarang tindakan yang melanggar Perkara 153 memerlukan perkenan daripada Majlis Raja Raja. Sekiranya tidak diperoleh, tindakan yang dibuat itu sudah pasti menjadi tindakan yang tidak berperlembagaan.
Raja-Raja Melayu sudah bersuara. Rakyat segenap lapisan hendaklah mengambil berat titah ucapan Raja Raja Melayu itu yang mempertahankan hak orang Melayu dan kedudukan istimewa agama Islam.
Janganlah mempersoalkan lagi keistimewaan yang diberikan kepada orang Melayu serta kedudukan tinggi agama Islam dalam negara kita. Ia sudah tersurat dalam Perlembagaan Persekutuan dan hendaklah dihormati.
Sebagai undang-undang tertinggi negara, Perlembagaan Persekutuan ini mestilah dipertahan dan diberi penghayatannya. Pihak kerajaan juga perlu akur dengan kedudukan ini. Malah, Perdana Menteri, Datuk Seri Najib Razak juga ketika menjelaskan Gagasan 1Malaysia dengan nada yang tegas menyatakan setiap rakyat perlu menerima Perlembagaan Persekutuan dan prinsip Rukun Negara.
Gagasan 1Malaysia adalah tertakluk kepada Perlembagaan Persekutuan dan tidak boleh lari daripada undang-undang tertinggi itu. Malah tanggungjawab berperlembagaan Yang di-Pertuan Agong amatlah jelas seperti sumpah baginda dalam Jadual Keempat Perlembagaan Persekutuan yang berikrar mempertahankan Islam pada setiap masa. Jelaslah Raja-Raja Melayu amat prihatin dengan apa yang dilalui oleh negara ketika ini yang semakin hari semakin menyisihkan sejarah dan aspirasi datuk nenek kita sewaktu menuntut kemerdekaan daripada penjajah. Melupai sejarah akan hanya menghakis jati diri kebangsaan. Memahami sejarah akan menambahkan lagi sikap tolak ansur dan saling hormat menghormati antara satu sama lain.
Tuesday, November 2, 2010
Umur bersara hakim syariah dilanjut kepada 66 tahun
2010/11/02
NILAI: Had umur persaraan wajib bagi hakim Mahkamah Syariah akan dilanjutkan kepada 66 tahun daripada 58 tahun mulai tahun ini, kata Menteri di Jabatan Perdana Menteri, Datuk Seri Jamil Khir Baharom.
Beliau berkata. ini bagi menyelaras dengan umur persaraan hakim Mahkamah Sivil. "Tujuannya antara lain ialah agar hakim yang baru dapat menimba berpengalaman daripada hakim yang senior. Selain itu, dengan adanya hakim tersebut kita berharap tidak ada kes tertangguh," katanya kepada pemberita selepas merasmikan Seminar Syariah dan Undang-undang Peringkat Kebangsaan 2010, di sini hari ini. Katanya, amalan sekarang ialah apabila sampai umur 58 tahun, perkhidmatan hakim-hakim Mahkamah Syariah akan disambung secara kontrak setiap tahun.
Semasa merasmikan seminar tersebut, Jamil Khir berkata inisiatif perlu dilakukan bagi mengembalikan keyakinan umum terhadap keunggulan undang-undang Islam sebagai undang-undang yang dapat menjamin keadilan kepada semua pihak tanpa mengira bangsa atau agama.
Beliau juga berkata, Mahkamah Syariah perlu menjadi institusi yang bebas dan disegani dalam menegakkan keadilan tanpa perlu tunduk kepada tekanan luar yang datang daripada pelbagai kelompok organisasi dan masyarakat. - BERNAMA
NILAI: Had umur persaraan wajib bagi hakim Mahkamah Syariah akan dilanjutkan kepada 66 tahun daripada 58 tahun mulai tahun ini, kata Menteri di Jabatan Perdana Menteri, Datuk Seri Jamil Khir Baharom.
Beliau berkata. ini bagi menyelaras dengan umur persaraan hakim Mahkamah Sivil. "Tujuannya antara lain ialah agar hakim yang baru dapat menimba berpengalaman daripada hakim yang senior. Selain itu, dengan adanya hakim tersebut kita berharap tidak ada kes tertangguh," katanya kepada pemberita selepas merasmikan Seminar Syariah dan Undang-undang Peringkat Kebangsaan 2010, di sini hari ini. Katanya, amalan sekarang ialah apabila sampai umur 58 tahun, perkhidmatan hakim-hakim Mahkamah Syariah akan disambung secara kontrak setiap tahun.
Semasa merasmikan seminar tersebut, Jamil Khir berkata inisiatif perlu dilakukan bagi mengembalikan keyakinan umum terhadap keunggulan undang-undang Islam sebagai undang-undang yang dapat menjamin keadilan kepada semua pihak tanpa mengira bangsa atau agama.
Beliau juga berkata, Mahkamah Syariah perlu menjadi institusi yang bebas dan disegani dalam menegakkan keadilan tanpa perlu tunduk kepada tekanan luar yang datang daripada pelbagai kelompok organisasi dan masyarakat. - BERNAMA
Monday, November 1, 2010
Sejarah bantu kita fahami akar umbi tamadun bangsa
Oleh Mohd Ayob Abd Razid
ayop_60@yahoo.com
2010/11/01
Langkah jadi subjek wajib lulus pada 2013 bantu generasi muda nilai kemanusiaan, tingkat penghayatan patriotisme
SEJARAH adalah satu cabang ilmu yang berasal dari Yunani pada abad ke-5 Sebelum Masihi (SM). Karya yang mula-mula dianggap sebagai penulisan sejarah ialah Histories, ditulis oleh Herodotus yang dianggap sebagai 'bapa sejarah'. Karya Herodotus ini membawa maksud penyelidikan atau penyiasatan. Ia diterjemahkan oleh G Rawlinson dengan judul The Persians Wars. Buku terjemahan ini diterbitkan oleh The Modern Library, New York pada 1942. Dalam bahasa lain, sejarah dikenali seperti berikut iaitu historia di negara Latin, history (Inggeris); storia (Itali), historie (Perancis), geschichte (Jerman), gescheiedenis (Belanda), shih (Cina), itihasa dan purana (Hindu) dan tarikh (Arab). Dalam bahasa Melayu dan bahasa Indonesia disebut sejarah (syajarah) yang diambil daripada perkataan Arab ‘syajaratun’ yang bererti pohon, keturunan atau asal-usul.
Sejarah adalah berkaitan dengan perkara atau peristiwa yang sebenar sudah berlaku (Sir John Seely). Ia merakamkan pengalaman kehidupan manusia dalam masyarakat yang bertamadun (G Renier). R G Collingwood menganggap semua sejarah ialah sejarah pemikiran (idea manusia). Lewis Namier pula menyebut bahan atau mauduk yang menjadi perhatian sejarah ialah mengenai tindakan manusia sehingga mencetuskan peristiwa mengikut keadaan dan masa.
Islam sangat memberi perhatian terhadap sejarah. Misri A Muchsin dalam Filsafat Sejarah Islam (Ar-Ruzz Press, Jogjakarta, 2002) menyebut sekitar dua pertiga daripada keseluruhan ayat al-Quran memiliki nilai atau norma sejarah yang mana al-Quran berbicara mengenai perubahan dalam masyarakat yang sangat ditentukan oleh kebaikan dan kejahatan yang dilakukan oleh manusia. Dalam konteks ini, al-Quran berbicara sebab khusus terjadinya perpecahan sosial bangsa yang sudah terlalu jauh menyimpang daripada sendi kebenaran hakiki.
Sejarah sebagai satu ilmu memerlukan kepada penyiasatan dan penyelidikan mengenai peristiwa masa lampau berdasarkan bukti yang ditemui. Daripada bukti atau sumber itu, maka pentafsiran sejarah akan dilakukan oleh sejarawan. Jacob Burchharht menyebut bahawa sejarah ialah pentafsiran berdasarkan kepada sumber. Ini bermakna sejarah ialah pencarian untuk mendapatkan kebenaran, hakikat dan penujuan manusia (Arnold Toynbee).
Dalam konteks ini, Edward Carr menyebut bahawa sejarawan mempunyai dua tugas utama iaitu menyingkap fakta penting dan menyingkirkan fakta historis (bukan fakta sejarah). Sejarawan harus dapat membezakan antara kebenaran dan kepalsuan (pembohongan) sumber sejarah. Ibnu Khaldun sangat tegas dalam perkara mengenai fakta sejarah. Beliau menegaskan sejarawan perlu melakukan dua perkara penting, iaitu memberi pemikiran mendalam terhadap berita mengenai sesuatu peristiwa dan membuat kajian terhadap kebenaran dan kejujuran penutur (pencerita) dan penulis berita itu.
Ilmu sejarah adalah ilmu yang menggunakan pendekatan ilmu sosial. Hasil daripada metodologi kajian sejarah itu membolehkan ahli sejarah melakukan interpretasi sejarah terhadap peristiwa yang dikaji. Interpretasi itu pula bergantung kepada dari segi mana sejarawan itu melihatnya, dimensi mana yang diperhatikan serta undur mana yang diungkapkannya. Misalnya, jika ia menggunakan pendekatan politikologis sudah pasti sejarawan itu akan meneliti atau menyoroti pertentangan kekuasaan, ideologi politik, struktur politik dan jenis pemerintahan serta kepemimpinan.
Yang pasti, dalam apa jua pendekatan yang digunakannya, pengkaji sejarah memerlukan pengetahuan mengenai konsep dan teori ilmu sosial seperti antropologi, sosiologi, geografi, politik, ekonomi, bahasa, kesusasteraan, falsafah dan ilmu sosial yang lain. Malah, dalam keadaan tertentu pengkaji sejarah memerlukan bantuan ilmu fizik dan kimia untuk membuat penilaian mengenai bahan berkaitan fosil, batu bata, bahan purba dan dokumen lama yang dikajinya itu.
Pada sekitar 1920-an, ahli sejarah Perancis yang terdiri daripada aliran ‘Annales’ dianggap berjaya meletakkan ilmu sejarah sebagai ilmu bersifat saintifik dengan sempurna apabila berjaya menggunakan kaedah kuantitatif serta menghuraikan secara sahih peranan pelbagai faktor penyebab seperti geografi, struktur sosial dan pemikiran. Justeru, penulisan sejarah yang dihasilkan oleh ahli sejarah Annales telah memberikan satu nafas baru kepada pengajian ilmu sejarah dengan memperluaskan sudut pandangan ahli sejarah, baik dari segi ruang lingkup mahupun perkaedahan (R Suntharalingam, 1987).
Sebenarnya, bagi mereka yang membuat pengkhususan dalam pengajian sejarah, terlalu banyak cakupan ilmu sejarah yang perlu dikuasainya. Misalnya, seseorang penuntut atau pengkaji dalam pengkajian falsafah sejarah perlu memahami mengenai dasar dan persoalan falsafah sejarah, perkembangan pensejarahan (Timur dan Barat), perkembangan falsafah sejarah mengikut periodisasi, epistemologi sejarah, ontologi sejarah, teleologi sejarah, kosmologi sejarah, eskatologi sejarah, nomologi sejarah dan aksiologi sejarah.
Apakah fungsi sejarah? Apakah sejarah itu hanya dilihat sebagai satu nostalgia ataupun romantisisme yang digunakan sebagai satu pelarian seperti yang ditanggapi oleh orang yang bukan ahlinya. Ibnu Khaldun menyatakan bahawa ilmu sejarah adalah ilmu yang dikaji oleh pelbagai bangsa dan generasi untuk mengetahui mengenai kerajaan dan negara serta perubahan yang terjadi dalam sesuatu masyarakat itu.
Melalui sejarah, sesuatu bangsa itu dapat mengenali mengenai akar umbi serta jatuh bangunnya bangsa itu. Daripada peristiwa sejarah itu jugalah kita dapat memahami dan mengenali hukum sebab akibat daripada sesuatu peristiwa supaya boleh diambil pengajaran daripadanya. Nouruzzaman Shiddiqie dalam pengantar Sejarah Muslim (Nurcahaya, Yogyakarta, 1983) menyebut sejarah sebagai peristiwa masa lampau bukan sekadar memberi maklumat mengenai terjadinya peristiwa itu, tetapi juga memberi interpretasi atas peristiwa yang berlaku dengan melihat kepada hukum sebab akibat untuk dijadikan pengajaran.
Sejarah mampu memperteguhkan semangat dan ketahanan sesuatu bangsa dalam menghadapi krisis atau kekacauan dalam kehidupan semasa. Melalui pengalaman sejarah, ia dapat menyediakan arah garis tertentu serta membina keyakinan dan harapan masa depan yang lebih menyakinkan. Misalnya, Dasar Ekonomi Baru (DEB) dihasilkan di negara kita adalah didorong oleh pengalaman sejarah bangsa Melayu yang mengalami keterbelakangan dalam penyertaan ekonomi moden kesan daripada dasar yang diamalkan penjajah. Ia adalah berkaitan dengan kesan dan akibat daripada perjalanan sejarah kolonial di negara kita.
Bagi bangsa yang tidak memberikan perhatian kepada sejarahnya, ia akan kehilangan arah dan identiti kerana perilaku, pemikiran dan tindak tanduknya sudah tersasar dan terputus daripada sejarah akar umbi bangsanya. Hakikatnya, apabila kita meneliti negara dan masyarakat kita, maka kita dapati bahawa negara dan masyarakat kita yang wujud hari ini banyak dikenali melalui pelbagai simbol dan lembaga kenegaraan yang ada hubungannya dengan pensejarahan negara.
Justeru, sejarah nasional wajib menjadi sebahagian daripada unit sejarah dalam pengajian sejarah tanah air.
Pada hemat saya, sejarah tradisional tanah air mampu membawa kita mengenal akar umbi ketamadunan bangsa, manakala sejarah moden tanah air yang berkembang pada abad ke-19 dan 20 pula mampu memupuk semangat kita untuk meneruskan pembinaan negara bangsa yang mempunyai identiti dan jati diri yang kukuh.
Kita juga perlu memahami bahawa proses dan perjalanan sejarah tanah air tidak dapat dipisahkan daripada proses sejarah makro antarabangsa yang dalam keadaan, masa dan ruang tertentu turut mempengaruhi banyak aspek pensejarahan tanah air seperti aliran ideologi, politik, nasionalisme, perdagangan, kemasukan teknologi baru dan migrasi bangsa dari negara luar. Proses sejarah itu telah meninggalkan kesan yang cukup besar dalam proses pensejarahan negara.
Kesimpulan, pengajian sejarah akan menjadikan generasi kita memahami proses pembinaan negara bangsa, membangun intelektual, menghargai usaha dan sumbangan tokoh tanah air, membina nilai kemanusiaan serta membentuk warga negara yang patriotik. Melalui penghayatan terhadap pengalaman sejarah tanah air akan meningkatkan kesedaran, kepekaan dan semangat ingin membabitkan diri dalam proses pembinaan negara bangsa secara aktif dan produktif di atas penghayatan patriotisme yang tinggi terhadap tanah air.
Justeru, keputusan kerajaan untuk menjadikan mata pelajaran Sejarah sebagai mata pelajaran wajib lulus peringkat Sijil Pelajaran Malaysia (SPM) mulai 2013 dan Sejarah sebagai subjek teras di sekolah rendah mulai 2014 sangat dialu-alukan.
Penulis ialah Ketua Unit Penerbitan di Jabatan Hal Ehwal Khas (JASA), Kementerian Penerangan Komunikasi dan Kebudayaan.
ayop_60@yahoo.com
2010/11/01
Langkah jadi subjek wajib lulus pada 2013 bantu generasi muda nilai kemanusiaan, tingkat penghayatan patriotisme
SEJARAH adalah satu cabang ilmu yang berasal dari Yunani pada abad ke-5 Sebelum Masihi (SM). Karya yang mula-mula dianggap sebagai penulisan sejarah ialah Histories, ditulis oleh Herodotus yang dianggap sebagai 'bapa sejarah'. Karya Herodotus ini membawa maksud penyelidikan atau penyiasatan. Ia diterjemahkan oleh G Rawlinson dengan judul The Persians Wars. Buku terjemahan ini diterbitkan oleh The Modern Library, New York pada 1942. Dalam bahasa lain, sejarah dikenali seperti berikut iaitu historia di negara Latin, history (Inggeris); storia (Itali), historie (Perancis), geschichte (Jerman), gescheiedenis (Belanda), shih (Cina), itihasa dan purana (Hindu) dan tarikh (Arab). Dalam bahasa Melayu dan bahasa Indonesia disebut sejarah (syajarah) yang diambil daripada perkataan Arab ‘syajaratun’ yang bererti pohon, keturunan atau asal-usul.
Sejarah adalah berkaitan dengan perkara atau peristiwa yang sebenar sudah berlaku (Sir John Seely). Ia merakamkan pengalaman kehidupan manusia dalam masyarakat yang bertamadun (G Renier). R G Collingwood menganggap semua sejarah ialah sejarah pemikiran (idea manusia). Lewis Namier pula menyebut bahan atau mauduk yang menjadi perhatian sejarah ialah mengenai tindakan manusia sehingga mencetuskan peristiwa mengikut keadaan dan masa.
Islam sangat memberi perhatian terhadap sejarah. Misri A Muchsin dalam Filsafat Sejarah Islam (Ar-Ruzz Press, Jogjakarta, 2002) menyebut sekitar dua pertiga daripada keseluruhan ayat al-Quran memiliki nilai atau norma sejarah yang mana al-Quran berbicara mengenai perubahan dalam masyarakat yang sangat ditentukan oleh kebaikan dan kejahatan yang dilakukan oleh manusia. Dalam konteks ini, al-Quran berbicara sebab khusus terjadinya perpecahan sosial bangsa yang sudah terlalu jauh menyimpang daripada sendi kebenaran hakiki.
Sejarah sebagai satu ilmu memerlukan kepada penyiasatan dan penyelidikan mengenai peristiwa masa lampau berdasarkan bukti yang ditemui. Daripada bukti atau sumber itu, maka pentafsiran sejarah akan dilakukan oleh sejarawan. Jacob Burchharht menyebut bahawa sejarah ialah pentafsiran berdasarkan kepada sumber. Ini bermakna sejarah ialah pencarian untuk mendapatkan kebenaran, hakikat dan penujuan manusia (Arnold Toynbee).
Dalam konteks ini, Edward Carr menyebut bahawa sejarawan mempunyai dua tugas utama iaitu menyingkap fakta penting dan menyingkirkan fakta historis (bukan fakta sejarah). Sejarawan harus dapat membezakan antara kebenaran dan kepalsuan (pembohongan) sumber sejarah. Ibnu Khaldun sangat tegas dalam perkara mengenai fakta sejarah. Beliau menegaskan sejarawan perlu melakukan dua perkara penting, iaitu memberi pemikiran mendalam terhadap berita mengenai sesuatu peristiwa dan membuat kajian terhadap kebenaran dan kejujuran penutur (pencerita) dan penulis berita itu.
Ilmu sejarah adalah ilmu yang menggunakan pendekatan ilmu sosial. Hasil daripada metodologi kajian sejarah itu membolehkan ahli sejarah melakukan interpretasi sejarah terhadap peristiwa yang dikaji. Interpretasi itu pula bergantung kepada dari segi mana sejarawan itu melihatnya, dimensi mana yang diperhatikan serta undur mana yang diungkapkannya. Misalnya, jika ia menggunakan pendekatan politikologis sudah pasti sejarawan itu akan meneliti atau menyoroti pertentangan kekuasaan, ideologi politik, struktur politik dan jenis pemerintahan serta kepemimpinan.
Yang pasti, dalam apa jua pendekatan yang digunakannya, pengkaji sejarah memerlukan pengetahuan mengenai konsep dan teori ilmu sosial seperti antropologi, sosiologi, geografi, politik, ekonomi, bahasa, kesusasteraan, falsafah dan ilmu sosial yang lain. Malah, dalam keadaan tertentu pengkaji sejarah memerlukan bantuan ilmu fizik dan kimia untuk membuat penilaian mengenai bahan berkaitan fosil, batu bata, bahan purba dan dokumen lama yang dikajinya itu.
Pada sekitar 1920-an, ahli sejarah Perancis yang terdiri daripada aliran ‘Annales’ dianggap berjaya meletakkan ilmu sejarah sebagai ilmu bersifat saintifik dengan sempurna apabila berjaya menggunakan kaedah kuantitatif serta menghuraikan secara sahih peranan pelbagai faktor penyebab seperti geografi, struktur sosial dan pemikiran. Justeru, penulisan sejarah yang dihasilkan oleh ahli sejarah Annales telah memberikan satu nafas baru kepada pengajian ilmu sejarah dengan memperluaskan sudut pandangan ahli sejarah, baik dari segi ruang lingkup mahupun perkaedahan (R Suntharalingam, 1987).
Sebenarnya, bagi mereka yang membuat pengkhususan dalam pengajian sejarah, terlalu banyak cakupan ilmu sejarah yang perlu dikuasainya. Misalnya, seseorang penuntut atau pengkaji dalam pengkajian falsafah sejarah perlu memahami mengenai dasar dan persoalan falsafah sejarah, perkembangan pensejarahan (Timur dan Barat), perkembangan falsafah sejarah mengikut periodisasi, epistemologi sejarah, ontologi sejarah, teleologi sejarah, kosmologi sejarah, eskatologi sejarah, nomologi sejarah dan aksiologi sejarah.
Apakah fungsi sejarah? Apakah sejarah itu hanya dilihat sebagai satu nostalgia ataupun romantisisme yang digunakan sebagai satu pelarian seperti yang ditanggapi oleh orang yang bukan ahlinya. Ibnu Khaldun menyatakan bahawa ilmu sejarah adalah ilmu yang dikaji oleh pelbagai bangsa dan generasi untuk mengetahui mengenai kerajaan dan negara serta perubahan yang terjadi dalam sesuatu masyarakat itu.
Melalui sejarah, sesuatu bangsa itu dapat mengenali mengenai akar umbi serta jatuh bangunnya bangsa itu. Daripada peristiwa sejarah itu jugalah kita dapat memahami dan mengenali hukum sebab akibat daripada sesuatu peristiwa supaya boleh diambil pengajaran daripadanya. Nouruzzaman Shiddiqie dalam pengantar Sejarah Muslim (Nurcahaya, Yogyakarta, 1983) menyebut sejarah sebagai peristiwa masa lampau bukan sekadar memberi maklumat mengenai terjadinya peristiwa itu, tetapi juga memberi interpretasi atas peristiwa yang berlaku dengan melihat kepada hukum sebab akibat untuk dijadikan pengajaran.
Sejarah mampu memperteguhkan semangat dan ketahanan sesuatu bangsa dalam menghadapi krisis atau kekacauan dalam kehidupan semasa. Melalui pengalaman sejarah, ia dapat menyediakan arah garis tertentu serta membina keyakinan dan harapan masa depan yang lebih menyakinkan. Misalnya, Dasar Ekonomi Baru (DEB) dihasilkan di negara kita adalah didorong oleh pengalaman sejarah bangsa Melayu yang mengalami keterbelakangan dalam penyertaan ekonomi moden kesan daripada dasar yang diamalkan penjajah. Ia adalah berkaitan dengan kesan dan akibat daripada perjalanan sejarah kolonial di negara kita.
Bagi bangsa yang tidak memberikan perhatian kepada sejarahnya, ia akan kehilangan arah dan identiti kerana perilaku, pemikiran dan tindak tanduknya sudah tersasar dan terputus daripada sejarah akar umbi bangsanya. Hakikatnya, apabila kita meneliti negara dan masyarakat kita, maka kita dapati bahawa negara dan masyarakat kita yang wujud hari ini banyak dikenali melalui pelbagai simbol dan lembaga kenegaraan yang ada hubungannya dengan pensejarahan negara.
Justeru, sejarah nasional wajib menjadi sebahagian daripada unit sejarah dalam pengajian sejarah tanah air.
Pada hemat saya, sejarah tradisional tanah air mampu membawa kita mengenal akar umbi ketamadunan bangsa, manakala sejarah moden tanah air yang berkembang pada abad ke-19 dan 20 pula mampu memupuk semangat kita untuk meneruskan pembinaan negara bangsa yang mempunyai identiti dan jati diri yang kukuh.
Kita juga perlu memahami bahawa proses dan perjalanan sejarah tanah air tidak dapat dipisahkan daripada proses sejarah makro antarabangsa yang dalam keadaan, masa dan ruang tertentu turut mempengaruhi banyak aspek pensejarahan tanah air seperti aliran ideologi, politik, nasionalisme, perdagangan, kemasukan teknologi baru dan migrasi bangsa dari negara luar. Proses sejarah itu telah meninggalkan kesan yang cukup besar dalam proses pensejarahan negara.
Kesimpulan, pengajian sejarah akan menjadikan generasi kita memahami proses pembinaan negara bangsa, membangun intelektual, menghargai usaha dan sumbangan tokoh tanah air, membina nilai kemanusiaan serta membentuk warga negara yang patriotik. Melalui penghayatan terhadap pengalaman sejarah tanah air akan meningkatkan kesedaran, kepekaan dan semangat ingin membabitkan diri dalam proses pembinaan negara bangsa secara aktif dan produktif di atas penghayatan patriotisme yang tinggi terhadap tanah air.
Justeru, keputusan kerajaan untuk menjadikan mata pelajaran Sejarah sebagai mata pelajaran wajib lulus peringkat Sijil Pelajaran Malaysia (SPM) mulai 2013 dan Sejarah sebagai subjek teras di sekolah rendah mulai 2014 sangat dialu-alukan.
Penulis ialah Ketua Unit Penerbitan di Jabatan Hal Ehwal Khas (JASA), Kementerian Penerangan Komunikasi dan Kebudayaan.
Minda Pengarang: Orang Melayu perlu cari titik persamaan demi perpaduan bangsa, agama
2010/11/01
PERINGATAN Raja-Raja Melayu agar tiada lagi mana-mana pihak mempersoalkan Perlembagaan Persekutuan dan kontrak sosial yang menjadi asas permuafakatan kaum di negara ini perlu diberi perhatian serius oleh semua pihak. Majlis Raja-Raja Melayu, pastinya melahirkan kegusaran itu, selepas mengambil kira perkembangan terkini suasana politik semasa, terutama apabila ada pihak yang berani mencabar Perlembagaan Persekutuan. Kebimbangan Raja-Raja Melayu itu ditambah pula dengan tindakan kumpulan ini yang sanggup memainkan isu perkauman bagi tujuan politik sempit mereka. Mereka seperti dengan sengaja mempertikaikan Perlembagaan Persekutuan, terutama membabitkan hak dan keistimewaan orang Melayu. Semestinya, bagi setiap lapisan rakyat yang cintakan keamanan dan mementingkan perpaduan kaum yang sudah lama terjalin di negara ini, tindakan kumpulan tidak bertanggungjawab ini yang mahu bermain dengan api perlu ditolak sepenuhnya. Majlis Raja-Raja Melayu yang bermesyuarat bagi kali ke-222 di Istana Negara baru-baru ini, sudah mengisytiharkan akan tetap berpegang teguh kepada kontrak sosial itu, sebagai satu semangat permuafakatan serta persefahaman antara kaum dengan persetujuan Raja-Raja Melayu. Kontrak sosial adalah watikah yang menjadi asas kepada keadilan sosial di negara ini merangkumi cita-cita bagi mencapai hasrat pembahagian ekonomi secara adil. Sebagai rakyat Malaysia yang taat dan patuh kepada peruntukan yang termaktub dalam Perlembagaan Persekutuan dan prinsip Rukun Negara, sewajarnya kita akur dengan nasihat Raja-Raja Melayu itu. Majlis Raja-Raja Melayu adalah benteng penting dalam mempertahankan Perlembagaan Persekutuan. Tiada sesiapa, mahupun parti politik yang berkuasa boleh meminda mana-mana artikel dalam Perlembagaan Persekutuan tanpa persetujuan Majlis Raja-Raja mengikut Perkara 159 Perlembagaan Persekutuan.
Sistem Raja Berperlembagaan yang kita amalkan di negara ini jelas memberi banyak kebaikan dan manfaat kepada rakyat berbilang kaum dan agama di negara ini. Raja-Raja Melayu adalah umpama payung yang memayungi sekalian rakyat tanpa mengira kaum bagi menikmati kemakmuran dan kesejahteraan selaras dengan peruntukan dalam Perlembagaan Persekutuan. Namun, kita tidak menolak ada pihak yang kurang senang dengan sistem kita amalkan sejak merdeka ini dan cuba meruntuhkan sistem sedia ada bagi meraih kuasa politik. Oleh itu, menjadi tugas kita bersama untuk mempertahankan sistem yang ada daripada sebarang ancaman sama ada dari dalam, mahupun pihak luar demi memastikan negara kita terus aman dan makmur. Pada masa sama, Raja-Raja Melayu juga sedar bahawa perpecahan dalam kalangan orang Melayu kerana pendirian dan fahaman politik yang berbeza-beza menjadikan mereka lemah. Akibatnya, orang Melayu mudah diperkotak-katikkan. Mereka ketinggalan dalam banyak aspek kehidupan dan terpinggir daripada arus pembangunan negara. Orang Melayu sepatutnya menjadikan ajaran Islam sebagai teras perpaduan dan pengukuhan tali silaturahim sesama mereka. Persoalannya, sampai bilakah pemimpin dan pertubuhan Melayu di negara ini akan terus bertelagah? Raja-Raja Melayu adalah Ketua Agama sama ada pada peringkat nasional atau negeri pemerintahan masing-masing. Oleh itu, pertubuhan Melayu, termasuk politik di negara ini, seharusnya menerima nasihat Raja-Raja Melayu sejajar kehendak Islam untuk mencari titik persamaan demi perpaduan orang Melayu dan Islam di negara ini.
PERINGATAN Raja-Raja Melayu agar tiada lagi mana-mana pihak mempersoalkan Perlembagaan Persekutuan dan kontrak sosial yang menjadi asas permuafakatan kaum di negara ini perlu diberi perhatian serius oleh semua pihak. Majlis Raja-Raja Melayu, pastinya melahirkan kegusaran itu, selepas mengambil kira perkembangan terkini suasana politik semasa, terutama apabila ada pihak yang berani mencabar Perlembagaan Persekutuan. Kebimbangan Raja-Raja Melayu itu ditambah pula dengan tindakan kumpulan ini yang sanggup memainkan isu perkauman bagi tujuan politik sempit mereka. Mereka seperti dengan sengaja mempertikaikan Perlembagaan Persekutuan, terutama membabitkan hak dan keistimewaan orang Melayu. Semestinya, bagi setiap lapisan rakyat yang cintakan keamanan dan mementingkan perpaduan kaum yang sudah lama terjalin di negara ini, tindakan kumpulan tidak bertanggungjawab ini yang mahu bermain dengan api perlu ditolak sepenuhnya. Majlis Raja-Raja Melayu yang bermesyuarat bagi kali ke-222 di Istana Negara baru-baru ini, sudah mengisytiharkan akan tetap berpegang teguh kepada kontrak sosial itu, sebagai satu semangat permuafakatan serta persefahaman antara kaum dengan persetujuan Raja-Raja Melayu. Kontrak sosial adalah watikah yang menjadi asas kepada keadilan sosial di negara ini merangkumi cita-cita bagi mencapai hasrat pembahagian ekonomi secara adil. Sebagai rakyat Malaysia yang taat dan patuh kepada peruntukan yang termaktub dalam Perlembagaan Persekutuan dan prinsip Rukun Negara, sewajarnya kita akur dengan nasihat Raja-Raja Melayu itu. Majlis Raja-Raja Melayu adalah benteng penting dalam mempertahankan Perlembagaan Persekutuan. Tiada sesiapa, mahupun parti politik yang berkuasa boleh meminda mana-mana artikel dalam Perlembagaan Persekutuan tanpa persetujuan Majlis Raja-Raja mengikut Perkara 159 Perlembagaan Persekutuan.
Sistem Raja Berperlembagaan yang kita amalkan di negara ini jelas memberi banyak kebaikan dan manfaat kepada rakyat berbilang kaum dan agama di negara ini. Raja-Raja Melayu adalah umpama payung yang memayungi sekalian rakyat tanpa mengira kaum bagi menikmati kemakmuran dan kesejahteraan selaras dengan peruntukan dalam Perlembagaan Persekutuan. Namun, kita tidak menolak ada pihak yang kurang senang dengan sistem kita amalkan sejak merdeka ini dan cuba meruntuhkan sistem sedia ada bagi meraih kuasa politik. Oleh itu, menjadi tugas kita bersama untuk mempertahankan sistem yang ada daripada sebarang ancaman sama ada dari dalam, mahupun pihak luar demi memastikan negara kita terus aman dan makmur. Pada masa sama, Raja-Raja Melayu juga sedar bahawa perpecahan dalam kalangan orang Melayu kerana pendirian dan fahaman politik yang berbeza-beza menjadikan mereka lemah. Akibatnya, orang Melayu mudah diperkotak-katikkan. Mereka ketinggalan dalam banyak aspek kehidupan dan terpinggir daripada arus pembangunan negara. Orang Melayu sepatutnya menjadikan ajaran Islam sebagai teras perpaduan dan pengukuhan tali silaturahim sesama mereka. Persoalannya, sampai bilakah pemimpin dan pertubuhan Melayu di negara ini akan terus bertelagah? Raja-Raja Melayu adalah Ketua Agama sama ada pada peringkat nasional atau negeri pemerintahan masing-masing. Oleh itu, pertubuhan Melayu, termasuk politik di negara ini, seharusnya menerima nasihat Raja-Raja Melayu sejajar kehendak Islam untuk mencari titik persamaan demi perpaduan orang Melayu dan Islam di negara ini.
Friday, October 29, 2010
Keluarga Sosilawati fail saman RM40j terhadap peguam
29/10/2010 7:07pm
KUALA LUMPUR 29 Okt - Keluarga Datuk Sosilawati Lawiya akan memfailkan saman RM40 juta terhadap peguam N. Pathmanabhan dan lima lagi tertuduh kerana didakwa menyebabkan kematian jutawan kosmetik itu secara salah.
Menurut satu kenyataan akhbar yang dikeluarkan oleh firma guaman, Kamarudin & Partners di sini hari ini, saman tersebut akan difailkan di Mahkamah Tinggi Shah Alam pada pukul 10 pagi, Selasa ini.
Pada 13 Oktober lalu, Pathmanabhan, 41, bersama tiga pekerja ladangnya didakwa di Mahkamah Majistret Telok Datok, Kuala Langat, Selangor atas tuduhan membunuh Sosilawati dan tiga rakannya.
Tiga hari kemudian, dua pekerja ladang yang sama, U. Suresh dan K. Sarawanan dihukum penjara tujuh tahun di mahkamah tersebut setelah mereka mengaku bersalah menghapuskan mayat dengan cara membakar keempat-empat mangsa terbabit.
Dalam kejadian tersebut, Sosilawati, 47, mati dibunuh pada 30 Ogos lalu bersama pemandunya, Kamarudin Shamsudin, 47; peguam, Ahmad Kamil Abd. Karim, 32; dan pegawai Bank CIMB cawangan Kampung Baru, Norhisham Mohammad, 38. - Utusan
KUALA LUMPUR 29 Okt - Keluarga Datuk Sosilawati Lawiya akan memfailkan saman RM40 juta terhadap peguam N. Pathmanabhan dan lima lagi tertuduh kerana didakwa menyebabkan kematian jutawan kosmetik itu secara salah.
Menurut satu kenyataan akhbar yang dikeluarkan oleh firma guaman, Kamarudin & Partners di sini hari ini, saman tersebut akan difailkan di Mahkamah Tinggi Shah Alam pada pukul 10 pagi, Selasa ini.
Pada 13 Oktober lalu, Pathmanabhan, 41, bersama tiga pekerja ladangnya didakwa di Mahkamah Majistret Telok Datok, Kuala Langat, Selangor atas tuduhan membunuh Sosilawati dan tiga rakannya.
Tiga hari kemudian, dua pekerja ladang yang sama, U. Suresh dan K. Sarawanan dihukum penjara tujuh tahun di mahkamah tersebut setelah mereka mengaku bersalah menghapuskan mayat dengan cara membakar keempat-empat mangsa terbabit.
Dalam kejadian tersebut, Sosilawati, 47, mati dibunuh pada 30 Ogos lalu bersama pemandunya, Kamarudin Shamsudin, 47; peguam, Ahmad Kamil Abd. Karim, 32; dan pegawai Bank CIMB cawangan Kampung Baru, Norhisham Mohammad, 38. - Utusan
Wednesday, October 27, 2010
Lelaki tikam 32 kali dipenjara 20 tahun
2010/10/27
RAHIM dikawal anggota polis dibawa keluar selepas dijatuhkan hukuman penjara 20 tahun oleh Mahkamah Tinggi Kota Bharu, semalam.KOTA BHARU: Seorang pemuda dihukum penjara 20 tahun oleh Mahkamah Tinggi semalam, selepas mengaku bersalah menyebabkan kematian seorang wanita dengan menikamnya sebanyak 32 kali di Kampung Pantai Senok, Tawang, Bachok, empat tahun lalu.
Hakim Ahmad Zaidi Ibrahim menjatuhkan hukuman itu terhadap pekerja kampung, Rahim Ngah, 33, selepas pihak pendakwa meminda tuduhan membunuh mengikut Seksyen 302 Kanun Keseksaan kepada menyebabkan kematian mengikut Seksyen 304 (a) kanun sama. Tertuduh dituduh dengan niat mencederakan Norazlina Awang, 31, sehingga menyebabkan kematiannya di sebuah rumah bernombor 1003, Kampung Pantai Senok, Tawang, Bachok, antara jam 8 hingga 9 pagi, pada 14 September 2006. Dalam penghakimannya, Ahmad Zaidi berkata, perbuatan yang dilakukan tertuduh berat kerana menyebabkan kematian selain mengambil kira serangan yang dilakukan terhadap mangsa dahsyat serta kejam.
“Mangsa ditikam sebanyak 32 kali dan saya tidak boleh bayangkan seksanya mangsa meninggal dunia dan sepanjang kerjaya saya sebagai hakim, ini adalah kes jenayah paling kejam pernah saya hakimi.
“Mangsa seorang perempuan yang tidak boleh mempertahankan diri dan lebih menyayat hati ia dilakukan di depan anak mangsa yang ketika itu berusia hampir setahun. Oleh itu, mahkamah menjatuhkan hukuman maksimum 20 tahun dari tarikh ditangkap dan kamu (tertuduh) bernasib baik tidak menerima hukuman gantung sampai mati selepas hukuman dipinda ke hukuman membunuh tanpa niat,” katanya.
Dalam prosiding semalam, pendakwaan dilakukan oleh Timbalan Pendakwa Raya, Khairul Anwar Wahab, manakala D Dorairaj mewakili tertuduh.
Sebelum itu, Dorairaj dalam rayuannya meminta supaya diberi pertimbangan terhadap hukuman yang dikenakan dan anak guamnya bersedia menerima hukuman dari tarikh ditangkap.
Khairul Anwar membantah permohonan dengan meminta supaya mahkamah memberikan hukuman yang mencerminkan pihak kehakiman mengambil berat perbuatan itu.
Friday, October 22, 2010
'Pindaan Perlembagaan hanya dengan kelulusan Majlis Raja-Raja'
2010/10/22
Dr Shamrahayu Abdul AzizKUALA LUMPUR: Pindaan Perlembagaan Persekutuan khususnya membabitkan kedudukan Melayu hanya boleh dibuat dengan kelulusan Majlis Raja-Raja walaupun memperoleh majoriti dua pertiga di Dewan Rakyat dan Dewan Negara.
Pakar Undang-Undang Perlembagaan Universiti Islam Antarabangsa Malaysia (UIAM), Prof Madya Dr Shamrahayu Abdul Aziz (kanan), berkata sebarang pindaan membabitkan kedudukan Melayu, termasuk Perkara 153 yang menyentuh kedudukan istimewa orang Melayu dan Bumiputera, perlu melalui Dewan Rakyat dan Dewan Negara dengan dua pertiga majoriti pada bacaan kali kedua dan ketiga. “Selepas itu, pindaan berkenaan perlu mendapat persetujuan Majlis Raja-Raja berdasarkan peruntukan Perkara 38 (Majlis Raja-Raja) Fasal 4 dan Fasal 5 dalam Perlembagaan Persekutuan,” katanya. Fasal 4, Perkara 38 Perlembagaan Persekutuan menyebut: “Tiada apa-apa undang-undang yang menyentuh secara langsung keistimewaan, kedudukan, kemuliaan atau kebesaran Raja-Raja boleh diluluskan tanpa persetujuan Majlis Raja-Raja”.
Fasal 5, Perkara 38 pula menyebut: “Majlis Raja-Raja perlu dirujuk sebelum membuat apa-apa perubahan mengenai dasar mengenai tindakan pentadbiran di bawah Perkara 153”.
Perkara 153 Perlembagaan Persekutuan menyentuh perizaban kuota mengenai perkhidmatan, permit dan sebagainya bagi orang Melayu.
Beliau mengulas ucapan dasar Presiden UMNO, Datuk Seri Najib Razak mengenai kedudukan istimewa Melayu dan Bumiputera hanya boleh dipinda selepas mendapat perkenan Majlis Raja-Raja yang dianggotai sembilan Raja Melayu walaupun mendapat dua pertiga majoriti di Parlimen.
Shamrahayu menjelaskan pindaan kepada undang-undang dan perlembagaan di Parlimen boleh dilakukan melalui empat cara iaitu dengan mendapat majoriti mudah di Parlimen, majoriti dua pertiga, majoriti dua pertiga dengan persetujuan Yang Dipertua Negeri/Gabenor Sabah dan Sarawak (pindaan membabitkan negeri terbabit) dan majoriti dua pertiga dengan kelulusan Majlis Raja-Raja bagi pindaan membabitkan kedudukan Melayu
Dr Shamrahayu Abdul AzizKUALA LUMPUR: Pindaan Perlembagaan Persekutuan khususnya membabitkan kedudukan Melayu hanya boleh dibuat dengan kelulusan Majlis Raja-Raja walaupun memperoleh majoriti dua pertiga di Dewan Rakyat dan Dewan Negara.
Pakar Undang-Undang Perlembagaan Universiti Islam Antarabangsa Malaysia (UIAM), Prof Madya Dr Shamrahayu Abdul Aziz (kanan), berkata sebarang pindaan membabitkan kedudukan Melayu, termasuk Perkara 153 yang menyentuh kedudukan istimewa orang Melayu dan Bumiputera, perlu melalui Dewan Rakyat dan Dewan Negara dengan dua pertiga majoriti pada bacaan kali kedua dan ketiga. “Selepas itu, pindaan berkenaan perlu mendapat persetujuan Majlis Raja-Raja berdasarkan peruntukan Perkara 38 (Majlis Raja-Raja) Fasal 4 dan Fasal 5 dalam Perlembagaan Persekutuan,” katanya. Fasal 4, Perkara 38 Perlembagaan Persekutuan menyebut: “Tiada apa-apa undang-undang yang menyentuh secara langsung keistimewaan, kedudukan, kemuliaan atau kebesaran Raja-Raja boleh diluluskan tanpa persetujuan Majlis Raja-Raja”.
Fasal 5, Perkara 38 pula menyebut: “Majlis Raja-Raja perlu dirujuk sebelum membuat apa-apa perubahan mengenai dasar mengenai tindakan pentadbiran di bawah Perkara 153”.
Perkara 153 Perlembagaan Persekutuan menyentuh perizaban kuota mengenai perkhidmatan, permit dan sebagainya bagi orang Melayu.
Beliau mengulas ucapan dasar Presiden UMNO, Datuk Seri Najib Razak mengenai kedudukan istimewa Melayu dan Bumiputera hanya boleh dipinda selepas mendapat perkenan Majlis Raja-Raja yang dianggotai sembilan Raja Melayu walaupun mendapat dua pertiga majoriti di Parlimen.
Shamrahayu menjelaskan pindaan kepada undang-undang dan perlembagaan di Parlimen boleh dilakukan melalui empat cara iaitu dengan mendapat majoriti mudah di Parlimen, majoriti dua pertiga, majoriti dua pertiga dengan persetujuan Yang Dipertua Negeri/Gabenor Sabah dan Sarawak (pindaan membabitkan negeri terbabit) dan majoriti dua pertiga dengan kelulusan Majlis Raja-Raja bagi pindaan membabitkan kedudukan Melayu
Sunday, October 10, 2010
Ujian pertama diperkenalkan mulai sesi persekolahan 2016
FORMAT baru Ujian Pencapaian Sekolah Rendah (UPSR) dan Penilaian Menengah Rendah (PMR) yang diganti penilaian sekolah, akan diperkenalkan mulai sesi persekolahan 2016, kata Tan Sri Muhyiddin Yassin. Timbalan Perdana Menteri berkata, rundingan meja bulat terakhir mengenai pelaksanaan UPSR dan PMR bersetuju UPSR dikekalkan tetapi diberi penambahbaikan, manakala PMR diganti penilaian sekolah. “Sistem pendidikan ini ada putarannya. Kalau anak kita belajar sekarang, takkanlah tahun depan tiba-tiba (belajar) dengan sistem baru, dia akan menanggung beban, susah esok pada dia.
“Tapi kohort (kumpulan) yang baru mungkin akan masuk 2011 dan ujian pertama (diadakan) pada 2016. Pada waktu itu, kita akan adakan UPSR baru dan PMR dalam bentuk penilaian sekolah,” katanya kepada pemberita pada hari terakhir lawatannya di bandar raya ini, semalam.
Hari ini, Timbalan Perdana Menteri dijadualkan berangkat ke Melbourne bagi menghadiri beberapa acara termasuk perasmian Dewan Malaysia Melbourne.
Muhyiddin yang juga Menteri Pelajaran berkata, beliau akan membentangkan kepada Kabinet mengenai hasil rundingan meja bulat ketiga yang menerima cadangan penambahbaikan dan perubahan dalam UPSR dan PMR yang disyorkan kementerian.
Beliau berkata, antara perubahan dicadang dalam proses penambahbaikan UPSR termasuk mengambil kira bidang utama saja dengan 60 peratus penggredan berasaskan akademik terpilih dan baki 40 peratus berteraskan kokurikulum atau sivik.
“Bagi UPSR, maknanya walaupun kemungkinan besar UPSR dikekalkan, tapi bentuk dan formatnya agak berbeza. Ini dikatakan penambahbaikan yang kita akan lakukan.
“Mengenai PMR, meja bulat bersetuju dengan cadangan mengubah bentuk (pelaksanaannya) kepada penilaian berasaskan sekolah. Tetapi Lembaga Peperiksaan perlu menyelaras ujian itu supaya tidak dilihat berat sebelah,” katanya.
Muhyiddin berkata, proses transformasi membabitkan penambahbaikan UPSR dan penggantian PMR memerlukan tempoh enam tahun untuk disiapkan mengambil kira semua aspek dalam sistem pendidikan itu.
“Saya fikir dalam tempoh seminggu dua ini apabila selesai dan laporan lengkap (diterima), kita akan maklumkan secara muktamad (proses penambahbaikan UPSR dan penggantian PMR),” katanya.
“Tapi kohort (kumpulan) yang baru mungkin akan masuk 2011 dan ujian pertama (diadakan) pada 2016. Pada waktu itu, kita akan adakan UPSR baru dan PMR dalam bentuk penilaian sekolah,” katanya kepada pemberita pada hari terakhir lawatannya di bandar raya ini, semalam.
Hari ini, Timbalan Perdana Menteri dijadualkan berangkat ke Melbourne bagi menghadiri beberapa acara termasuk perasmian Dewan Malaysia Melbourne.
Muhyiddin yang juga Menteri Pelajaran berkata, beliau akan membentangkan kepada Kabinet mengenai hasil rundingan meja bulat ketiga yang menerima cadangan penambahbaikan dan perubahan dalam UPSR dan PMR yang disyorkan kementerian.
Beliau berkata, antara perubahan dicadang dalam proses penambahbaikan UPSR termasuk mengambil kira bidang utama saja dengan 60 peratus penggredan berasaskan akademik terpilih dan baki 40 peratus berteraskan kokurikulum atau sivik.
“Bagi UPSR, maknanya walaupun kemungkinan besar UPSR dikekalkan, tapi bentuk dan formatnya agak berbeza. Ini dikatakan penambahbaikan yang kita akan lakukan.
“Mengenai PMR, meja bulat bersetuju dengan cadangan mengubah bentuk (pelaksanaannya) kepada penilaian berasaskan sekolah. Tetapi Lembaga Peperiksaan perlu menyelaras ujian itu supaya tidak dilihat berat sebelah,” katanya.
Muhyiddin berkata, proses transformasi membabitkan penambahbaikan UPSR dan penggantian PMR memerlukan tempoh enam tahun untuk disiapkan mengambil kira semua aspek dalam sistem pendidikan itu.
“Saya fikir dalam tempoh seminggu dua ini apabila selesai dan laporan lengkap (diterima), kita akan maklumkan secara muktamad (proses penambahbaikan UPSR dan penggantian PMR),” katanya.
Monday, October 4, 2010
Majistret dipenjara enam tahun
Oleh Norliza Wasilan
2010/10/04
Didenda RM40,000 selepas didapati bersalah minta dua suapan RM8,000
KOTA BHARU: Seorang majistret dihukum penjara enam tahun dan denda RM40,000 oleh Mahkamah Sesyen di sini, semalam, kerana terbabit dalam dua kes rasuah membabitkan RM8,000.
Hakim, Sabariah Othman, ketika menjatuhkan hukuman bagi pertuduhan pertama menetapkan tertuduh, Mohd Firdaus Ramlan, 28, dipenjara tiga tahun serta denda RM15,000 dan jika gagal membayarnya, boleh dikenakan penjara 12 bulan. Beliau juga menjatuhkan hukuman tiga tahun penjara dan denda RM25,000 bagi pertuduhan kedua atau penjara 18 bulan jika gagal membayarnya kepada Mohd Firdaus. Hukuman penjara berjalan serentak mulai semalam. Mengikut pertuduhan pertama, tertuduh didakwa memperoleh rasuah wang tunai RM3,000 daripada Md Shani Ishak di sebuah stesen minyak Esso, Machang, kira-kira jam 10.30 malam, 11 Oktober tahun lalu, sebagai dorongan melepaskan lelaki itu daripada kesalahan jenayah dilakukannya.
Dakwaan terhadapnya mengikut Seksyen 17(A) Akta Suruhanjaya Pencegahan Rasuah Malaysia (SPRM) 2009 yang boleh dihukum mengikut Seksyen 24 akta sama yang sabit kesalahan boleh dipenjara tidak lebih 20 tahun dan denda lima kali ganda nilai suapan.
Bagi pertuduhan kedua, Mohd Firdaus didakwa meminta rasuah RM5,000 daripada Md Shani atas tujuan sama di Bilik Majistret, Mahkamah Majistret Kuala Krai di sini, 6 Oktober lalu.
Tuduhan berkenaan dibuat mengikut Seksyen 16(a)(A) Akta SPRM 2009 yang juga boleh dihukum mengikut Seksyen 24 akta sama.
Ketika prosiding semalam, Mohd Firdaus diwakili peguam Datuk Sukri Mohamed, manakala SPRM oleh Timbalan Pendakwa Raya, Datuk Abdul Razak Musa.
Abdul Razak dalam hujahnya, memohon mahkamah memberi keputusan sewajarnya dan tidak bersimpati kepada tertuduh, selain perlu mengambil kira keyakinan orang ramai terhadap sistem kehakiman.
Selepas hakim membuat keputusan, Sukri memohon mahkamah menangguhkan pelaksanaan hukuman penjara dan denda sementara menunggu keputusan rayuan di Mahkamah Rayuan.
Sabariah kemudian membenarkan permohonan itu tetapi memerintahkan denda RM40,000 dibayar dalam tempoh tiga bulan.
"Hukuman denda ditangguh tiga bulan dan tertuduh perlu membayar jaminan RM8,000 dengan seorang penjamin," katanya.
2010/10/04
Didenda RM40,000 selepas didapati bersalah minta dua suapan RM8,000
KOTA BHARU: Seorang majistret dihukum penjara enam tahun dan denda RM40,000 oleh Mahkamah Sesyen di sini, semalam, kerana terbabit dalam dua kes rasuah membabitkan RM8,000.
Hakim, Sabariah Othman, ketika menjatuhkan hukuman bagi pertuduhan pertama menetapkan tertuduh, Mohd Firdaus Ramlan, 28, dipenjara tiga tahun serta denda RM15,000 dan jika gagal membayarnya, boleh dikenakan penjara 12 bulan. Beliau juga menjatuhkan hukuman tiga tahun penjara dan denda RM25,000 bagi pertuduhan kedua atau penjara 18 bulan jika gagal membayarnya kepada Mohd Firdaus. Hukuman penjara berjalan serentak mulai semalam. Mengikut pertuduhan pertama, tertuduh didakwa memperoleh rasuah wang tunai RM3,000 daripada Md Shani Ishak di sebuah stesen minyak Esso, Machang, kira-kira jam 10.30 malam, 11 Oktober tahun lalu, sebagai dorongan melepaskan lelaki itu daripada kesalahan jenayah dilakukannya.
Dakwaan terhadapnya mengikut Seksyen 17(A) Akta Suruhanjaya Pencegahan Rasuah Malaysia (SPRM) 2009 yang boleh dihukum mengikut Seksyen 24 akta sama yang sabit kesalahan boleh dipenjara tidak lebih 20 tahun dan denda lima kali ganda nilai suapan.
Bagi pertuduhan kedua, Mohd Firdaus didakwa meminta rasuah RM5,000 daripada Md Shani atas tujuan sama di Bilik Majistret, Mahkamah Majistret Kuala Krai di sini, 6 Oktober lalu.
Tuduhan berkenaan dibuat mengikut Seksyen 16(a)(A) Akta SPRM 2009 yang juga boleh dihukum mengikut Seksyen 24 akta sama.
Ketika prosiding semalam, Mohd Firdaus diwakili peguam Datuk Sukri Mohamed, manakala SPRM oleh Timbalan Pendakwa Raya, Datuk Abdul Razak Musa.
Abdul Razak dalam hujahnya, memohon mahkamah memberi keputusan sewajarnya dan tidak bersimpati kepada tertuduh, selain perlu mengambil kira keyakinan orang ramai terhadap sistem kehakiman.
Selepas hakim membuat keputusan, Sukri memohon mahkamah menangguhkan pelaksanaan hukuman penjara dan denda sementara menunggu keputusan rayuan di Mahkamah Rayuan.
Sabariah kemudian membenarkan permohonan itu tetapi memerintahkan denda RM40,000 dibayar dalam tempoh tiga bulan.
"Hukuman denda ditangguh tiga bulan dan tertuduh perlu membayar jaminan RM8,000 dengan seorang penjamin," katanya.
Tuesday, September 28, 2010
Penghakiman tidak sah - Karpal
Oleh NORLIZAH ABAS
pengarang@utusan.com.my
PUTRAJAYA 27 Sept. - Buat pertama kali dalam sejarah perundangan, Mahkamah Persekutuan diminta mengisytiharkan bahawa semua penghakiman kes sivil dan jenayah yang ditulis dalam bahasa Inggeris, sebagai tidak sah dan terbatal kerana melanggar Perlembagaan.
Ia berdasarkan Perkara 152 Perlembagaan Persekutuan dibaca bersama Seksyen 8 Akta Bahasa Kebangsaan 1963/1967 (Akta 32) yang mewajibkan semua prosiding (selain pemberian keterangan oleh saksi) dijalankan dalam bahasa kebangsaan.
Sehubungan itu, mahkamah akan memutuskan keputusan penting itu pada satu tarikh lain sama ada semua penghakiman bermula dari peringkat perbicaraan hingga rayuan, ditulis dalam bahasa Inggeris atau bahasa Malaysia.
Ia akan diputuskan oleh panel tiga hakim diketuai oleh Hakim Besar Malaya, Tan Sri Arifin Zakaria yang bersidang bersama Hakim Tan Sri James Foong Cheng Yuen dan Hakim Mahkamah Rayuan, Datuk Suriyadi Halim Omar.
Pertikaian berhubung penggunaan bahasa Inggeris dalam penghakiman bertulis dibangkitkan hari ini ketika mahkamah mendengar permohonan Datuk Seri Anwar Ibrahim mendapatkan kebenaran merayu terhadap keputusan Mahkamah Rayuan membatalkan saman malunya terhadap Tun Dr. Mahathir Mohamad.
Terdahulu, peguam Karpal Singh (gambar) yang mewakili Penasihat Parti Keadilan Rakyat (PKR) itu berhujah, keputusan Mahkamah Rayuan pada 10 Oktober tahun lalu tidak sah dan tiada kesan kerana penghakimannya ditulis dalam bahasa Inggeris.
Peguam bela menghujahkan, tindakan hakim Mahkamah Rayuan itu secara terang-terangan bercanggah dengan perlembagaan sedangkan beliau sepatutnya lebih arif dan menyedari perkara tersebut.
Sehubungan itu, menurut Karpal, panel berkenaan sewajarnya mengarahkan Mahkamah Rayuan menulis penghakiman dalam bahasa kebangsaan.
''Oleh kerana penghakiman tersebut tidak sah, saman malu Ketua Pembangkang itu terhadap Dr. Mahathir harus dikembalikan ke Mahkamah Tinggi agar meritnya didengar dan diputuskan,'' ujar Karpal.
Bagaimanapun, Datuk V.K. Lingam yang mewakili Dr. Mahathir memohon agar bantahan awal itu ditolak kerana Karpal sepatutnya menghujahkan persoalan undang- undang yang spesifik bagi menyokong permohonannya mendapatkan kebenaran merayu.
Menurut Lingam, isu pertikaian bahasa perlu dikemukakan melalui permohonan berbeza dengan memfailkan afidavit tertentu bagi menyokongnya.
Selain itu, peguam bela menyatakan, Mahkamah Rayuan sudah memberi kelonggaran kepada Karpal untuk berhujah dalam bahasa Inggeris atas permintaannya dan tidak sepatutnya penggunaan bahasa pula dipertikaikan oleh peguam bela berkenaan.
''Panel ini tidak harus membenarkan bantahan awal tersebut kerana ia akan mengundang prinsip undang- undang yang tidak betul,'' hujah Lingam.
Sementara itu di luar mahkamah, Karpal memberitahu pemberita, pertikaian mengenai tindakan hakim menulis penghakiman dalam bahasa Inggeris merupakan isu undang-undang baru yang belum pernah dibangkitkan sejak kemerdekaan.
Justeru, beliau mencadangkan agar semua penghakiman mahkamah ditangguhkan sehingga Mahkamah Persekutuan mengumumkan keputusan terhadap bantahan awal tersebut.
''Saya bukannya menentang penggunaan bahasa Inggeris (di mahkamah) tetapi kesan terhadap keputusan itu penting melainkan terdapat peruntukan undang-undang yang membolehkan penghakiman ditulis dalam bahasa itu,'' ujar Karpal.
Anwar memohon kebenaran merayu kerana tidak berpuas hati dengan keputusan Mahkamah Rayuan membenarkan permohonan bekas Perdana Menteri mengetepikan saman malu RM100 juta terhadapnya kerana didakwa memanggil beliau 'homoseksual'.
Panel tiga hakim diketuai oleh Datuk Abdul Malik Ishak dalam penghakimannya menyatakan, Perkara 152 dibaca bersama Seksyen 8 menghendaki semua prosiding (selain keterangan saksi) dijalankan dalam bahasa kebangsaan melainkan jika mahkamah memberi pertimbangan agar sebahagiannya dijalankan dalam bahasa Inggeris.
Dalam penghakiman bertulis bertarikh 2 November tahun lalu, Hakim Abdul Malik menyatakan, kegagalan mengemukakan memorandum rayuan dalam bahasa Malaysia menjadikan rekod rayuan Anwar cacat dan menyebabkan rayuannya diketepikan.
Pada 4 Julai 2007, Mahkamah Tinggi Kuala Lumpur membatalkan saman malu Anwar dengan kos setelah berpendapat, saman tersebut tidak dapat dikekalkan dan merupakan satu penyalahgunaan proses mahkamah.
pengarang@utusan.com.my
PUTRAJAYA 27 Sept. - Buat pertama kali dalam sejarah perundangan, Mahkamah Persekutuan diminta mengisytiharkan bahawa semua penghakiman kes sivil dan jenayah yang ditulis dalam bahasa Inggeris, sebagai tidak sah dan terbatal kerana melanggar Perlembagaan.
Ia berdasarkan Perkara 152 Perlembagaan Persekutuan dibaca bersama Seksyen 8 Akta Bahasa Kebangsaan 1963/1967 (Akta 32) yang mewajibkan semua prosiding (selain pemberian keterangan oleh saksi) dijalankan dalam bahasa kebangsaan.
Sehubungan itu, mahkamah akan memutuskan keputusan penting itu pada satu tarikh lain sama ada semua penghakiman bermula dari peringkat perbicaraan hingga rayuan, ditulis dalam bahasa Inggeris atau bahasa Malaysia.
Ia akan diputuskan oleh panel tiga hakim diketuai oleh Hakim Besar Malaya, Tan Sri Arifin Zakaria yang bersidang bersama Hakim Tan Sri James Foong Cheng Yuen dan Hakim Mahkamah Rayuan, Datuk Suriyadi Halim Omar.
Pertikaian berhubung penggunaan bahasa Inggeris dalam penghakiman bertulis dibangkitkan hari ini ketika mahkamah mendengar permohonan Datuk Seri Anwar Ibrahim mendapatkan kebenaran merayu terhadap keputusan Mahkamah Rayuan membatalkan saman malunya terhadap Tun Dr. Mahathir Mohamad.
Terdahulu, peguam Karpal Singh (gambar) yang mewakili Penasihat Parti Keadilan Rakyat (PKR) itu berhujah, keputusan Mahkamah Rayuan pada 10 Oktober tahun lalu tidak sah dan tiada kesan kerana penghakimannya ditulis dalam bahasa Inggeris.
Peguam bela menghujahkan, tindakan hakim Mahkamah Rayuan itu secara terang-terangan bercanggah dengan perlembagaan sedangkan beliau sepatutnya lebih arif dan menyedari perkara tersebut.
Sehubungan itu, menurut Karpal, panel berkenaan sewajarnya mengarahkan Mahkamah Rayuan menulis penghakiman dalam bahasa kebangsaan.
''Oleh kerana penghakiman tersebut tidak sah, saman malu Ketua Pembangkang itu terhadap Dr. Mahathir harus dikembalikan ke Mahkamah Tinggi agar meritnya didengar dan diputuskan,'' ujar Karpal.
Bagaimanapun, Datuk V.K. Lingam yang mewakili Dr. Mahathir memohon agar bantahan awal itu ditolak kerana Karpal sepatutnya menghujahkan persoalan undang- undang yang spesifik bagi menyokong permohonannya mendapatkan kebenaran merayu.
Menurut Lingam, isu pertikaian bahasa perlu dikemukakan melalui permohonan berbeza dengan memfailkan afidavit tertentu bagi menyokongnya.
Selain itu, peguam bela menyatakan, Mahkamah Rayuan sudah memberi kelonggaran kepada Karpal untuk berhujah dalam bahasa Inggeris atas permintaannya dan tidak sepatutnya penggunaan bahasa pula dipertikaikan oleh peguam bela berkenaan.
''Panel ini tidak harus membenarkan bantahan awal tersebut kerana ia akan mengundang prinsip undang- undang yang tidak betul,'' hujah Lingam.
Sementara itu di luar mahkamah, Karpal memberitahu pemberita, pertikaian mengenai tindakan hakim menulis penghakiman dalam bahasa Inggeris merupakan isu undang-undang baru yang belum pernah dibangkitkan sejak kemerdekaan.
Justeru, beliau mencadangkan agar semua penghakiman mahkamah ditangguhkan sehingga Mahkamah Persekutuan mengumumkan keputusan terhadap bantahan awal tersebut.
''Saya bukannya menentang penggunaan bahasa Inggeris (di mahkamah) tetapi kesan terhadap keputusan itu penting melainkan terdapat peruntukan undang-undang yang membolehkan penghakiman ditulis dalam bahasa itu,'' ujar Karpal.
Anwar memohon kebenaran merayu kerana tidak berpuas hati dengan keputusan Mahkamah Rayuan membenarkan permohonan bekas Perdana Menteri mengetepikan saman malu RM100 juta terhadapnya kerana didakwa memanggil beliau 'homoseksual'.
Panel tiga hakim diketuai oleh Datuk Abdul Malik Ishak dalam penghakimannya menyatakan, Perkara 152 dibaca bersama Seksyen 8 menghendaki semua prosiding (selain keterangan saksi) dijalankan dalam bahasa kebangsaan melainkan jika mahkamah memberi pertimbangan agar sebahagiannya dijalankan dalam bahasa Inggeris.
Dalam penghakiman bertulis bertarikh 2 November tahun lalu, Hakim Abdul Malik menyatakan, kegagalan mengemukakan memorandum rayuan dalam bahasa Malaysia menjadikan rekod rayuan Anwar cacat dan menyebabkan rayuannya diketepikan.
Pada 4 Julai 2007, Mahkamah Tinggi Kuala Lumpur membatalkan saman malu Anwar dengan kos setelah berpendapat, saman tersebut tidak dapat dikekalkan dan merupakan satu penyalahgunaan proses mahkamah.
Thursday, July 15, 2010
Percubaan manipulasi fakta sejarah
Oleh IDRIS ABDUL HAMID
FAKTA tidak boleh dibahaskan… Itulah sanggahan daripada salah seorang peserta yang menegaskan bahawa sesuatu fakta sejarah tidak boleh dibahaskan. Ia sudah menjadi fakta, dari itu kita kena terima seadanya. Ini kerana topik yang dibahaskan adalah suatu yang sensitif dan diperakui sebagai sejarah.
Menarik penghujahan yang dilontarkan oleh peserta berkenaan. Bertambah menariknya apabila beliau mengakui telah mengajar subjek sejarah sejak 10 tahun lalu dan sekarang mengajar subjek kenegaraan pula.
Bagi menjawab persoalan itu, saya meletakkan sebotol air mineral di atas rostrum dengan labelnya mengadap saya lalu bertanya, apakah objek tersebut. Beliau menjawab, botol air minuman.
Apabila ditanya apa yang tertera di belakang botol tersebut, jawapannya tidak tahu kerana tidak nampak. Saya bertanya pada peserta yang berada di hujung kiri dan kanan dewan apa yang mereka lihat? Jawapannya berbeza antara satu sama lain. Masing-masing mendakwa apa yang dilihat itulah bahagian hadapan. Apabila ditanya perkataan apa yang tertulis di bahagian belakang yang mengadap saya? Mereka menjawab tidak tahu kerana tidak nampak.
Maka saya pusingkan botol dan bertanya adakah para hadirin nampak keseluruhan perkataan serta gambar yang tertera pada botol itu, jawapannya Ya.
Begitu juga sejarah, ia perlu dilihat dari pelbagai sudut barulah kita dapati perkara yang sebenarnya berlaku.
Bagaimanapun, peserta yang menggesa supaya fakta sejarah tidak dibahaskan masih bertegas dengan pendiriannya dengan mendakwa saya mengelirukan para hadirin. Keliru! Tiada niat sama sekali tetapi peserta itulah yang mengelirukan pemikiran dan bersifat tertutup untuk menerima sesuatu yang baru, kerana persepsi awalnya mendakwa saya yang berkelulusan jurutera tidak layak untuk membicarakan mengenai sejarah negara dan kenegaraan.
Sebagai seorang yang berkelulusan teknikal dan dilatih untuk melihat sesuatu itu dari pelbagai aspek, begitu juga apabila mengkaji sejarah negara, kita tidak boleh melihat ia dari satu sudut sahaja, sebaliknya ia perlu dilakukan secara menyeluruh, barulah mendapat gambaran yang sebenarnya.
Perdebatan ini berlaku dalam satu wacana ilmu mengenai sejarah penubuhan Malaysia yang dihadiri oleh golongan pendidik. Ia bermula apabila seorang peserta bukan Melayu menyatakan bahawa orang Melayu di Melaka pada zaman Kesultanan Melayu Melaka adalah masyarakat tertutup dan ketinggalan dalam pelbagai bidang.
Beliau mendakwa, Melaka maju hanya disebabkan kehadiran pedagang Cina dan India. Jika kedua-dua bangsa tidak membantu, orang Melayu Melaka akan terus berada dalam keadaan daif dan tidak bertamadun.
Tersentak saya dengan dakwaan tersebut. Saya bertanya jika Melaka tidak maju mana mungkin, pelabuhan Melaka yang dikendalikan oleh orang Melayu Melaka didatangi oleh pedagang-pedagang dari seluruh pelusuk dunia? Seperti yang ditulis sejarawan Portugis, Tome Pires di dalam bukunya Suma Oriental, antara negara yang datang berdagang di Melaka selain Portugis ialah Kaherah, Mekah, Aden, Malindi, Ormuz, Parsi, Rom, Turki, Turkomans, Armenia, Gujarat, Malabar, Klings, Ceylon, Bengala, Arakan, Pegu, Siam, Patani, Kambodia, Champa, China, Brunei, Lucoes, Laue, Banka, Linga, Banda, Bima, Timor, Madura, Jawa, Sunda, Palembang, Jambi, Tongkal, Indragiri, Minangkabau, Siak, Arqua, Aru, Bata,Tomjano, Pase, Pedir, Maldives dan banyak lagi.
Di dalam buku berkenaan juga mencatatkan terdapat 84 bahasa yang dipertuturkan sehari di pelabuhan Melaka, tetapi jika tidak tahu berbahasa Melayu mereka tidak dibenarkan berdagang. Ini menunjukkan sistem pentadbiran Melaka diterima pakai oleh masyarakat pedagang ketika itu.
Maknanya, pedagang Cina dan India sama peranannya seperti pedagang negara lain, cuma pedagang Cina dan India diberikan sedikit keistimewaan berbanding yang lain. Ini kerana berdasarkan sejarah, Melaka telah menjalinkan hubungan diplomatik dengan China dan maharaja Ming telah memperakui Melaka sebagai sebuah negara di bawah naungannya.
Berdasarkan hubungan itu, orang Melayu Melaka telah 'mempelawa' orang Cina untuk bersama-sama memajukan ekonomi Melaka. Manakala India, antaranya berdasarkan pengembangan agama Islam dan percayanya orang Melayu ketika itu, turut meletakkan orang India di dalam sistem pentadbiran Istana Melaka. Mulia sungguh hati orang Melayu!
Adakah dengan alasan ini, bermakna orang Melayu tidak 'cerdik' dalam mengurus ekonomi dan pentadbiran negara, atau orang Melayu sebenarnya 'mengajar' pedagang-pedagang asing bagaimana untuk menjadi seorang pedagang dan pentadbir yang cemerlang termasuk kepada pedagang Cina dan India.
Cuba lihat kenyataan Damio de Geos di dalam bukunya Bibilotheca de Classicos Portuguezes, bab 1, m.s 117, perenggan 14; "Bandar Melaka terletak di tepi lautan Siam, di muara sebatang sungai yang kecil. Ia merentangi sepanjang pesisir pantai dan sempit. Terdapat dusun yang sangat subur dan air tawar yang begitu banyak. Sumber-sumber bekalan dibawa dari luar."
Begitu juga dalam Bab 1, m.s 117, Perenggan 13, Damio de Geos mencatatkan bahawa Melaka dikenali sebagai bandar yang terkaya di dunia memandangkan bahawa pedagang-pedagang yang menduduki bandar tersebut adalah sangat kaya.
Kekayaan mereka dinilai dari segi jumlah emas yang dimilikinya. Emas ditukar dalam bahar - satu bahar adalah sama dengan 4 quintaes (satu quintaes adalah sama dengan 100 kilogram). Terdapat pedagang di Melaka yang memiliki emas dan permata antara 10 hingga 12 bahar"
Jika dikaji kenyataan di atas, ia menyatakan bahawa Melaka dikenali sebagai bandar yang terkaya di dunia. Tiada perkataan 'antara' diletakkan. Ini bermakna Melaka adalah negara yang terkaya di dunia ketika itu, mengatasi negara-negara maju di Eropah. Tidak cerdikkah orang Melayu?
Damio de Geos, turut menyatakan "Terdapat rumah-rumah berbatu yang kelihatan indah dan terdapat istana-istana yang indah."
Juga seperti mana yang dikatakan oleh M.B. Lewis, pensyarah Bahasa Melayu Universiti London dalam A Handbook of Malay Script dicetak pada tahun 1954.
"Kalakian maka datang sebuah kapal Feringgi dari Goa maka ia berniaga di Melaka. Maka dilihat oleh Feringgi itu negeri Melaka terlalu baiknya dan bandarnya pun terlalu ramai,"
Secara logik apabila Melaka maju, bermakna orang Melayu ketika itu bukan sahaja bangsa yang kaya malahan bijak dari segi pentadbiran, ekonomi termasuklah hubungan antarabangsa. Itu sebab wujudnya Hukum Kanun Melaka dan Undang-Undang Laut Melaka.
Persoalannya, apabila ada dakwaan menyatakan bahawa orang Melayu tidak mampu berdikari tanpa bantuan orang bukan Melayu dari segi ekonomi, pendidikan mahupun pentadbiran, sejarah membuktikan sebaliknya. Adakah penanya berkenaan cuba memanipulasi fakta sejarah, supaya berpihak kepadanya?
Dilihat masa era penjajahan yang bermula pada 24 Ogos 1511 iaitu Portugis, Belanda, Inggeris dan Jepun, sistem atau ketamadunan Bangsa Melayu telah dimusnahkan. Dalam tempoh 446 tahun dijajah, siapa sebenarnya yang mendapat manfaat daripada penjajahan tersebut? Adakah orang Melayu atau bukan Melayu yang menerima 'laba' daripada penjajah?
Apabila dihujah sedemikian, para peserta berkata, mereka tidak tahu. Mereka tidak diajar di sekolah. Apa yang diajar sekarang? Pelik! Saya memperoleh fakta ini semua di dalam buku sejarah yang dibaca di peringkat sekolah, cuma saya kembangkan untuk mendapatkan fakta tambahan bagi mengesahkan apa yang sebenarnya berlaku.
Adakah benar fakta Sejarah tidak boleh dibahaskan? Adakah fakta yang disogokkan sekarang perlu dipertahankan, atau kebenaran perlu dicari! Fakta tetap fakta, yang perlu dicari ialah kaitan antara satu sama lain sehingga memberikan satu gambaran yang jelas berhubung sesuatu peristiwa itu.
Malangnya, terdapat segelintir mereka yang mempunyai kuasa, tidak membenarkan perkara-perkara sedemikian dibahaskan secara ilmiah dan yang lebih menyedihkan dengan kuasa yang mereka ada mengarahkan apa-apa yang melibatkan orang Melayu terutama konsep Ketuanan Melayu tidak boleh dibahaskan. Alasannya takut akan dianggap bersifat perkauman.
Jawapan saya mudah, mereka tiada roh Melayu Ultra. Jika benar mereka bangsa Melayu, fakta sejarah bangsa Melayu tidak harus 'disembunyikan'. Golongan inilah yang sebenarnya mengkhianati perjuangan nenek moyang mereka yang terkorban demi mempertahankan kewujudan bangsa iaitu bangsa Melayu. Sedarlah bangsa Melayu.
Penulis ialah penceramah motivasi.
FAKTA tidak boleh dibahaskan… Itulah sanggahan daripada salah seorang peserta yang menegaskan bahawa sesuatu fakta sejarah tidak boleh dibahaskan. Ia sudah menjadi fakta, dari itu kita kena terima seadanya. Ini kerana topik yang dibahaskan adalah suatu yang sensitif dan diperakui sebagai sejarah.
Menarik penghujahan yang dilontarkan oleh peserta berkenaan. Bertambah menariknya apabila beliau mengakui telah mengajar subjek sejarah sejak 10 tahun lalu dan sekarang mengajar subjek kenegaraan pula.
Bagi menjawab persoalan itu, saya meletakkan sebotol air mineral di atas rostrum dengan labelnya mengadap saya lalu bertanya, apakah objek tersebut. Beliau menjawab, botol air minuman.
Apabila ditanya apa yang tertera di belakang botol tersebut, jawapannya tidak tahu kerana tidak nampak. Saya bertanya pada peserta yang berada di hujung kiri dan kanan dewan apa yang mereka lihat? Jawapannya berbeza antara satu sama lain. Masing-masing mendakwa apa yang dilihat itulah bahagian hadapan. Apabila ditanya perkataan apa yang tertulis di bahagian belakang yang mengadap saya? Mereka menjawab tidak tahu kerana tidak nampak.
Maka saya pusingkan botol dan bertanya adakah para hadirin nampak keseluruhan perkataan serta gambar yang tertera pada botol itu, jawapannya Ya.
Begitu juga sejarah, ia perlu dilihat dari pelbagai sudut barulah kita dapati perkara yang sebenarnya berlaku.
Bagaimanapun, peserta yang menggesa supaya fakta sejarah tidak dibahaskan masih bertegas dengan pendiriannya dengan mendakwa saya mengelirukan para hadirin. Keliru! Tiada niat sama sekali tetapi peserta itulah yang mengelirukan pemikiran dan bersifat tertutup untuk menerima sesuatu yang baru, kerana persepsi awalnya mendakwa saya yang berkelulusan jurutera tidak layak untuk membicarakan mengenai sejarah negara dan kenegaraan.
Sebagai seorang yang berkelulusan teknikal dan dilatih untuk melihat sesuatu itu dari pelbagai aspek, begitu juga apabila mengkaji sejarah negara, kita tidak boleh melihat ia dari satu sudut sahaja, sebaliknya ia perlu dilakukan secara menyeluruh, barulah mendapat gambaran yang sebenarnya.
Perdebatan ini berlaku dalam satu wacana ilmu mengenai sejarah penubuhan Malaysia yang dihadiri oleh golongan pendidik. Ia bermula apabila seorang peserta bukan Melayu menyatakan bahawa orang Melayu di Melaka pada zaman Kesultanan Melayu Melaka adalah masyarakat tertutup dan ketinggalan dalam pelbagai bidang.
Beliau mendakwa, Melaka maju hanya disebabkan kehadiran pedagang Cina dan India. Jika kedua-dua bangsa tidak membantu, orang Melayu Melaka akan terus berada dalam keadaan daif dan tidak bertamadun.
Tersentak saya dengan dakwaan tersebut. Saya bertanya jika Melaka tidak maju mana mungkin, pelabuhan Melaka yang dikendalikan oleh orang Melayu Melaka didatangi oleh pedagang-pedagang dari seluruh pelusuk dunia? Seperti yang ditulis sejarawan Portugis, Tome Pires di dalam bukunya Suma Oriental, antara negara yang datang berdagang di Melaka selain Portugis ialah Kaherah, Mekah, Aden, Malindi, Ormuz, Parsi, Rom, Turki, Turkomans, Armenia, Gujarat, Malabar, Klings, Ceylon, Bengala, Arakan, Pegu, Siam, Patani, Kambodia, Champa, China, Brunei, Lucoes, Laue, Banka, Linga, Banda, Bima, Timor, Madura, Jawa, Sunda, Palembang, Jambi, Tongkal, Indragiri, Minangkabau, Siak, Arqua, Aru, Bata,Tomjano, Pase, Pedir, Maldives dan banyak lagi.
Di dalam buku berkenaan juga mencatatkan terdapat 84 bahasa yang dipertuturkan sehari di pelabuhan Melaka, tetapi jika tidak tahu berbahasa Melayu mereka tidak dibenarkan berdagang. Ini menunjukkan sistem pentadbiran Melaka diterima pakai oleh masyarakat pedagang ketika itu.
Maknanya, pedagang Cina dan India sama peranannya seperti pedagang negara lain, cuma pedagang Cina dan India diberikan sedikit keistimewaan berbanding yang lain. Ini kerana berdasarkan sejarah, Melaka telah menjalinkan hubungan diplomatik dengan China dan maharaja Ming telah memperakui Melaka sebagai sebuah negara di bawah naungannya.
Berdasarkan hubungan itu, orang Melayu Melaka telah 'mempelawa' orang Cina untuk bersama-sama memajukan ekonomi Melaka. Manakala India, antaranya berdasarkan pengembangan agama Islam dan percayanya orang Melayu ketika itu, turut meletakkan orang India di dalam sistem pentadbiran Istana Melaka. Mulia sungguh hati orang Melayu!
Adakah dengan alasan ini, bermakna orang Melayu tidak 'cerdik' dalam mengurus ekonomi dan pentadbiran negara, atau orang Melayu sebenarnya 'mengajar' pedagang-pedagang asing bagaimana untuk menjadi seorang pedagang dan pentadbir yang cemerlang termasuk kepada pedagang Cina dan India.
Cuba lihat kenyataan Damio de Geos di dalam bukunya Bibilotheca de Classicos Portuguezes, bab 1, m.s 117, perenggan 14; "Bandar Melaka terletak di tepi lautan Siam, di muara sebatang sungai yang kecil. Ia merentangi sepanjang pesisir pantai dan sempit. Terdapat dusun yang sangat subur dan air tawar yang begitu banyak. Sumber-sumber bekalan dibawa dari luar."
Begitu juga dalam Bab 1, m.s 117, Perenggan 13, Damio de Geos mencatatkan bahawa Melaka dikenali sebagai bandar yang terkaya di dunia memandangkan bahawa pedagang-pedagang yang menduduki bandar tersebut adalah sangat kaya.
Kekayaan mereka dinilai dari segi jumlah emas yang dimilikinya. Emas ditukar dalam bahar - satu bahar adalah sama dengan 4 quintaes (satu quintaes adalah sama dengan 100 kilogram). Terdapat pedagang di Melaka yang memiliki emas dan permata antara 10 hingga 12 bahar"
Jika dikaji kenyataan di atas, ia menyatakan bahawa Melaka dikenali sebagai bandar yang terkaya di dunia. Tiada perkataan 'antara' diletakkan. Ini bermakna Melaka adalah negara yang terkaya di dunia ketika itu, mengatasi negara-negara maju di Eropah. Tidak cerdikkah orang Melayu?
Damio de Geos, turut menyatakan "Terdapat rumah-rumah berbatu yang kelihatan indah dan terdapat istana-istana yang indah."
Juga seperti mana yang dikatakan oleh M.B. Lewis, pensyarah Bahasa Melayu Universiti London dalam A Handbook of Malay Script dicetak pada tahun 1954.
"Kalakian maka datang sebuah kapal Feringgi dari Goa maka ia berniaga di Melaka. Maka dilihat oleh Feringgi itu negeri Melaka terlalu baiknya dan bandarnya pun terlalu ramai,"
Secara logik apabila Melaka maju, bermakna orang Melayu ketika itu bukan sahaja bangsa yang kaya malahan bijak dari segi pentadbiran, ekonomi termasuklah hubungan antarabangsa. Itu sebab wujudnya Hukum Kanun Melaka dan Undang-Undang Laut Melaka.
Persoalannya, apabila ada dakwaan menyatakan bahawa orang Melayu tidak mampu berdikari tanpa bantuan orang bukan Melayu dari segi ekonomi, pendidikan mahupun pentadbiran, sejarah membuktikan sebaliknya. Adakah penanya berkenaan cuba memanipulasi fakta sejarah, supaya berpihak kepadanya?
Dilihat masa era penjajahan yang bermula pada 24 Ogos 1511 iaitu Portugis, Belanda, Inggeris dan Jepun, sistem atau ketamadunan Bangsa Melayu telah dimusnahkan. Dalam tempoh 446 tahun dijajah, siapa sebenarnya yang mendapat manfaat daripada penjajahan tersebut? Adakah orang Melayu atau bukan Melayu yang menerima 'laba' daripada penjajah?
Apabila dihujah sedemikian, para peserta berkata, mereka tidak tahu. Mereka tidak diajar di sekolah. Apa yang diajar sekarang? Pelik! Saya memperoleh fakta ini semua di dalam buku sejarah yang dibaca di peringkat sekolah, cuma saya kembangkan untuk mendapatkan fakta tambahan bagi mengesahkan apa yang sebenarnya berlaku.
Adakah benar fakta Sejarah tidak boleh dibahaskan? Adakah fakta yang disogokkan sekarang perlu dipertahankan, atau kebenaran perlu dicari! Fakta tetap fakta, yang perlu dicari ialah kaitan antara satu sama lain sehingga memberikan satu gambaran yang jelas berhubung sesuatu peristiwa itu.
Malangnya, terdapat segelintir mereka yang mempunyai kuasa, tidak membenarkan perkara-perkara sedemikian dibahaskan secara ilmiah dan yang lebih menyedihkan dengan kuasa yang mereka ada mengarahkan apa-apa yang melibatkan orang Melayu terutama konsep Ketuanan Melayu tidak boleh dibahaskan. Alasannya takut akan dianggap bersifat perkauman.
Jawapan saya mudah, mereka tiada roh Melayu Ultra. Jika benar mereka bangsa Melayu, fakta sejarah bangsa Melayu tidak harus 'disembunyikan'. Golongan inilah yang sebenarnya mengkhianati perjuangan nenek moyang mereka yang terkorban demi mempertahankan kewujudan bangsa iaitu bangsa Melayu. Sedarlah bangsa Melayu.
Penulis ialah penceramah motivasi.
'Melayu bukan pendatang'
Oleh Adli Shahar
adli@bharian.com.my
2010/07/15
Artifak di 100 tapak tamadun bukti Melayu penduduk asal
KUALA LUMPUR: Rumpun Melayu adalah penduduk asal bumi Malaysia sejak 40,000 tahun lalu dan bukannya berhijrah dari tanah besar utara di China, demikian menurut hasil kajian arkeologi Universiti Kebangsaan Malaysia (UKM). Ketua Pakar Arkeologi UKM, Prof Dr Nik Hassan Shuhaimi, berkata artifak yang ditemui di lebih 100 kawasan ekskavasi adalah berbentuk tempatan dan bukannya dibawa dari luar.
Katanya, artifak terbabit ditemui di kawasan ekskavasi di Pulau Kalumpang dan Beruas di Perak; Kota Johor Lama, Kota Seluyut, Kota Sayong Pinang, dan Muar di Johor; Kota Melaka di Melaka; Kota Lukut di Negeri Sembilan, serta beberapa tapak di Tasik Kenyir di Terengganu.
“Perkara ini turut dibuktikan dengan penemuan tengkorak manusia di Gua Niah, Sarawak oleh Kurator Museum Sarawak, Tom Harrison dan isterinya, Barbara pada 1958.
“Penemuan itu dan kajian yang dijalankan ahli arkeologi UKM menolak teori migrasi oleh Heine-Geldern dan penyelidik dari Vienna School of Thought yang dikemukakan pada 1930-an,” katanya.
Beliau mengemukakan teori itu ketika membentangkan kertas kerja bertajuk `Tiga Puluh Lapan Tahun Arkeologi di UKM’ di Seminar Penanda Arasan Arkeologi di UKM, kelmarin.
Nik Hassan yang juga Timbalan Pengarah Institut Alam dan Tamadun Melayu (ATMA) berkata, teori itu menyatakan penemuan kapak batu di Malaysia dikatakan mempunyai ciri sama dengan kapak batu dari sebelah utara yang menunjukkan bahawa orang Melayu berpindah dari tanah besar utara.
Bagaimanapun, katanya, penemuan kapak itu tidak bermakna orang Melayu
berhijrah dari sebelah utara kerana ia membuktikan orang Melayu juga pan-
dai membuat alatan berkenaan.
“Kajian arkeologi UKM turut berjaya menemui data baru mengenai asal usul kerajaan Melayu tertua di Malaysia iaitu Kataha atau Kedah Tua di kawasan ekskavasi di Sungai Mas, Kedah,” katanya.
Beliau turut menyatakan proses Indianisasi adalah isu penting dalam zaman kerajaan awal kerana proses itu boleh ditukar kepada proses pembumiputeraan kebudayaan India.
“Kebudayaan India di Alam Melayu bukan dibawa melalui proses penaklukan, tetapi dipanggil oleh masyarakat tempatan dan disesuaikan dengan kebudayaan tempatan,” katanya
adli@bharian.com.my
2010/07/15
Artifak di 100 tapak tamadun bukti Melayu penduduk asal
KUALA LUMPUR: Rumpun Melayu adalah penduduk asal bumi Malaysia sejak 40,000 tahun lalu dan bukannya berhijrah dari tanah besar utara di China, demikian menurut hasil kajian arkeologi Universiti Kebangsaan Malaysia (UKM). Ketua Pakar Arkeologi UKM, Prof Dr Nik Hassan Shuhaimi, berkata artifak yang ditemui di lebih 100 kawasan ekskavasi adalah berbentuk tempatan dan bukannya dibawa dari luar.
Katanya, artifak terbabit ditemui di kawasan ekskavasi di Pulau Kalumpang dan Beruas di Perak; Kota Johor Lama, Kota Seluyut, Kota Sayong Pinang, dan Muar di Johor; Kota Melaka di Melaka; Kota Lukut di Negeri Sembilan, serta beberapa tapak di Tasik Kenyir di Terengganu.
“Perkara ini turut dibuktikan dengan penemuan tengkorak manusia di Gua Niah, Sarawak oleh Kurator Museum Sarawak, Tom Harrison dan isterinya, Barbara pada 1958.
“Penemuan itu dan kajian yang dijalankan ahli arkeologi UKM menolak teori migrasi oleh Heine-Geldern dan penyelidik dari Vienna School of Thought yang dikemukakan pada 1930-an,” katanya.
Beliau mengemukakan teori itu ketika membentangkan kertas kerja bertajuk `Tiga Puluh Lapan Tahun Arkeologi di UKM’ di Seminar Penanda Arasan Arkeologi di UKM, kelmarin.
Nik Hassan yang juga Timbalan Pengarah Institut Alam dan Tamadun Melayu (ATMA) berkata, teori itu menyatakan penemuan kapak batu di Malaysia dikatakan mempunyai ciri sama dengan kapak batu dari sebelah utara yang menunjukkan bahawa orang Melayu berpindah dari tanah besar utara.
Bagaimanapun, katanya, penemuan kapak itu tidak bermakna orang Melayu
berhijrah dari sebelah utara kerana ia membuktikan orang Melayu juga pan-
dai membuat alatan berkenaan.
“Kajian arkeologi UKM turut berjaya menemui data baru mengenai asal usul kerajaan Melayu tertua di Malaysia iaitu Kataha atau Kedah Tua di kawasan ekskavasi di Sungai Mas, Kedah,” katanya.
Beliau turut menyatakan proses Indianisasi adalah isu penting dalam zaman kerajaan awal kerana proses itu boleh ditukar kepada proses pembumiputeraan kebudayaan India.
“Kebudayaan India di Alam Melayu bukan dibawa melalui proses penaklukan, tetapi dipanggil oleh masyarakat tempatan dan disesuaikan dengan kebudayaan tempatan,” katanya
Monday, July 12, 2010
Majlis Fatwa perlu perjelas status ESQ elak kekeliruan
Oleh Manja Ismail
2010/07/12
Kelewatan warta keputusan jejas pemahaman terhadap Islam
LANGKAH Majlis Agama Islam Wilayah Persekutuan (MAIWP) mengharamkan modul program motivasi anjuran ESQ Leadership Center Sdn Bhd (ESQ) bukanlah sesuatu yang mengejutkan jika pelbagai cerita dan kontroversi mengenai kandungan kursus kendalian syarikat itu sejak bertapak di negara ini beberapa tahun lalu, diambil kira. Tindakan majlis agama negeri mengharamkan ajaran yang dianggap boleh menggugat akidah umat Islam di negara ini bukan perkara baru, malah puluhan ajaran sesat dan ratusan buku diwartakan haram oleh pihak berkuasa agama, sama ada pada peringkat negeri atau kebangsaan. Pemahaman berkaitan Islam yang agak berlainan, tetapi mendapat sambutan di negara ini juga bukan sesuatu yang asing. Kita tentu masih ingat mengenai wujud kumpulan yang hanya berpegang kepada al-Quran dan mempersoalkan hadis sehingga menimbulkan polemik hangat satu ketika dulu. Begitu juga dengan fahaman Aurad Muhammadiah kumpulan al-Arqam, fahaman Qadiani serta berpuluh-puluh tarekat dan ajaran sesat yang diharamkan termasuk Kerajaan Langit dibawa Ayah Pin di Besut, Terengganu. Yang pasti, apabila ada ajaran baru terutama yang menjadikan agama sebagai sandaran, mesti ada pengikutnya. Kebiasaannya, kumpulan itu berkembang dan semakin mendapat sambutan, pengikut menjadi taksub kepada ajaran dan ketua mereka sehingga memandang serong terhadap orang lain yang di luar kumpulan mereka. Bagaimanapun, ESQ bukan pertubuhan dakwah atau kumpulan tarekat. Ia adalah sebuah syarikat yang menawarkan kursus motivasi berdasarkan teori daripada buku karangan pengasasnya, Dr Ari Gunanjar Agustian, Membangun Kesuksesan Berdasarkan 5 Rukun Iman dan 6 Rukun Islam pada 2001, diikuti dengan ESQ Power dan ESQ: Rahsia Sukses Membangun Kecerdasan Emosi dan Spiritual. Kejayaan program motivasinya mengadunkan kepakaran berpidato tenaga pengajarnya dengan teknologi moden seperti layar besar, kesan bunyi dan pencahayaan, sehingga menyentuh hati peserta, agak fenomenal.
Ramai peserta, kebanyakan dihantar oleh agensi kerajaan dan syarikat korporat, dikatakan menjadi pekerja yang lebih baik dan berdisiplin selepas itu. Kerana itu, tidak hairanlah program anjuran ESQ ini dilaporkan sudah disertai oleh lebih 65,000 orang termasuk orang kenamaan, tokoh agama dan korporat dan pegawai kerajaan.
Begitupun, tidak kurang juga mereka yang menghadiri kursus ESQ turut mempersoalkan kaedah latihan kendalian syarikat itu, terutama dari sudut akidah. Barangkali selepas menerima aduan daripada kumpulan seperti ini mendorong pihak berkuasa agama melakukan kajian terhadap modul latihan ESQ dan Majlis Agama Islam Wilayah Persekutuan mewartakan pengharamannya.
Apa yang kita tahu, sesuatu fatwa hanya diwartakan selepas kajian mendalam dilakukan berhubung isu terbabit, manakala hujah kenapa keputusan itu dibuat turut diperjelaskan. Sama ada kita bersetuju atau mahu mematuhinya, itu soal lain. Bagi kes modul ESQ ini, Panel Kajian Aqidah Jabatan Kemajuan Islam Malaysia (JAKIM) difahamkan mengadakan empat mesyuarat khas pada 28 Ogos 2008, 14 Oktober 2008, 27-28 November 2008 dan 10 Februari 2009 bagi membincang kandungan modul latihan ESQ. Antara lain, mesyuarat itu menyimpulkan wujud beberapa aspek dalam modul latihan ESQ yang bercanggah dari segi akidah dan syariah.
Selain itu, Institut Kefahaman Islam Malaysia (IKIM) pernah dilaporkan melakukan kajian terhadap modul latihan ESQ pada awal tahun lalu dan berpendapat ia tidak sesuai dilaksanakan di kalangan masyarakat umum, kerana:
•Pendekatan menggunakan penemuan sains bagi membuktikan kebenaran al-Quran tidak sesuai kepada umat Islam tetapi hanya sesuai buat bukan Islam dan golongan tidak mendapat pendedahan agama.
•Pendekatan meluahkan rasa hati secara histerikal, khususnya ketika memohon ampun kepada Allah di khalayak ramai.
•ESQ sebagai satu kursus penyucian diri dengan kenyataan moderator ESQ, “Pada hari ini, kamu telah dimuliakan sama seperti Nabi dan orang yang mulia”. Ia mirip dengan konsep agama Kristian.
•Muzik latar yang sentiasa digunakan walaupun ketika berdoa, bersujud dan membaca al-Fatihah.
•Terdapat percampuran antara aktiviti keagamaan dan hiburan.
•Wujud ciri-ciri ketaksuban alumni ESQ terhadap Ary Ginanjar yang dibimbangi melahirkan kumpulan seperti al-Arqam.
•Ciri-ciri batiniah dalam takwilan yang dibuat ke atas rukun Iman, Islam dan Ihsan demi menyesuaikannya dengan kehendak Barat.
•Terjemahan ke atas nama dan sifat Allah yang longgar, tidak tepat dan tidak mengambil manfaat daripada tafsiran nama dan sifat Allah daripada ulama muktabar.
•Ayat al-Quran dan al-Hadis digunakan menurut faham dan kehendak moderator ESQ secara semberono ketika mereka cuba mengupas teori yang dikemukakan oleh sarjana Barat.
Berbeza dengan fatwa ke atas kumpulan atau ajaran lain sebelum ini, yang mendapat sokongan majoriti mufti, keputusan yang diumumkan oleh Mufti Wilayah Persekutuan, Datuk Wan Zahidi Wan Teh, mendapat reaksi sebaliknya daripada beberapa mufti dan bekas mufti. Turut menarik perhatian ialah reaksi segera beberapa tokoh agama termasuk bekas mufti dan bekas ketua pengarah JAKIM, mempertahankan ESQ. Hakikat bahawa mereka ini dilantik sebagai Panel Penasihat Syariah ESQ atau pernah melawat pusat latihannya di Jakarta turut mengundang tanda tanya. Di laman web pula, sudah ada yang mempersoalkan tindakan Majlis Agama Islam Wilayah Persekutuan mengharamkan modul latihan ESQ.
Perkembangan ini, jika tidak ditangani dengan segera, boleh mengelirukan lagi umat Islam di negara ini. Kalau beberapa kajian dan kesimpulan sudah dibuat mengenai modul latihan ESQ, kenapa Majlis Fatwa Kebangsaan belum mewartakan keputusan mengenainya? ESQ ialah entiti perniagaan dan seperti mana-mana perniagaan, keuntungan adalah keutamaan. Sementara kita tidak mahu menyekat rezeki orang seperti dinyatakan oleh Timbalan Menteri di Jabatan Perdana Menteri, Datuk Dr Mashitah Ibrahim kelmarin, kita juga tidak mahu kelewatan kita membuat keputusan dikaitkan dengan dakwaan kononnya pengaruh ESQ sudah meresap di kalangan agensi awam dan agama di negara ini.
2010/07/12
Kelewatan warta keputusan jejas pemahaman terhadap Islam
LANGKAH Majlis Agama Islam Wilayah Persekutuan (MAIWP) mengharamkan modul program motivasi anjuran ESQ Leadership Center Sdn Bhd (ESQ) bukanlah sesuatu yang mengejutkan jika pelbagai cerita dan kontroversi mengenai kandungan kursus kendalian syarikat itu sejak bertapak di negara ini beberapa tahun lalu, diambil kira. Tindakan majlis agama negeri mengharamkan ajaran yang dianggap boleh menggugat akidah umat Islam di negara ini bukan perkara baru, malah puluhan ajaran sesat dan ratusan buku diwartakan haram oleh pihak berkuasa agama, sama ada pada peringkat negeri atau kebangsaan. Pemahaman berkaitan Islam yang agak berlainan, tetapi mendapat sambutan di negara ini juga bukan sesuatu yang asing. Kita tentu masih ingat mengenai wujud kumpulan yang hanya berpegang kepada al-Quran dan mempersoalkan hadis sehingga menimbulkan polemik hangat satu ketika dulu. Begitu juga dengan fahaman Aurad Muhammadiah kumpulan al-Arqam, fahaman Qadiani serta berpuluh-puluh tarekat dan ajaran sesat yang diharamkan termasuk Kerajaan Langit dibawa Ayah Pin di Besut, Terengganu. Yang pasti, apabila ada ajaran baru terutama yang menjadikan agama sebagai sandaran, mesti ada pengikutnya. Kebiasaannya, kumpulan itu berkembang dan semakin mendapat sambutan, pengikut menjadi taksub kepada ajaran dan ketua mereka sehingga memandang serong terhadap orang lain yang di luar kumpulan mereka. Bagaimanapun, ESQ bukan pertubuhan dakwah atau kumpulan tarekat. Ia adalah sebuah syarikat yang menawarkan kursus motivasi berdasarkan teori daripada buku karangan pengasasnya, Dr Ari Gunanjar Agustian, Membangun Kesuksesan Berdasarkan 5 Rukun Iman dan 6 Rukun Islam pada 2001, diikuti dengan ESQ Power dan ESQ: Rahsia Sukses Membangun Kecerdasan Emosi dan Spiritual. Kejayaan program motivasinya mengadunkan kepakaran berpidato tenaga pengajarnya dengan teknologi moden seperti layar besar, kesan bunyi dan pencahayaan, sehingga menyentuh hati peserta, agak fenomenal.
Ramai peserta, kebanyakan dihantar oleh agensi kerajaan dan syarikat korporat, dikatakan menjadi pekerja yang lebih baik dan berdisiplin selepas itu. Kerana itu, tidak hairanlah program anjuran ESQ ini dilaporkan sudah disertai oleh lebih 65,000 orang termasuk orang kenamaan, tokoh agama dan korporat dan pegawai kerajaan.
Begitupun, tidak kurang juga mereka yang menghadiri kursus ESQ turut mempersoalkan kaedah latihan kendalian syarikat itu, terutama dari sudut akidah. Barangkali selepas menerima aduan daripada kumpulan seperti ini mendorong pihak berkuasa agama melakukan kajian terhadap modul latihan ESQ dan Majlis Agama Islam Wilayah Persekutuan mewartakan pengharamannya.
Apa yang kita tahu, sesuatu fatwa hanya diwartakan selepas kajian mendalam dilakukan berhubung isu terbabit, manakala hujah kenapa keputusan itu dibuat turut diperjelaskan. Sama ada kita bersetuju atau mahu mematuhinya, itu soal lain. Bagi kes modul ESQ ini, Panel Kajian Aqidah Jabatan Kemajuan Islam Malaysia (JAKIM) difahamkan mengadakan empat mesyuarat khas pada 28 Ogos 2008, 14 Oktober 2008, 27-28 November 2008 dan 10 Februari 2009 bagi membincang kandungan modul latihan ESQ. Antara lain, mesyuarat itu menyimpulkan wujud beberapa aspek dalam modul latihan ESQ yang bercanggah dari segi akidah dan syariah.
Selain itu, Institut Kefahaman Islam Malaysia (IKIM) pernah dilaporkan melakukan kajian terhadap modul latihan ESQ pada awal tahun lalu dan berpendapat ia tidak sesuai dilaksanakan di kalangan masyarakat umum, kerana:
•Pendekatan menggunakan penemuan sains bagi membuktikan kebenaran al-Quran tidak sesuai kepada umat Islam tetapi hanya sesuai buat bukan Islam dan golongan tidak mendapat pendedahan agama.
•Pendekatan meluahkan rasa hati secara histerikal, khususnya ketika memohon ampun kepada Allah di khalayak ramai.
•ESQ sebagai satu kursus penyucian diri dengan kenyataan moderator ESQ, “Pada hari ini, kamu telah dimuliakan sama seperti Nabi dan orang yang mulia”. Ia mirip dengan konsep agama Kristian.
•Muzik latar yang sentiasa digunakan walaupun ketika berdoa, bersujud dan membaca al-Fatihah.
•Terdapat percampuran antara aktiviti keagamaan dan hiburan.
•Wujud ciri-ciri ketaksuban alumni ESQ terhadap Ary Ginanjar yang dibimbangi melahirkan kumpulan seperti al-Arqam.
•Ciri-ciri batiniah dalam takwilan yang dibuat ke atas rukun Iman, Islam dan Ihsan demi menyesuaikannya dengan kehendak Barat.
•Terjemahan ke atas nama dan sifat Allah yang longgar, tidak tepat dan tidak mengambil manfaat daripada tafsiran nama dan sifat Allah daripada ulama muktabar.
•Ayat al-Quran dan al-Hadis digunakan menurut faham dan kehendak moderator ESQ secara semberono ketika mereka cuba mengupas teori yang dikemukakan oleh sarjana Barat.
Berbeza dengan fatwa ke atas kumpulan atau ajaran lain sebelum ini, yang mendapat sokongan majoriti mufti, keputusan yang diumumkan oleh Mufti Wilayah Persekutuan, Datuk Wan Zahidi Wan Teh, mendapat reaksi sebaliknya daripada beberapa mufti dan bekas mufti. Turut menarik perhatian ialah reaksi segera beberapa tokoh agama termasuk bekas mufti dan bekas ketua pengarah JAKIM, mempertahankan ESQ. Hakikat bahawa mereka ini dilantik sebagai Panel Penasihat Syariah ESQ atau pernah melawat pusat latihannya di Jakarta turut mengundang tanda tanya. Di laman web pula, sudah ada yang mempersoalkan tindakan Majlis Agama Islam Wilayah Persekutuan mengharamkan modul latihan ESQ.
Perkembangan ini, jika tidak ditangani dengan segera, boleh mengelirukan lagi umat Islam di negara ini. Kalau beberapa kajian dan kesimpulan sudah dibuat mengenai modul latihan ESQ, kenapa Majlis Fatwa Kebangsaan belum mewartakan keputusan mengenainya? ESQ ialah entiti perniagaan dan seperti mana-mana perniagaan, keuntungan adalah keutamaan. Sementara kita tidak mahu menyekat rezeki orang seperti dinyatakan oleh Timbalan Menteri di Jabatan Perdana Menteri, Datuk Dr Mashitah Ibrahim kelmarin, kita juga tidak mahu kelewatan kita membuat keputusan dikaitkan dengan dakwaan kononnya pengaruh ESQ sudah meresap di kalangan agensi awam dan agama di negara ini.
Subscribe to:
Posts (Atom)
